missen
missen
Machteloos, stille woorden
ontsnappen aan mijn lippen
een verlangen naar gisteren
omdat vandaag alles anders is
Ik tel de uren zonder jou
en de tijd lijkt een afstand te scheppen
zo onbereikbaar ver als je nu bent
- de tijd gaat te snel
Gedachten blijven radeloos
dalen neer in m’n angstig hart
een verlangen naar jouw warmte
omdat alles nu zo kil en koud is
Ook jij kunt mijn strijd niet vatten
het zo graag willen en telkens falen
en toch ben jij de enige, de enige
met wie ik het wil delen
Kwetsbaar zijn
mezelf, zo klein
met jouw armen
om op te warmen
Troost me met je woorden
of slechts met je stille aanwezigheid
laat me toch zien, horen, voelen
dat het allemaal slechts tijd is
en dus geen afscheid.
ontsnappen aan mijn lippen
een verlangen naar gisteren
omdat vandaag alles anders is
Ik tel de uren zonder jou
en de tijd lijkt een afstand te scheppen
zo onbereikbaar ver als je nu bent
- de tijd gaat te snel
Gedachten blijven radeloos
dalen neer in m’n angstig hart
een verlangen naar jouw warmte
omdat alles nu zo kil en koud is
Ook jij kunt mijn strijd niet vatten
het zo graag willen en telkens falen
en toch ben jij de enige, de enige
met wie ik het wil delen
Kwetsbaar zijn
mezelf, zo klein
met jouw armen
om op te warmen
Troost me met je woorden
of slechts met je stille aanwezigheid
laat me toch zien, horen, voelen
dat het allemaal slechts tijd is
en dus geen afscheid.
-
- Berichten: 1062
- Lid geworden op: 17-05-2011 14:07
nog een
Ik vraag me af, ik denk hardop, wat heb ik gedaan?
Ik loop maar rond, een stuk van mij, uit mijn hart is weggegaan.
Ik ken mezelf nauwelijks terug, de onzekerheid nam over.
Mijn hart verloor mijn ik uit het oog, kom ik dit gemis te boven?
Schoppend, schreeuwend, stampvoetend van binnen blijft het verstand achter.
Krampachtig proberend de bel des levens ietwat te verzachten.
Wie breekt mijn bel en geeft me kracht, een veilige omarming?
Mijn angsten kwijt, een volledig gevoel, innerlijke verwarming.
Mijn hart weer open voor het sprankeltje hoop dat niet verloren mag gaan.
Mijn gevoel terug, mijn ik terug, geluk, ik kom eraan!
Ik vraag me af, ik denk hardop, wat heb ik gedaan?
Ik loop maar rond, een stuk van mij, uit mijn hart is weggegaan.
Ik ken mezelf nauwelijks terug, de onzekerheid nam over.
Mijn hart verloor mijn ik uit het oog, kom ik dit gemis te boven?
Schoppend, schreeuwend, stampvoetend van binnen blijft het verstand achter.
Krampachtig proberend de bel des levens ietwat te verzachten.
Wie breekt mijn bel en geeft me kracht, een veilige omarming?
Mijn angsten kwijt, een volledig gevoel, innerlijke verwarming.
Mijn hart weer open voor het sprankeltje hoop dat niet verloren mag gaan.
Mijn gevoel terug, mijn ik terug, geluk, ik kom eraan!