Hoi iedereen (mijn verhaal kan triggeren)

[secretgarden]

Hoi Belinda,

Bedankt voor je uitleg ivm het triggeren!
Weet ik waarop ik moet letten
Fijn van je dat je mijn antwoord gelezen hebt .
Ja,mijn vader heeft het aspèrger-syndroom...verstandelijk dus énorm intelligent maar emotioneel...
Ik heb het ondertss kunnen aanvaarden maar ik blijf toch een echt vaderfiguur missen.
Ik kan er met mama al over praten (over alles trouwens) maar vaak ben IK dan de steunpilaar vr haar,moet zij even haar ei kwijt.
Ik geef toe,ik zou met mijn vader nooit meer onder 1 dak kunnen wonen want hij wordt bij minste verandering boos,heeft smetvrees,heeft 101 gewoonten...En het moeilijke is ook dat hij het niet wil aanvaarden dat hij zo is.Ben met hem al op dat punt gekomen dat we er eens over gepraat hebben maar alles wat ik zeg,veegt hij (mede dr zijn intelligentie) van tafel .
En soms zit ik er ook middenin..belt mama de ene minuut naar mij om haar hart te luchten, een uur later vraagt papa of hij mag langskomen om met mij te praten (is als het écht crisis is thuis) en dan moet ik proberen met wikken wegen de rust tss die 2 terug te laten wederkeren.
Maar heey..ik ben ook 'maar' dochter van...
Niet gemakkelijk.
Werk jij al lang met mensen met het autismespectrumstoornis?
Ik heb zélf mijn stages als opvoedster gedaan met kindjes met autisme.
Vond het super-leuk en voor mij ook gemakkelijk om mee om te gaan (had heel goede punten :)maar is anders dan je eigen vader (en broer in lichtere mate) die dat heeft. (hebben)

Ja,vertrouwen staat bij mij ook niet echt in mijn woordenboek maar ik probeer.
Mensen omschrijven mij als e sociale en spontane maar ik weet (en voel) dat dat maar tot op bepaald niveau is..ik bescherm mezelf!
Oppervlakkig gaat het me goed af,maar wil je écht binnenkomen in mijn wereld dan duurt dat toch e hele tijd.
Eerlijkheid,respect en vertrouwen vind ik 3 héél belangrijke waarden en als ik merk in mijn omgeving dat er niet correct met wordt omgegaan naar mij toe zet ik mensen uit mijn leven.
Heb ik int verleden spijtig genoeg veel moeten doen.
Misschien daarmee dat ik me ook niet meer durf te hechten denk ik .
Hopelijk vind ik deze waarden hier wél terug!

liefs
tinne

[bibith]

Hoi Tinne

Ik werk nu 6 jaar met ze
Het zijn volwassen maar hun niveau zit van 0 tot 10 jaar
De meeste hebben ook nog andere beperkingen erbij
hetzij verstandelijk hetzij lichamelijk
In mijn vriendenkring heb ik meerdere vrienden zitten met kinderen die autisme hebben
En ik ben er vroeger lang geleden wel in opgeleid maar niet zoals tegenwoordig is
Dus vandaar dat ik van meerdere kanten meer erover weet.

En ja ik ga je toch een advies geven want ik lees tussen de letters wat door
Probeer toch wat minder je ouders aan te horen
Snap dat dit een moeilijk advies is extreem moeilijk
Maar je bent er zelf ook nog en je gaat er aan onderdoor
Plus jij hangt straks als alles wel weer goed zou komen dan heb jij alle slechte dingen op je geweten
Ik snap dat je de liefde volle dochter wil zijn dat je er wilt zijn voor ze
MAAR je bent er niet voor om hun huwelijk te redden om hun problemen aan te horen om hun problemen op te lossen of wat dan ook
Ben een beetje streng maar zie vanaf de zijlijn de complicaties opstapelen erg hoog en dat gaat je nekken.
Je hebt echt genoeg aan je eigen pakketje echt waar die is al loodzwaar
en daar hoeft niet het lood van je ouders bij
je kan wel beetje hebben maar laat ze hulp van buiten af er in doen om jou te ontlasten
mag best hoor zo af en toe dat ze wat zeggen maar dit kan niet dit is te zwaar
hoop niet dat je boos word dat ik dit tegen je zeg
maar zo zie ik het en ik zie niet graag dat mensen in de problemen komen
sterkte

liefs belinda

[Jess]

Hallo Tinne,

Welkom op op forum hoop dat je plekje een beetje kan vinden.

Wat knap dat je zoveel kan schrijven bij het voorstellen al dat kon ik echter niet dus vind wel heel erg dapper van je!

Groetjes van Jess

[secretgarden]

dankjewel jess!
Neen Belinda,ik ben helemaal niet kwaad want wat je schrijft is de waarheid!
Het is soms idd emotioneel en geestelijk moeilijk voor mij . (té)
Ergens moet ik ook leren om daarin mijn grenzen aan te geven naar hun toe maar dat is niet gemakkelijk vr mij..kamp ngal snel met schuldgevoel naar hun toe..
Noemen ze dat in de psychologie ook geen 'parentificatie'? (kinderen die 'zorgen' voor hun ouders)
Mama gaat al wél naar psychologe omdat zij als kind veel heeft meegemaakt met haar vader (mijn grootvader dus) omtrent wat we hier allemaal mee kampen... (weet ik ook pas sinds mijn 21jB
Papa daarentegen staat lijnrecht tov hulp.
Alleszins,ik zal mijn grenzen zeker in het oog proberen te houden.
Bedankt voor je bezorgdheid Belinda!

liefs
tinne

[silvia wild rose 77]

Hoi Secret garden...,

jeetje zeg las in je dagboek dat het zo goed nu met je gaat met je verwerking amaai knap hoor dit is al even gepost maar ook weer niet zo superlang... lijkt me gezien jou verleden...,

Ben er vandaag pas toegekomen om alles een beetje bij te lezen...,
Ja en die extra situatie bij je thuis zijn nog extra dingen om te verwerken natuurlijk,;;

Ken je gevoel wel zelf de volwassen moeten zijn als kind tiener volwassen omdat je ouders niet willen of kunnen... geeft toch ook een gevoel van eenzaamheid en verlaten voelen mee!

wou het je gewoon even meegeven!

liefs silvia

[Gast]

Hallo secret Garden

Wat een heftig verhaal. Ik ben zelf nog nieuw op dit forum en je verhaal greep me erg aan. Wat moet het zwaar voor je zijn geweest. Elk sexueel misbruik is moeilijk, maar zelf ben ik sexueel misbruikt tijdens mijn huwelijk door mijn, inmiddels, exman. Hoewel dat voor mij heel heftig is geweest en ook de nodige sporen heeft achtergelaten, gebeurde dat nog in een vrij " veilige " omgevig zonder doodsbedreiging. Ik kan me niet voorstellen hoe het in jou situatie moet zijn geweest. Wat moet jij een sterk persoon zijn als je daar nu zo over kan schrijven.

Groetjes Jolanda ( joptimist )