Verdrietig en trots tegelijk (en in het kort mijn verhaal)
Geplaatst: 06-10-2013 21:08
Hallo allemaal.
Wil toch nog even wat delen met jullie, wat me de afgelopen dagen bezig heeft gehouden.
Korte voorgeschiedenis / mijn verhaal in het kort:
Mijn incestverleden is pas rond m'n 25e weer in beeld gekomen, had dit heel erg ver weggestopt. Rond m'n 30e heb ik m'n vader hiermee geconfronteerd. We hebben een gesprek gehad, hij heeft z'n excusses aangeboden en ff een tijdje geen contact gehad. Voor m'n moeder (zij wist van niets) heb ik de deur op een kier gelaten en zo rol je toch weer in een situatie met af en toe contact.
Toen werd mijn vader ziek, hersentumor, operatie en hij zit nu in een rolstoel, maar wel thuis met veel verzorging.
In deze periode (nu 3 jaar) heb ik m'n eigen gevoel aan de kant gezet en ben er vooral voor m'n moeder geweest. Ga af en toe langs en spreek m'n moeder regelmatig via de telefoon. Zij heeft begrip voor mij (voor zover ze zich kan inleven) en waar ik nu mee bezig ben. We hebben zelfs afgesproken nog een keer samen te praten over alles wat er is gebeurt vroeger.
Mijn vader kan dus niet zoveel meer, maar hij kan wel mailen. Dit doet hij dan ook regelmatig, lange monologen met zijn verhalen van wat ie meemaakt.
Ook dus deze week.....
Weer hele verhalen over de opvang, de zeikende oude mensen daar, zijn grapjes die hij maakt, en z'n schunnige opmerkingen naar de verpleegsters.
Maar ik moest wel aangeven als ze iets voor me konden doen, want hij kon geen gedachte lezen.
Dus... ik vertel in het kort wat me bezighoudt, dat ik volgende week pittige sessies tegemoet ga en dat ik hard werk aan m'n eigen gevoel en emoties.
Wat mailt ie terug??
Of ik wel de juiste therapeut heb, want ik lijk wel gebrainwashed! En dat ik gewoon te hard heb gewerkt en door m'n baas ben uitgebuit.
Met daaronder nog een hele monoloog over zijn eigen werkende leven.
Ik was WOEST!
Maar ik ben nu heel trots: ik heb een hele goede mail gemaakt, met daarin nog 1x mijn uitleg en het verzoek of hij me niet meer wil mailen met z'n adviezen en monologen.
Dat ie me veel pijn heeft gedaan met die woorden en het enige wat ik verwachte was een beetje begrip en respect.
Het is de mooiste mail in tijden!! Zal hem zo inlijsten.
Zo pffff wat een verhaal, hoop dat het een beetje leesbaar is voor jullie.
Maar wilde dit toch even delen omdat dit de essentie is waarom ik hier op het forum ben, therapie heb en dit juist nu gebeurt.
Zo... nu ga ik naar Penoza kijken.
Groeten
Danique
Wil toch nog even wat delen met jullie, wat me de afgelopen dagen bezig heeft gehouden.
Korte voorgeschiedenis / mijn verhaal in het kort:
Mijn incestverleden is pas rond m'n 25e weer in beeld gekomen, had dit heel erg ver weggestopt. Rond m'n 30e heb ik m'n vader hiermee geconfronteerd. We hebben een gesprek gehad, hij heeft z'n excusses aangeboden en ff een tijdje geen contact gehad. Voor m'n moeder (zij wist van niets) heb ik de deur op een kier gelaten en zo rol je toch weer in een situatie met af en toe contact.
Toen werd mijn vader ziek, hersentumor, operatie en hij zit nu in een rolstoel, maar wel thuis met veel verzorging.
In deze periode (nu 3 jaar) heb ik m'n eigen gevoel aan de kant gezet en ben er vooral voor m'n moeder geweest. Ga af en toe langs en spreek m'n moeder regelmatig via de telefoon. Zij heeft begrip voor mij (voor zover ze zich kan inleven) en waar ik nu mee bezig ben. We hebben zelfs afgesproken nog een keer samen te praten over alles wat er is gebeurt vroeger.
Mijn vader kan dus niet zoveel meer, maar hij kan wel mailen. Dit doet hij dan ook regelmatig, lange monologen met zijn verhalen van wat ie meemaakt.
Ook dus deze week.....
Weer hele verhalen over de opvang, de zeikende oude mensen daar, zijn grapjes die hij maakt, en z'n schunnige opmerkingen naar de verpleegsters.
Maar ik moest wel aangeven als ze iets voor me konden doen, want hij kon geen gedachte lezen.
Dus... ik vertel in het kort wat me bezighoudt, dat ik volgende week pittige sessies tegemoet ga en dat ik hard werk aan m'n eigen gevoel en emoties.
Wat mailt ie terug??
Of ik wel de juiste therapeut heb, want ik lijk wel gebrainwashed! En dat ik gewoon te hard heb gewerkt en door m'n baas ben uitgebuit.
Met daaronder nog een hele monoloog over zijn eigen werkende leven.
Ik was WOEST!
Maar ik ben nu heel trots: ik heb een hele goede mail gemaakt, met daarin nog 1x mijn uitleg en het verzoek of hij me niet meer wil mailen met z'n adviezen en monologen.
Dat ie me veel pijn heeft gedaan met die woorden en het enige wat ik verwachte was een beetje begrip en respect.
Het is de mooiste mail in tijden!! Zal hem zo inlijsten.
Zo pffff wat een verhaal, hoop dat het een beetje leesbaar is voor jullie.
Maar wilde dit toch even delen omdat dit de essentie is waarom ik hier op het forum ben, therapie heb en dit juist nu gebeurt.
Zo... nu ga ik naar Penoza kijken.
Groeten
Danique