Hoi iedereen (mijn verhaal kan triggeren)

[secretgarden]

Hoi iedereen,

Ik ben Tinne,32jaar en alleenstaande.
Ik heb gedurende mijn leven enorm veel meegemaakt.(Let op: mijn verhaal kan triggeren)
Ikzelf ben hoogsensitief waardr het voor mij allemaal moeilijk te verwerken is.
Ik zal een tipje van de sluier oplichten.
Ben geboren in e gezin van 5 waaronder 3 kinderen waarvan ik de oudste ben.Ons gezin heeft vanaf mijn 12j vele problemen gekend en dan vooral tss mij en mijn vader.Voelde toen dat er iets niet klopte bij hem( vaak kwaad worden,roepen,emotioneel niet beschikbaar zijn maar intellectueel wél heel verstandig) maar ik ben altijd gezien toen als het probleem van het gezin.(later in mijn volwassen leven zal blijken dat mijn vader autistisch is..het aspérger-syndroom heeft)
Dus ben ik op mijn 18j thuis weggegaan omdat ik doodongelukkig was thuis en het gevoel had dat ik niets goed kon doen.(1999)
Ben dan gaan samenwonen met e foute jongen die ik had leren kennen.Ook énorm veel meegemaakt.
Op 31januari 2001 is mijn leven totaal door elkaar geschud en heb ik 2uur de hel gezien.
Ben die avond door 3 illegalen 2uur vastgehouden geweest ,verkracht en met de dood bedreigd.
Ben kunnen ontsnappen..
Daders zijn opgepakt geweest maar weer vrijgelaten onder voorwaarden.(illegalen!)
Uiteindelijk zijn ze veroordeeld tot 4j effectief en een geldboete.
De ergste dader is overleden tijdens het proces onder verdachte omstandigheden dus besef ik ngmaals hoeveel ik geluk ik heb gehad!
Bij mij is e posttraumatische stress stoornis vastgesteld van matig tot ernstig.
Heb toen van niemand hulp gehad,(integendeel:vader zei dat ik maar niet door die straat had moeten wandelen in Antwerpen..de rationele logica van een vader met autisme) en ben toen enkel jaren op den dool geweest.
In 2006 ben ik e jaar opgenomen geweest in psychiatrie met zware angststoornissen enz..
De therapie heeft me énorm goed gedaan maar ik blijf last hebben van angsten en vermits mijn zelfbeeld al niet goed was toen ik thuis vertrok vecht ik daar ook vaak mee!
In mijn hoofd weet ik dat ik e goed iemand ben enz maar ik voel het vaak niet.
Hopelijk kan ik hier wat steun,erkenning en herkenning vinden want voel me vaak éénzaam in wat ik heb meegemaakt heb!

[bibith]

Hoi Tinne

Aller eerst welkom
Wat een heftig verhaal
Je hebt het niet makkelijk gehad
Is niet makkelijk om op te groeien met iemand die asperger heeft
Zal extreem vaak tot problemen hebben geleid
Nu achteraf kan je het begrijpen maar het heeft je enorm beschadigt
Dat van die mannen is ff slikken doet me aan mij gebeuren denken
en ook de reactie komt overeen
ik kreeg ook de reactie van had je maar niet daar moeten zijn
we hebben hier een regel en dat is als er iets in staat wat dus dit zou kunnen doen
dus triggeren dat we dat in de tekst er in zetten dus in het kopje wat je schrijft en nogmaals in als je je verhaal begint
dan kan je kiezen of je het leest
maar ik vind je ontzettend dapper dat je dit allemaal al zo snel wel hebt durven te vertellen
en ptts moet vaak nog langdurig opnieuw behandelt worden voor het echt voldoende heeft geholpen
de wond sluit wel o ja op een moment wel na lang behandelen maar het litteken blijft
en deze kan toch nog open gaan en dat gebeurt toch nog wel af en toe of vaak
en je zal hier zeker steun en erkenning vinden

Groetjes Belinda

[secretgarden]

Hoi Belinda,

Bedankt voor je reactie!
neen,was zeker niet gemakkelijk als kind.Heb veel voelbare liefde moeten missen , vaak gekwetst geweest en onveilig gevoeld.Heb het wel knn plaatsen nu maar mijn zelfbeeld blijft aangetast.
bedankt dat je me even op de 'trigger-regel' wijst,maar vanaf welke grens kan ik dit best vermelden?
ja,ptts kan echt lang duren.kmoet wel eerlijk zeggen dat er vrij veel symptomen zijn afgezwakt.(allesjans!!!)Angst blijft mijn dagdagelijks leven wel beïnvloeden.Dit is elke dag opnieuw een gevecht als ik naar buiten moet.Het lijkt wel of ik constant het gevoel heb buiten dat er terug 'iets' gaat gebeuren..terug iets levensbedreigend en ik vertrouw de wereld precies niet meer..ben zo bang geworden.
Herken jij daar iets van?

lieve groet
tinne

p.s.: sorry als ik je getriggerd heb,was niet mijn bedoeling.ga er zeker rekening met houden!

[runtogain]

Hallo Secretgarden,

Wil je graag welkom heten op het forum.
Hopelijk kan het je wat verder brengen in je herstel.
Reageer even niet op wat je verder schrijft, vind het heel erg en heftig!
Sorry daarvoor.

Sterkte met alles.
Groetjes,
Runtogain

[Monique Amber]

Hoi Tinne,

Welkom hier op het forum.
Ik hoop dat je bij ons de (h)erkenning en steun vind die je zoekt!

Lieve groet,

Monique

[Danique]

Welkom Tinne.
Hoop dat je je weg kan vinden hier op het forum.
Dapper dat je al zoveel kan vertellen over jezelf.

Groeten
Danique

[Sofie]

Nogmaals welkom Tinne,

Heftig en ondanks mij buiten niks is overkomen zoals bij jou, herken ik wel het gevoel me overal onveilig te voelen en ben heel bang in het donker. Ook de angst dat er iets ergs kan gaan gebeuren. Maar ik weet ook dat dit niet terecht is. Want het gebeurd niet altijd en de wereld is niet te vertrouwen, maar er zijn wel mensen die wel te vertrouwen zijn.

Je kan ook zorgen dan je je veilig voelt door iets bij de hand te hebben om jezelf te verdedigen mocht het nodig zijn. Dat doe ik.
Anders zou ik ook mijn huisje niet uit durven.

En het is goed het bespreekbaar te maken.
En ook al heeft je vader asperger, vind ik hem fout bezig om zo iets te zeggen. Je mag daar best ook boos over zijn.
En waar was je moeder?

Vind het echt heel erg voor je dat je het zo super zwaar hebt gehad.

Heel veel sterkte en goed dat je al zoveel hebt durven delen

Groetjes,
Sofie

[secretgarden]

Bedankt om te reageren!
Het feit dat ik mij al vrij goed kan uiten over wat er gebeurdt is klopt en dit komt doordat ik al vrij veel therapie heb gehad en ergens heb kunnen 'aanvaarden' dat dit gebeurdt is en mij totaal verandert heeft als persoon!
Tevens ben ik van mening dat dit een deel van mij geworden is dat ik niet wil/kan stilzwijgen.Hoe zou ik dit ook kunnen als ik er elke dag mee opsta en ga slapen en mij gevormd heeft tot wie ik nu ben?
Ik moet er wel bij zeggen,ik kan er goed over praten als IK de controle heb en kan beslissen wat ik wél/niet wil zeggen!(maar denk wél dat ik mijn gevoelens onderdruk op dat moment)
Als het onverwacht in het nieuws komt of iemand begint er over te praten zonder dat ik het verwacht kan ik wél van slag zijn geruime tijd!
Over mijn moeder heb ik idd niet veel verteld!
Door haar opvoeding enz was zij in mijn jeugd ook emotioneel afwezig..zij was een stil veulen dat papa volgde in alles wat hij zei en deed!
Totdat ik thuis ben weggegaan en de ruzies bleven.Dan is ons mama naar psychologe beginnen gaan en zijn ze tot ontdekking gekomen dat papa asperger heeft (mijn broer heeft lichte vorm) en het dus NIET (of niet helemaal) aan mij lag!
Door die therapie is mama serieus verandert!Ze is beginnen opkomen voor haar kinderen wat wel tot resultaat heeft geleid dat hun huwelijk zéér slecht is.(het is nu éénmaal ook énorm moeilijk om met papa in 1 huis te wonen!)
Nu is de band met mama énorm sterk,doch kan ik bij haar moeilijk terecht over wat er gebeurdt is omdat zij als kind zélf misbruikt is geweest dr mijn grootvader (wat ik pas in mijn volwassen leven te weten gekomen ben!)
Alleszins,ik zie ons mama super-graag en ook met papa heb ik een beetje band kunnen opbouwen..zolang ik hem tegemoet ga in ZIJN wereld (muziek,boeken,kunst) maar ik heb leren aanvaarden dat hij nooit in mijn wereld zal komen.(emotionele gesprekken,zaken met wat ik zit,dingen die mij aanbelangen)

En idd Sofie,ik herken wat je zegt : er zijn ng wél mensen die te vertrouwen zijn hier buiten in de wereld(weet mijn verstand) maar mijn gevoel ziet in elke man een potentiële dader!En als ik angstig ben buiten probeer ik tegen mezelf in te praten maar mijn gevoel wint het meestal van mijn verstand.(en dat kost energie!)
Heb lange tijd iets bij gehad op straat maar besef dat ik niet veel zou knn doen als ze in groep zijn + het kan afgenomen worden en tegen mij gebruikt worden.Maar ik ben wél savate beginnen doen,Franse boks,om toch beetje het gevoel te hebben dat ik mijn 'vrouwtje 'kan staan

lieve groet
tinne

[Gast]

Welkom op het forum secretgarden.
Knap dat je al zo goed je verhaal kunt verwoorden.
Je hebt al heel wat bereikt.
Groetjes

[Sofie]

Hoi Tinne,

Wel goed dat je huhh noem het even voor het gemak, Franse Boks ben gaan doen. En bewondering voor je moeder die toch naar de psychologe is gestapt. Fijn dat je met haar nu wel een band hebt.

Ja gevoel en verstand is heel moeilijk en tegenstrijdig. Ik weet het. Heb ook dat gevoel wat je beschrijft... ik probeer dan echt naar mijn verstand te luisteren. Maar is soms best moeilijk. En lukt ook niet altijd.

Maar ik vind wel dat je heel goed bezig bent.

Sterkte!
Groetjes,
Sofie