Hopelijk zijn de schrijfsels niet te zwaar, belastend. het is alleszins niet de bedoeling om iemand te kwetsen.
Moet ik er misschien trigger bijzetten??
groetjes
wie?
schrijfsels van wie?
-
wie?
- Berichten: 1062
- Lid geworden op: 17-05-2011 14:07
Eenzaamheid.
Buren, vrienden, collega’s, familie en vreemden.
Miljoenen mensen op deze planeet.
En toch bestaat er iets dat eenzaamheid heet.
Dat elke dag diep van binnen aan mij vreet.
kan nog wat 'herwerking' gebruiken maar ja het is een schrijfsel van het moment.
groetjes Wie?
Buren, vrienden, collega’s, familie en vreemden.
Miljoenen mensen op deze planeet.
En toch bestaat er iets dat eenzaamheid heet.
Dat elke dag diep van binnen aan mij vreet.
kan nog wat 'herwerking' gebruiken maar ja het is een schrijfsel van het moment.
groetjes Wie?
Rode tranen die me doen herinneren wat ik probeer te verdringen.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
-
wie?
- Berichten: 1062
- Lid geworden op: 17-05-2011 14:07
mijn aller eerste schrijfsel:
Leeg,
Leeg,
voor wat ik al die tijd verzweeg,
over dat wat ik van jou kreeg.
Ik was het die alleen achterbleef.
Leeg,
Voor de scheur vanbinnen,
ik kan nooit winnen.
Had ik ooit maar iemand kunnen beminnen,
ik kan nooit opnieuw beginnen.
Was er toen maar iemand waar ik op kon vertrouwen,
waarop ik mijn leven kon bouwen.
Ik doe mezelf pijn,
want ik wil hier liever niet meer zijn!
Leeg,
voor de aanslagen die ik op mijn lichaam pleeg.
Hoe kan ik mezelf bevrijden,
verlossen van mijn lijden?
Wat ik wil is suïcide,
ook al zeggen ze dat is stupide!
Leeg,
voor de traan die ik stiekem wegveeg.
Eén iemand die ik vertrouw,
in de zoek tocht naar mezelf als vrouw.
Eén iemand waarvoor ik mijn gevoelens niet wegduw,
die ik een stukje laat zien van mijn schaduw.
Hij is kostbaar,
hem toon ik mij kwetsbaar.
Leeg,
voor wat ik meekreeg.
Verscheurd door wat er in mij beweegt,
wat nog steeds doorweegt.
Losgerukt van mezelf, van iemand die ik niet ken,
die ik steeds weer ontken.
Voor iemand die ik ooit was, maar nooit meer zal zijn.
Gewoon er “zijn” is nog het grootste venijn.
Leeg,
om dat wat ik voor mezelf verzweeg
Van jongs af aan afstand gedaan,
van mijn eigen recht op bestaan.
Lang geleden opgegeven hoe ik moest leven
Absoluut geen hoop, gevoelens in de knoop.
Immens verdriet,
om wat ik toen toeliet!
Leeg,
voor de rekening die ik doorkreeg
Het vuur in mij al lang gedoofd,
schrik dat ik niet werd geloofd.
Binnenin blijft het branden,
uit angst voor nog meer misverstanden.
Leeg,
voor datgene wat ik er bij kreeg.
Voor het teveel dat ik aan anderen geef,
om te voelen dat ik nog leef.
Loyaliteit,
dat is waar ik tegen strijd.
Leeg,
voor het gevangen zitten in mezelf.
Wie ben ik, wat wil ik, wie is die ik,
vast in een valstrik.
Ik ken haar niet,
alleen met haar verdriet.
Gevangen in alleen zijn en eenzaamheid,
bovenop al die koppigheid.
Het is de hoogste tijd,
dat ze zich bevrijd.
Leeg,
voor elke dag opnieuw weer die strijd,
tegen diegene die ik liever als de pest vermijd.
Ik kan haar niet luchten,
en nog minder van vluchten.
Wat ik ook probeer,
tegen haar geen verweer.
Leeg,
voor dat ik bezwijk,
als ik even bij mezelf naar binnen kijk.
Voor de wil om te vluchten van alleman,
en vooral uit mijn eigen hersenpan!
Leeg,
voor dat wat mij oversteeg.
Voor dat ik om mijn leven niets meer geef,
het liever begeef.
Het dragen van de onzichtbare littekens,
de ontelbare vraagtekens.
Mijn gevoelens onuitwisbaar in de war
zodat ik er van verstar.
Nooit meer weg te wissen,
of me eraan vergissen.
Maar waar ik dagelijks mee leef,
het gevoel dat ik nergens naartoe zweef!
Leeg,
voor wat ik niet over mijn lippen kreeg
Voor mijn leven dat bestaat uit toneeltjes spelen,
tot mijn wonden helen.
Elke dag door een muur omgeven,
zo blijf ik overleven!
Leeg,
Leeg,
voor wat ik al die tijd verzweeg,
over dat wat ik van jou kreeg.
Ik was het die alleen achterbleef.
Leeg,
Voor de scheur vanbinnen,
ik kan nooit winnen.
Had ik ooit maar iemand kunnen beminnen,
ik kan nooit opnieuw beginnen.
Was er toen maar iemand waar ik op kon vertrouwen,
waarop ik mijn leven kon bouwen.
Ik doe mezelf pijn,
want ik wil hier liever niet meer zijn!
Leeg,
voor de aanslagen die ik op mijn lichaam pleeg.
Hoe kan ik mezelf bevrijden,
verlossen van mijn lijden?
Wat ik wil is suïcide,
ook al zeggen ze dat is stupide!
Leeg,
voor de traan die ik stiekem wegveeg.
Eén iemand die ik vertrouw,
in de zoek tocht naar mezelf als vrouw.
Eén iemand waarvoor ik mijn gevoelens niet wegduw,
die ik een stukje laat zien van mijn schaduw.
Hij is kostbaar,
hem toon ik mij kwetsbaar.
Leeg,
voor wat ik meekreeg.
Verscheurd door wat er in mij beweegt,
wat nog steeds doorweegt.
Losgerukt van mezelf, van iemand die ik niet ken,
die ik steeds weer ontken.
Voor iemand die ik ooit was, maar nooit meer zal zijn.
Gewoon er “zijn” is nog het grootste venijn.
Leeg,
om dat wat ik voor mezelf verzweeg
Van jongs af aan afstand gedaan,
van mijn eigen recht op bestaan.
Lang geleden opgegeven hoe ik moest leven
Absoluut geen hoop, gevoelens in de knoop.
Immens verdriet,
om wat ik toen toeliet!
Leeg,
voor de rekening die ik doorkreeg
Het vuur in mij al lang gedoofd,
schrik dat ik niet werd geloofd.
Binnenin blijft het branden,
uit angst voor nog meer misverstanden.
Leeg,
voor datgene wat ik er bij kreeg.
Voor het teveel dat ik aan anderen geef,
om te voelen dat ik nog leef.
Loyaliteit,
dat is waar ik tegen strijd.
Leeg,
voor het gevangen zitten in mezelf.
Wie ben ik, wat wil ik, wie is die ik,
vast in een valstrik.
Ik ken haar niet,
alleen met haar verdriet.
Gevangen in alleen zijn en eenzaamheid,
bovenop al die koppigheid.
Het is de hoogste tijd,
dat ze zich bevrijd.
Leeg,
voor elke dag opnieuw weer die strijd,
tegen diegene die ik liever als de pest vermijd.
Ik kan haar niet luchten,
en nog minder van vluchten.
Wat ik ook probeer,
tegen haar geen verweer.
Leeg,
voor dat ik bezwijk,
als ik even bij mezelf naar binnen kijk.
Voor de wil om te vluchten van alleman,
en vooral uit mijn eigen hersenpan!
Leeg,
voor dat wat mij oversteeg.
Voor dat ik om mijn leven niets meer geef,
het liever begeef.
Het dragen van de onzichtbare littekens,
de ontelbare vraagtekens.
Mijn gevoelens onuitwisbaar in de war
zodat ik er van verstar.
Nooit meer weg te wissen,
of me eraan vergissen.
Maar waar ik dagelijks mee leef,
het gevoel dat ik nergens naartoe zweef!
Leeg,
voor wat ik niet over mijn lippen kreeg
Voor mijn leven dat bestaat uit toneeltjes spelen,
tot mijn wonden helen.
Elke dag door een muur omgeven,
zo blijf ik overleven!
Rode tranen die me doen herinneren wat ik probeer te verdringen.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
-
wie?
- Berichten: 1062
- Lid geworden op: 17-05-2011 14:07
Juli 2011
Ik ben wie?
Ik weet niet wie
of wat ik ben.
Ik weet wel dat ik mezelf niet ken.
Ik ben diegene die jij daar achterliet.
Ook jij kent me niet.
Ik ben diegene die achterbleef,
want jij was klaar.
Je was klaar met wat je tot die daden dreef.
Ik ben diegene die achterbleef
met gevoelens waardoor ik verstar.
Ik ben diegene die achterbleef,
in de knoop en in de war.
Ik ben diegene die gebroken in stukjes ligt.
Sindsdien is het uit, het innerlijk licht.
Ik ben diegene die alle stukjes samen raapte.
Een voor een, het zijn er veel.
Ik ben diegene die jou gedrag goed praatte.
Ik ben diegene die niet meer alle stukjes vond.
Losse stukjes in de hand.
Ik ben diegene die heel alleen aan de zijkant stond.
Wat is er sindsdien toch met me aan de hand?
Ik ben diegene die ligt te puzzelen
En steeds weer opnieuw probeer
Maar ik krijg de stukjes niet.
Niet meer tot een geheel.
Ik ben diegene die jij daar achterliet.
Sindsdien nog steeds eenzaam en alleen met al haar verdriet.
Ook al is het jaren geleden,
nog dagelijks blijven de losse stukjes parten spelen.
En ze zullen nooit meer helen,
tot wat het was, voor dat jij diegene daar achterliet.
Sindsdien is alles veranderd.
Sindsdien is het anders dat levenslied!!!
Ik ben wat jij nog van mij overliet!
Ik ben wie?
Ik weet niet wie
of wat ik ben.
Ik weet wel dat ik mezelf niet ken.
Ik ben diegene die jij daar achterliet.
Ook jij kent me niet.
Ik ben diegene die achterbleef,
want jij was klaar.
Je was klaar met wat je tot die daden dreef.
Ik ben diegene die achterbleef
met gevoelens waardoor ik verstar.
Ik ben diegene die achterbleef,
in de knoop en in de war.
Ik ben diegene die gebroken in stukjes ligt.
Sindsdien is het uit, het innerlijk licht.
Ik ben diegene die alle stukjes samen raapte.
Een voor een, het zijn er veel.
Ik ben diegene die jou gedrag goed praatte.
Ik ben diegene die niet meer alle stukjes vond.
Losse stukjes in de hand.
Ik ben diegene die heel alleen aan de zijkant stond.
Wat is er sindsdien toch met me aan de hand?
Ik ben diegene die ligt te puzzelen
En steeds weer opnieuw probeer
Maar ik krijg de stukjes niet.
Niet meer tot een geheel.
Ik ben diegene die jij daar achterliet.
Sindsdien nog steeds eenzaam en alleen met al haar verdriet.
Ook al is het jaren geleden,
nog dagelijks blijven de losse stukjes parten spelen.
En ze zullen nooit meer helen,
tot wat het was, voor dat jij diegene daar achterliet.
Sindsdien is alles veranderd.
Sindsdien is het anders dat levenslied!!!
Ik ben wat jij nog van mij overliet!
Rode tranen die me doen herinneren wat ik probeer te verdringen.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
-
wie?
- Berichten: 1062
- Lid geworden op: 17-05-2011 14:07
Als ik niet meer met je spreek...
Als ik tegen je spreek
Een blij gezicht
Fake.
Als ik tegen je praat
Lege woorden, tegen de stilte.
Stilte, onthult dat het niet gaat.
Als ik tegen je vertel
Verberg ik mijn gevoelens.
Niet van tel.
Als ik tegen je babbel.
Lege woorden zonder gevoel.
Comfortabel.
Als ik tegen je tater
Denk ik: misschien ooit.
Later.
Als ik niet met je spreek.
Kan ik ontkennen.
Mijn leven houdt steek.
Als ik niet tegen je praat
Kan ik doen alsof.
Het gaat.
Als ik niet tegen je vertel.
Herinneringen begraven.
Mijn leven niet langer een hel.
Als ik niet tegen je babbel
Leeg leven.
Is een fabel
Als ik niet tegen je tater.
Leef ik in een leugen
Met mijn gevoelens onderwater.
Ik wil niet meer met je spreken
De relatie doet me teveel pijn
Wil het contact verbreken
Maar,
als ik niet meer met je spreek.
Laat ik mezelf in de steek.
Als ik tegen je spreek
Een blij gezicht
Fake.
Als ik tegen je praat
Lege woorden, tegen de stilte.
Stilte, onthult dat het niet gaat.
Als ik tegen je vertel
Verberg ik mijn gevoelens.
Niet van tel.
Als ik tegen je babbel.
Lege woorden zonder gevoel.
Comfortabel.
Als ik tegen je tater
Denk ik: misschien ooit.
Later.
Als ik niet met je spreek.
Kan ik ontkennen.
Mijn leven houdt steek.
Als ik niet tegen je praat
Kan ik doen alsof.
Het gaat.
Als ik niet tegen je vertel.
Herinneringen begraven.
Mijn leven niet langer een hel.
Als ik niet tegen je babbel
Leeg leven.
Is een fabel
Als ik niet tegen je tater.
Leef ik in een leugen
Met mijn gevoelens onderwater.
Ik wil niet meer met je spreken
De relatie doet me teveel pijn
Wil het contact verbreken
Maar,
als ik niet meer met je spreek.
Laat ik mezelf in de steek.
Rode tranen die me doen herinneren wat ik probeer te verdringen.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
-
Gast
pfff, wat ontzettend mooi verwoord al je gedichten, heel veel spreken me aan.
Dichten kan ik niet echt,
gewoon verwoorden soms nog minder.
Daarom heb ik er zo een bewondering voor wat je uit door zulke goede gedichten te schrijven.
Ook het gedicht rode tranen, maakt dat ik een brok in mn keel krijg van herkenning.
Zie je worsteling in dit leven in je gedichten.
sterkte met alles wie?
lieve groet tiggytijgertje
Dichten kan ik niet echt,
gewoon verwoorden soms nog minder.
Daarom heb ik er zo een bewondering voor wat je uit door zulke goede gedichten te schrijven.
Ook het gedicht rode tranen, maakt dat ik een brok in mn keel krijg van herkenning.
Zie je worsteling in dit leven in je gedichten.
sterkte met alles wie?
lieve groet tiggytijgertje
-
wie?
- Berichten: 1062
- Lid geworden op: 17-05-2011 14:07
Lief Tiggytijgertje,
Dank je wel voor je compliment.
Ik weet zeker dat jij dat ook kan. Een gedichtje schrijven is vaak eenvoudiger dan het gewoon te verwoorden (voor mij dan toch). Probeer het maar! Als het recht uit je hart komt is het altijd mooi het hoeft daarom niet te rijmen of zo!
Veel succes.
Liefs
Wie?
Dank je wel voor je compliment.
Ik weet zeker dat jij dat ook kan. Een gedichtje schrijven is vaak eenvoudiger dan het gewoon te verwoorden (voor mij dan toch). Probeer het maar! Als het recht uit je hart komt is het altijd mooi het hoeft daarom niet te rijmen of zo!
Veel succes.
Liefs
Wie?
Rode tranen die me doen herinneren wat ik probeer te verdringen.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
-
wie?
- Berichten: 1062
- Lid geworden op: 17-05-2011 14:07
een van mijn laatste schrijfseltjes van dit moment.
Mezelf zijn is, ...
Mezelf zijn is,
voluit willen leven
maar ondertussen ook weer niet.
Het ene moment van alle mensen houden,
maar het andere moment ook weer absoluut niet.
Mezelf zijn is,
een hele dag lachen
maar ondertussen intens verdriet.
Mezelf zijn is.
Hopen om ooit iemand te kunnen vertrouwen
maar ondertussen bij iedereen denken: jou vertrouw ik niet.
Ontzettend bang zijn,
maar tegelijkertijd aan iedereen verkondigen: ikke niet!!
Mezelf zijn is,
het ene moment het niet zien zitten.
Het andere weer dol enthousiast.
Maar van binnen enkel leegte
Schril contrast.
Mezelf zijn is,
Een leven achter tralies,
gevoelens van intens verlies.
Een innerlijke leegte die nooit weg lijkt te gaan.
Leegte steeds weer in mijn dagelijks bestaan.
Angst om iemand of niemand te zijn,
maar ondertussen vooral angst om mezelf te zijn.
Mezelf zijn is,
het ene moment tot het uiterste streven.
Een ander moment kan het me allemaal niet meer schelen.
Van de daken willen gillen: dit leven niet langer willen.
Mezelf zijn is,
vooral niet weten wie ik ben.
Voor wie ik het liefst wegren!
Wie?
Mezelf zijn is, ...
Mezelf zijn is,
voluit willen leven
maar ondertussen ook weer niet.
Het ene moment van alle mensen houden,
maar het andere moment ook weer absoluut niet.
Mezelf zijn is,
een hele dag lachen
maar ondertussen intens verdriet.
Mezelf zijn is.
Hopen om ooit iemand te kunnen vertrouwen
maar ondertussen bij iedereen denken: jou vertrouw ik niet.
Ontzettend bang zijn,
maar tegelijkertijd aan iedereen verkondigen: ikke niet!!
Mezelf zijn is,
het ene moment het niet zien zitten.
Het andere weer dol enthousiast.
Maar van binnen enkel leegte
Schril contrast.
Mezelf zijn is,
Een leven achter tralies,
gevoelens van intens verlies.
Een innerlijke leegte die nooit weg lijkt te gaan.
Leegte steeds weer in mijn dagelijks bestaan.
Angst om iemand of niemand te zijn,
maar ondertussen vooral angst om mezelf te zijn.
Mezelf zijn is,
het ene moment tot het uiterste streven.
Een ander moment kan het me allemaal niet meer schelen.
Van de daken willen gillen: dit leven niet langer willen.
Mezelf zijn is,
vooral niet weten wie ik ben.
Voor wie ik het liefst wegren!
Wie?
Rode tranen die me doen herinneren wat ik probeer te verdringen.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.