Dag allemaal,
Gisteren moest ik vreselijk huilen, waarom? Ik voelde hoe erg ik het mezelf kwalijk neem wat er vroeger allemaal gebeurd is, en dat ik zo vaak later sexueel overschrijdende dingen heb gedaan (jongens versieren, vreemdgaan, op toilet sex, in de auto, heel veel pijpen), als herhaling, als straf voor mezelf. Ervan overtuigd dat ik een hoer was, ook al liet ik dat aan niemand zien.
Een hoer, echt trots was ik ook nog op mijn veroveringen.
Tot 2 maanden geleden nooit echt beseft dat wat ik zelf vanaf mijn 15de heb meegemaakt met oudere mannen in een sekte, dat dat misbruik was, ik wilde niet met hun sexen, maar dat moest, het hoorde erbij.
Nu ik dat voel en zie, dat ik niet wilde, dat ik dat NIET BEN. Nu kijk ik naar alles anders. Ik voel me zooooooooooooo vies. ZOOOOOO vies.
En ik kan niet meer ongedaan maken wat ik zelf later heb gedaan, ik kan die mannen niet alsnog in hun ballen trappen, ik kan mezelf als jong meisje niet meer beschermen.
En ik voel me zo boos op mezelf. Ik denk dat ik maar moet beginnen met mezelf vergeven.
Herkent iemand dat? En hoe doe je dat?
Lieve groet, sabya
zelf vergeving? (trigger?)
-
silvia wild rose 77
- Berichten: 351
- Lid geworden op: 04-03-2015 17:04
Hoi Sabya,
Lieve meid als ik lieve mag zeggen?
Vreselijk wat je meegemaakt hebt zeg..
Je bent zo opgegroeid ja dacht dat het zo hoorde..., Is toch niet meer dan normaal dan je die handelingen voortzet...,
En trots .. Omdat zo was in je opvoeding het opgroeien je zegt zelf je moest dat doen om er bij te horen..,
is echt jou schuld niet.. Dat is de eerste stap;
En dat is moeilijk om te geloven herken het wel...,
Weet niet of je in therapie bent?
Maar ik wil wel eerlijk blijven het is een lang en moeilijk proces maar met de juiste begleiding kan het wel lukken... al zal het altijd een stukje van je leven blijven.. is mijn ervaring..
Knap dat je dat deelt !
liefs Silvia
Lieve meid als ik lieve mag zeggen?
Vreselijk wat je meegemaakt hebt zeg..
Je bent zo opgegroeid ja dacht dat het zo hoorde..., Is toch niet meer dan normaal dan je die handelingen voortzet...,
En trots .. Omdat zo was in je opvoeding het opgroeien je zegt zelf je moest dat doen om er bij te horen..,
is echt jou schuld niet.. Dat is de eerste stap;
En dat is moeilijk om te geloven herken het wel...,
Weet niet of je in therapie bent?
Maar ik wil wel eerlijk blijven het is een lang en moeilijk proces maar met de juiste begleiding kan het wel lukken... al zal het altijd een stukje van je leven blijven.. is mijn ervaring..
Knap dat je dat deelt !
liefs Silvia
-
ikbenkapotgemaakt
- Berichten: 27
- Lid geworden op: 07-03-2015 14:05
Sylvia,
Ik krijg gewoon kippenvel van je antwoord, het gevoel dat jij mijn bericht leest, dat ik gehoord en gezien wordt. Dat betekent al zoveel.
Ik sprak vandaag mijn moeder over mijn ervaringen, die zegt dat ze het echt niet wist, wat ik betwijfel, maar ze was wel geschokt.
En zij zei ook: je zult jezelf moeten vergeven.
Dus ik weet wat ik te doen heb, en ja ik heb hulp, mensen, en therapie georganiseerd. En jullie hier
dank je
Ik krijg gewoon kippenvel van je antwoord, het gevoel dat jij mijn bericht leest, dat ik gehoord en gezien wordt. Dat betekent al zoveel.
Ik sprak vandaag mijn moeder over mijn ervaringen, die zegt dat ze het echt niet wist, wat ik betwijfel, maar ze was wel geschokt.
En zij zei ook: je zult jezelf moeten vergeven.
Dus ik weet wat ik te doen heb, en ja ik heb hulp, mensen, en therapie georganiseerd. En jullie hier
dank je
-
silvia wild rose 77
- Berichten: 351
- Lid geworden op: 04-03-2015 17:04
Hoi Sabya,
Schrijf gewoon de waarheid meid.. toch ben ik blij dat je er deugd aan hebt gehad
Dat was een lastig gesprek denk ik met je moeder..
Ik weet niet of ze het effectief wist kan ook zijn dat ze het onderdrukt heeft uit angst...,
Knap dat je dat durven vertellen hebt en dat ze je gelooft ben blij voor je niet voor wat je meegemaakt hebt hoor maar dat ze je gelooft.. niet alle moeders kunnen of willen dat toegeven ook de mijne niet...
Het is maar een gedacht hoor maar gezien jullie in dezelfde gemeenschap zaten en weten hoe het er aan toe gaat misschien kan je moeder ook eens met je mee naar de therapie komen...,? voor steun
En nu ja jezelf vergeven eigenlijk heb je toch niets verkeerd gedaan?
Andere heb je wat aangedaan..,? klinkt zo als het jou fout is is het echt niet..
Ook al heb je nog wat fouten gemaakt nadien ... of dingen beter niet gedaan.. het komt wel van ergens hé..,
Je hoefde dat niet mee te maken..
Veel sterkte liefs Silvia
Schrijf gewoon de waarheid meid.. toch ben ik blij dat je er deugd aan hebt gehad
Dat was een lastig gesprek denk ik met je moeder..
Ik weet niet of ze het effectief wist kan ook zijn dat ze het onderdrukt heeft uit angst...,
Knap dat je dat durven vertellen hebt en dat ze je gelooft ben blij voor je niet voor wat je meegemaakt hebt hoor maar dat ze je gelooft.. niet alle moeders kunnen of willen dat toegeven ook de mijne niet...
Het is maar een gedacht hoor maar gezien jullie in dezelfde gemeenschap zaten en weten hoe het er aan toe gaat misschien kan je moeder ook eens met je mee naar de therapie komen...,? voor steun
En nu ja jezelf vergeven eigenlijk heb je toch niets verkeerd gedaan?
Andere heb je wat aangedaan..,? klinkt zo als het jou fout is is het echt niet..
Ook al heb je nog wat fouten gemaakt nadien ... of dingen beter niet gedaan.. het komt wel van ergens hé..,
Je hoefde dat niet mee te maken..
Veel sterkte liefs Silvia
-
ikbenkapotgemaakt
- Berichten: 27
- Lid geworden op: 07-03-2015 14:05
Hoi Sylvia,
fijn om je bericht te lezen, dat er ergens iemand mee voelt, mee luistert, vanuit liefde.
Zo lastig om zonder oordeel te kijken naar wat er is gebeurd, wat anderen hebben gedaan, wat ik zelf.
Ik voel me van slachtoffer en hulpeloos per dag wisselen naar dader en hoer.
Mijn man mailde gister 'hou op met die classificaties, benoem gewoon wat er gebeurd is.' Dat probeer ik te oefenen.
Vandaag moest ik vreselijk huilen bij de gedachte dat hij van me hield toen hij me ontmoette, niet omdat hij me wilde hebben, met wilde neuken en ik mooi meisje moest zijn, maar omdat hij van MIJ hield, wat hij in MIJ zag, niet de buitenkant. Dat heb ik nooit echt kunnen voelen hiervoor.
En toch denk ik steeds: 'er moet nog wat komen, ik moet nog door een hel heen, anders kan ik dit nooit te boven komen' maar misschien is dit waar ik nu in zit wel de hel.
En ja, met mijn moeder was goed, omdat ze me hoorde, omdat het haar raakte, omdat ze me geloofde. Ook omdat ik haar tot heks heb gemaakt in mijn gedachten, en ze tijdens het gesprek ook veel heeft laten zien wat niet hekserig was. Ik ben zo boos op haar geweest zonder het uit te kunnen spreken vroeger, nam het haar allemaal zo kwalijk.
fijn om je bericht te lezen, dat er ergens iemand mee voelt, mee luistert, vanuit liefde.
Zo lastig om zonder oordeel te kijken naar wat er is gebeurd, wat anderen hebben gedaan, wat ik zelf.
Ik voel me van slachtoffer en hulpeloos per dag wisselen naar dader en hoer.
Mijn man mailde gister 'hou op met die classificaties, benoem gewoon wat er gebeurd is.' Dat probeer ik te oefenen.
Vandaag moest ik vreselijk huilen bij de gedachte dat hij van me hield toen hij me ontmoette, niet omdat hij me wilde hebben, met wilde neuken en ik mooi meisje moest zijn, maar omdat hij van MIJ hield, wat hij in MIJ zag, niet de buitenkant. Dat heb ik nooit echt kunnen voelen hiervoor.
En toch denk ik steeds: 'er moet nog wat komen, ik moet nog door een hel heen, anders kan ik dit nooit te boven komen' maar misschien is dit waar ik nu in zit wel de hel.
En ja, met mijn moeder was goed, omdat ze me hoorde, omdat het haar raakte, omdat ze me geloofde. Ook omdat ik haar tot heks heb gemaakt in mijn gedachten, en ze tijdens het gesprek ook veel heeft laten zien wat niet hekserig was. Ik ben zo boos op haar geweest zonder het uit te kunnen spreken vroeger, nam het haar allemaal zo kwalijk.
-
bibith
- Berichten: 400
- Lid geworden op: 18-01-2013 18:09
Hoi Sabya
Wat je doet is een hele normale reactie als je dat al zo mag noemen.
Is het niet maar je "weet " niet beter.
Je zoekt een uitweg in gevoelens die je niet kan benoemen omdat je nog een kind was dat het gebeurde .
Je kon het geen plaats geven dus reageerde zo om met jongens dingen te doen die je nu niet meer zou doen.
Je zocht een uitweg en die vond je zo .
Nu moet je zoeken naar dat stukje dat je kwijt bent. Dat stukje onschuld dat je afgenomen is dat stukje kind.
Ik hoop dat je met je therapie er komt .
Maar je moet een lange weg afleggen maar er is licht aan het einde van de tunnel
Geef het maar ruimte laat alles maar komen zoals het komt .
Alle emoties die er nooit mochten zijn moet je nu langzaam aan toelaten.
Het is niet makkelijk maar je komt er wel .
Veel sterkte liefs Belinda
Wat je doet is een hele normale reactie als je dat al zo mag noemen.
Is het niet maar je "weet " niet beter.
Je zoekt een uitweg in gevoelens die je niet kan benoemen omdat je nog een kind was dat het gebeurde .
Je kon het geen plaats geven dus reageerde zo om met jongens dingen te doen die je nu niet meer zou doen.
Je zocht een uitweg en die vond je zo .
Nu moet je zoeken naar dat stukje dat je kwijt bent. Dat stukje onschuld dat je afgenomen is dat stukje kind.
Ik hoop dat je met je therapie er komt .
Maar je moet een lange weg afleggen maar er is licht aan het einde van de tunnel
Geef het maar ruimte laat alles maar komen zoals het komt .
Alle emoties die er nooit mochten zijn moet je nu langzaam aan toelaten.
Het is niet makkelijk maar je komt er wel .
Veel sterkte liefs Belinda
-
joke
- Berichten: 33
- Lid geworden op: 25-03-2015 09:19
vergeven
hoi Sabya,
ja ik herken er veel in dat je jezelf de schuld geeft. Ik ben zestien jaar misbruikt door mijn vader als kind en heb me daar naar mezelf toe ook heel schuldig om gevoeld, dat ik niets gedaan heb om het te voorkomen. Het maakt dus niet uit wat je hebt meegemaakt in die zin of op welke leeftijd, het schuldgevoel is er gewoon. Tenminsten bij mij wel. Ik heb het er ook niet in therapie over gehad alleen heel veel gehuild en het spijt me tegen mezelf gezegd. Toen is het wel over gegaan. Maar goed bij iedereen zal het wel weer anders werken maar ik begrijp waar je doorheen gaat. OOk ik heb als tiener dingen met jongens gedaan en ook later waar ik spijt van heb. Maar je weet waar het vandaan komt nu dus het is niet jouw schuld. Vreemd voelt dat he als je echt voelt dat iemand van je houd? Ik had dat laatst dat dat echt tot me doordrong dat mn vriend echt van me houd. Ik moest ervan huilen echt waar. Nou meid, sterkte met alles en ik vind het knap van je dat je zo open bent! Jij komt er wel! veel liefs van joke
ja ik herken er veel in dat je jezelf de schuld geeft. Ik ben zestien jaar misbruikt door mijn vader als kind en heb me daar naar mezelf toe ook heel schuldig om gevoeld, dat ik niets gedaan heb om het te voorkomen. Het maakt dus niet uit wat je hebt meegemaakt in die zin of op welke leeftijd, het schuldgevoel is er gewoon. Tenminsten bij mij wel. Ik heb het er ook niet in therapie over gehad alleen heel veel gehuild en het spijt me tegen mezelf gezegd. Toen is het wel over gegaan. Maar goed bij iedereen zal het wel weer anders werken maar ik begrijp waar je doorheen gaat. OOk ik heb als tiener dingen met jongens gedaan en ook later waar ik spijt van heb. Maar je weet waar het vandaan komt nu dus het is niet jouw schuld. Vreemd voelt dat he als je echt voelt dat iemand van je houd? Ik had dat laatst dat dat echt tot me doordrong dat mn vriend echt van me houd. Ik moest ervan huilen echt waar. Nou meid, sterkte met alles en ik vind het knap van je dat je zo open bent! Jij komt er wel! veel liefs van joke
you shoot me down but I dont fall
I am titanium
I am titanium
-
ikbenkapotgemaakt
- Berichten: 27
- Lid geworden op: 07-03-2015 14:05
Lieve Belinda en Joke,
Jullie woorden komen heel diep binnen in mijn hart.
Gisteren was ik bij een vriendin, die zei, volgens mij moet je een plan maken hoe je jezelf gaat helen, je wonden likken, jezelf schoonmaken.
Ik merk dat het 'praten' en lezen op dit forum met jullie heelt, helpt.
Ook dat jullie niet oordelen, wat ik steeds over mezelf doe, en waarnaar ik ook zoek in mijn omgeving.
Zoals ik me vandaag voel wil ik weg, weg rennen, weg vliegen van alles. En nu ik hier ben voel ik dat ik weer in mezelf terecht kom, in mijn buik. Ik vraag mezelf om me ruimte te geven, om lief te zijn voor mij.
Het doet me echt heel veel pijn dat ik dit proces niet mijn man samen kan doormaken, en daar ben ik ook steeds mee bezig. Dat ik me een mislukking voel, een mislukte moeder en vrouw.
En toch...
En toch weet ik, voel ik dat schuldig voelen niet de weg is.
Jullie woorden komen heel diep binnen in mijn hart.
Gisteren was ik bij een vriendin, die zei, volgens mij moet je een plan maken hoe je jezelf gaat helen, je wonden likken, jezelf schoonmaken.
Ik merk dat het 'praten' en lezen op dit forum met jullie heelt, helpt.
Ook dat jullie niet oordelen, wat ik steeds over mezelf doe, en waarnaar ik ook zoek in mijn omgeving.
Zoals ik me vandaag voel wil ik weg, weg rennen, weg vliegen van alles. En nu ik hier ben voel ik dat ik weer in mezelf terecht kom, in mijn buik. Ik vraag mezelf om me ruimte te geven, om lief te zijn voor mij.
Het doet me echt heel veel pijn dat ik dit proces niet mijn man samen kan doormaken, en daar ben ik ook steeds mee bezig. Dat ik me een mislukking voel, een mislukte moeder en vrouw.
En toch...
En toch weet ik, voel ik dat schuldig voelen niet de weg is.
-
joke
- Berichten: 33
- Lid geworden op: 25-03-2015 09:19
Nee schuldig voelen is zeker niet de weg. Maar goed, soms is het er toch. Vandaag moest ik heel erg huilen omdat ik me schuldig voelde dat ik mijn dochter zo n rare vader bezorgd had. Dat moet er dan gewoon even uit. Dat ik in mijn hart sorry tegen haar kan zeggen. en erom kan huilen. Terwijl ik weet waarom ik zo n man heb uitgekozen. Maar goed ik heb het toch gedaan en zij zit er nu maar mooi mee.... verder gelukkig goeie dag
veel liefs joke
veel liefs joke
you shoot me down but I dont fall
I am titanium
I am titanium
-
Jess
- Berichten: 320
- Lid geworden op: 25-08-2013 15:19
Hallo Sabya,
Ik herken je gevoelens als geen ander je voelt jezelf schuldig om dingen die er zijn gebeurd maar is niet jouw schuld!
Het terugdraaien kan niet meer maar spreek uit ervaring ben slachtoffer van 1 loverboy en heb verschrikkelijk heftige trauma's opgelopen mijn ex die mij misbruikt heeft. En weet dus als geen ander hoe je voelt. Het huilen is goed juist voor verwerking heb je ook al therapie of ben je nog niet zover? Hoe moeilijk het ook is het is goed erover te praten ik heb altijd min mond dicht gehouden over alles tot dat bom barste. Voor je gevoel schaam je maar je kan beter erover praten dan weg stoppen want uiteindelijk blijf ermee zitten en dat is niet goed.
Heel veel sterkte!
Groetjes van Jess
Ik herken je gevoelens als geen ander je voelt jezelf schuldig om dingen die er zijn gebeurd maar is niet jouw schuld!
Het terugdraaien kan niet meer maar spreek uit ervaring ben slachtoffer van 1 loverboy en heb verschrikkelijk heftige trauma's opgelopen mijn ex die mij misbruikt heeft. En weet dus als geen ander hoe je voelt. Het huilen is goed juist voor verwerking heb je ook al therapie of ben je nog niet zover? Hoe moeilijk het ook is het is goed erover te praten ik heb altijd min mond dicht gehouden over alles tot dat bom barste. Voor je gevoel schaam je maar je kan beter erover praten dan weg stoppen want uiteindelijk blijf ermee zitten en dat is niet goed.
Heel veel sterkte!
Groetjes van Jess