missen

Hier mag je gedichten kwijt.
Gast

missen

Bericht door Gast » 14-09-2011 01:20

Machteloos, stille woorden
ontsnappen aan mijn lippen
een verlangen naar gisteren
omdat vandaag alles anders is

Ik tel de uren zonder jou
en de tijd lijkt een afstand te scheppen
zo onbereikbaar ver als je nu bent
- de tijd gaat te snel

Gedachten blijven radeloos
dalen neer in m’n angstig hart
een verlangen naar jouw warmte
omdat alles nu zo kil en koud is

Ook jij kunt mijn strijd niet vatten
het zo graag willen en telkens falen
en toch ben jij de enige, de enige
met wie ik het wil delen


Kwetsbaar zijn
mezelf, zo klein
met jouw armen
om op te warmen


Troost me met je woorden
of slechts met je stille aanwezigheid
laat me toch zien, horen, voelen
dat het allemaal slechts tijd is
en dus geen afscheid.

wie?
Berichten: 1062
Lid geworden op: 17-05-2011 14:07

Bericht door wie? » 14-09-2011 08:27

amai Silvia,

Heeeeeeeeeeeel mooi en ontroerend. Knap geschreven.

Meer schrijven zou ik zeggen! Helpt het jou om zo die dingen op te schrijven??

knufje

Wie?
Rode tranen die me doen herinneren wat ik probeer te verdringen.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.

Sofie
Site Admin
Berichten: 1812
Lid geworden op: 10-05-2011 12:33

Bericht door Sofie » 14-09-2011 08:28

Mooi verwoord en heel veel sterkte gewenst!

Liefs,
Sofie
Leven is meervoud van lef

Gast

Bericht door Gast » 14-09-2011 14:07

Dank je wel Wie? en Sofie, :oops:
Het helpt wel een beetje ja Wie?
liefs Silvia

Gast

Bericht door Gast » 14-09-2011 16:09

nog een

Ik vraag me af, ik denk hardop, wat heb ik gedaan?
Ik loop maar rond, een stuk van mij, uit mijn hart is weggegaan.

Ik ken mezelf nauwelijks terug, de onzekerheid nam over.
Mijn hart verloor mijn ik uit het oog, kom ik dit gemis te boven?

Schoppend, schreeuwend, stampvoetend van binnen blijft het verstand achter.
Krampachtig proberend de bel des levens ietwat te verzachten.

Wie breekt mijn bel en geeft me kracht, een veilige omarming?
Mijn angsten kwijt, een volledig gevoel, innerlijke verwarming.

Mijn hart weer open voor het sprankeltje hoop dat niet verloren mag gaan.
Mijn gevoel terug, mijn ik terug, geluk, ik kom eraan!

Gast

Bericht door Gast » 14-09-2011 17:45

pffff valt heel zwaar die laatste, puur door de herkenning...
heel knap verwoordt Silvia!

Liefs en Sterkte,
Maatje

Gast

Bericht door Gast » 14-09-2011 18:57

dank je

wie?
Berichten: 1062
Lid geworden op: 17-05-2011 14:07

Bericht door wie? » 14-09-2011 20:01

Heel mooi!

Heb je nog zo'n pareltjes???

Wie?
Rode tranen die me doen herinneren wat ik probeer te verdringen.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.

Sofie
Site Admin
Berichten: 1812
Lid geworden op: 10-05-2011 12:33

Bericht door Sofie » 14-09-2011 20:08

Mooi!
Leven is meervoud van lef

Gast

Bericht door Gast » 12-10-2011 20:17

Ik hou van jou schrijven lieve silvia...
Je schrijft heel oprecht, in alle eenvoud en eerlijkheid.
Heel mooi, ik weet jou 'parels' echt te waarderen.


Blijf delen als je wil!

Liefs,
Mereltje :wink:

Plaats reactie

Terug naar “Gedichten (verborgen)”