Eigen regels

[Gast]

Hier precies hetzelfde, huilen deed ik alleen s nachts als iedereen sliep. Ik moet sterk zijn, mag niet ziek zijn, ik kreeg een chronische darmontsteking, later ook reuma erbij, maar ik bleef werken, ook al waren meer dan 30 gewrichten ontstoken en liep ik continu met koorts rond, ik mocht niet zwak zijn!

[ikbenkapotgemaakt]

Hey Danique,

Ook hier herkenning.

Klikt ook wel iets: in mijn werk en prive omschrijven mensen me als zo gevoelig voor anderen, empathisch vermogen etc etc.

Maar van binnen voel ik me ijskoud.

Het kost me absurd veel moeite om bij mijn eigen gevoelens te komen. Voor ik het heb gevoeld, heb ik ze alweer weggemaakt met een excuus "nu even niet, ik mag niet boos zijn, het is veel erger voor de ander".

Met alle gevolgen van dien. Mijn eigen partner denkt en ervaart vaak dat het me niets doet, hij zegt dat hij niet kan zien dat ik iets voel.

Ik vraag me wel af wat 'echt' is in mij, en hoe ik daar bij kom.

Lieve groet, Sabya

[Angel]

Ook ik herken dit onwijs.

Ik mag/mocht niet huilen.. dat is zwak.
Ik ben onwijs streng voor mezelf, mag niet echt genieten van mezelf.
Over gevoelens praten: No way..
En als mensen zeggen: ien doe het rustig aan.. ik kan niet rustig doen.

[Angel]

gewijzigd vanwege dubbelbericht.

[silvia wild rose 77]

Hoi Meiden..

zo raar dat ik dit item nog niet gelzen had blijkbaar
Toch interessant.. sommige dingen mag ik ook niet van mijn eigen.. zoals huilen of niet toegeven dat ik pijn heb,

Maar het is dubbel kan héél kwaad worden en kan echt tot uitbarstingen leiden...., kan sneller kwaad worden dan dat ik verdriet mag /kan hebben

silvia

[joke]

Nee ik mocht ook niets voelen tot mijn 24e was ik zo dood als steen. Geen emoties, ook niet blij. Vanaf die tijd ben ik mijn eigen regels gaan maken en ben ik wel heel veel boosheid gaan uiten (naar mijn ouders) en heel veel gaan huilen. En daardoor ook weer lachen gelukkig! Heel veel lachen. Ik merk wel dat ik als ik verdrietig ben me meestal terugtrek en het in mijn eentje verwerk. Maar met mijn vriend kan ik het ook wel en ook wel met mijn vriendinnen, maar dan heel af en toe. Ziek zijn kan ik ook wel goed, de boel de boel laten en wat innemen doe ik ook heel snel. Heb ook een lage pijngrens. Alleen echt helemaal assertief zijn kan ik nog niet heel goed.
Vaak voel ik mijn boosheid achteraf, als er iets gezegd is of als ik onheus bejegend ben. Alleen in kleine kring kan ik het wel, vrienden, vriend, dochter, dan gaat het wel goed. heel veel sterkte en succes allemaal met je eigen regels maken! xxxxxxxxjoke

[ikbenkapotgemaakt]

Joke,

Helpend om te lezen wat je schrijft. Ik ben bang dat ik mijn eigen gevoelloosheid maskeer met vrolijkheid, en ik weet misschien nog niet eens wat echt blij is, en wat ik er zelf van maak.

Ik wou dat ik al zover was dat ik kon herkennen dat ik verdrietig ben en me dan terugtrek.

Op dit moment probeer ik vooral op te houden met allerlei gedrag vertonen en emoties om anderen te peasen en gerust te stellen, en hoop dan meer van mezelf te vinden...en wat je zegt, de boosheid uiten in de juiste richting, naar mijn ouders en degenen die me misbruikt hebben.

[joke]

hoi Sabya,
misschien begint het met een zenuwachtig gevoel in je buik? (verdriet? tenminste bij mij was dat zo) Ik weet niet meer hoe het bij mij zo kwam dat ik ineens zoveel ging voelen, het begon gewoon. Ik ging voor t eerst naar een therapeut en ik begon te grienen en kon niet meer stoppen. De boosheid begon omdat ik wilde beginnen met mediteren en ik kreeg steeds zo'n last van mn nek, ik was mega geirriteerd. haha, ja nu kan ik er wel om lachen maar toen niet. Ik heb uren en uren op kussens en boxballen gemept, gefietst en gehold en gescholden en weet ik veel wat al niet..... Het hielp wel om een beetje af te vallen hahaha maar ik zou er niet graag nog een keer doorheen willen. Wel heel goed dat je moeder je steunde! Dat is nl heel vaak niet zo. Mijn moeder ontkende alles, totdat ze bijna stierf en toen heeft ze nog tegen me gezegd dat ze spijt had van hoe ze alles gedaan had en ontkend had. Toen kon ik haar een beetje vergeven.
Sabya, je komt er wel, stukje voor stukje en beetje voor beetje. Als je een goede therapeut hebt ben je al een heel eind. En je hebt een lieve man die je steunt toch? OOk niet verkeerd hoor. Ik heb er heel veel aan. Sterkte met alles, en veel liefs. Ik denk aan je.....joke

[ikbenkapotgemaakt]

Ha Joke, er gebeurt al heel wat de laatste tijd, ik voel me vaak zwaar en verdrietig, maar als ik dan zorg dat ik alleen ben mag ik dat ook voelen en uiten.

Lig nu trillend op bed omdat mijn stiefdochter van 16 vindt dat ik zo blij doe, en waarom? Ik zou me kapot moeten schamen van verdriet en depressie.

Weet niet goed hoe te reageren. Wil ze weten hoe ik me voel? Nee ze wilde dit gewoon zeggen. Ik heb gezegd dat ik hier helaas helemaal alleen door moet en zelfs papa me niet kon helpen. Maar ze vond dat ik wegmaakt e wat ze zei.

Ik weet het even niet. Ben zeer geneigd om van alles te doen om het goedbte maken, maar voel ook heel veel afstand. Weet niet wat ik nu voor haar kan betekenen.

Ik weet wel dat ze puber is en in de war, maar ik weet ook even geen oplossing. Ik voel me aangevallen. Net als door haar vader: het moet op hun manier.

Onterecht? Ik ben het even kwijt. Ga zo maar gewoon slapen, morgen weer een dag.

Ik voel me een egel en rol me op

[joke]

lieve sabya,

ja met een puber erbij is het lastig! Je hoeft je niet aangevallen te voelen door haar. Je kunt haar misschien een keer uitleggen dat je het jezelf aangeleerd hebt om zo vrolijk te doen en dat je het moeilijk vind iets anders te laten zien. WAnt dat is toch zo? Als ik het goed begrepen heb tenminste... Weet zij ervan? Van alles? Ook van die chatvriend? Ik hoop t niet .... Ik had vandaag ook niet zon goede dag, terwijl het zulk heerlijk weer was. Morgen ga ik naar een therapeut, nou ja het is een maatschappelijk werkster. Kijken wat die voor me kan doen (na zoveel jaren therapie!!!!) maar ja je weet nooit ik probeer ook maar wat. Voelde me vandaag erg leeg en daarom gehuild, nu weer wat beter. Relatie is ook niet altijd gemakkelijk helaas. Ups en downs. Mijn dochter is nu bij haar vader. Ik mis haar wel. Gelukkig ga ik zo naar mijn vrijwilligerswerk heb ik ff afleiding. Nou egeltje, rol je maar weer langzaam uit, het is hier veiliger dan je denkt op deze wereld. Vooral bij jezelf en ik hoop ook bij je gezin.xxxxxxxxxxxik denk aan je, joke