Dubbel gevoel...

[Gast]

hoi Mieke,

ja denk dat je he toennog niet ten volle besefte en miss maar goed anders was je miss ook niet zo ver gekomen denk ik toch knap hoor
Nu ja zit allang te denken om een soort van andere therapie te nemen maar ja is ook kostelijk 2 peute's denk ik dan en ik kan mijne niet loslasten zoek miss ook wat in regressie therapie maar ja is mijn peute het niet zo mee eens och ja zie wel nu heeft je topic wel ineens een heel andere draai sorry
liefs Silvia dank je voor de knuf en gelijk ook weer een terug

[Gast]

Hoi Silvia,

Over regressietherapie kan ik je helemaal niets vertellen, helaas.
Maar ik zou zeggen volg je gevoel. Als je er zo mee bezig bent zal je er ook echt wel aan toe zijn om er op een andere manier mee aan de slag te gaan. Jammer dat je peut daar niet voor open staat, die van mij doen dat gelukkig wel en hebben op mijn verzoek zelfs contact met elkaar.
Maar je hebt gelijk het is heel intensief en daar moet je zin en tijd voor hebben.

Groetjes Mieke

[Gast]

Ik deel de ervaringen met de haptotherapeut, alhoewel de mijne geen fysio is en ik niet in mijn ondergoed daar gelegen heb. Ook ik dissocieerde veel en schrok van alles wat ik in mijn lijf voelde. Daardoor hield ik ook alle emoties op een afstand. Inmiddels kan ik veel beter mijn emoties aanvoelen, maar ook mijn grenzen en schrik ik veel minder van de sensaties in mijn lijf. Soms gaat het nog even mis en raak ik weg, maar ik ben er veel sneller weer bij dan vroeger.

[Gast]

Hoi Hoekje,

Wat fijn dat jij ook zo'n goede ervaringen hebt met haptotherapie!
Ben wel benieuwd eigenlijk hoe dat bij jou is gegaan; wil je er iets meer over vertellen?

Groetjes Mieke

[Gast]

Hallo allemaal,

Kom toch nog maar eens terug op de rede waarom ik dit onderwerp ben gestart.
Wat ik al eerder omschreef blijft; Eigenlijk niemand aan mijn lijf willen maar stiekem toch ook echt behoefte hebben aan een knuffel.
Heb het mijn therapeute niet gevraagd de afgelopen keer. Durf het denk ik niet maar vind het ook echt niet passend. Maar volgens mij was dat bij een ander topic waar we dat bespraken.
Op de een of andere manier merk ik ook steeds meer dat ik me schaam voor mijn lijf. Heb zelf al moeite om er zef mee in contact te blijven laat staan te voelen wat het met me doet als iemand anders me aanraakt.
Ik hoop echt dat ik in de toekomst mezelf over deze angsten heen kan zetten en beter aan durf te geven wat mijn behoefte hierin is. Maar voor nu lukt het me nog steeds niet en heb ik meer en meer het gevoel een enorm innnerlijk gevecht te voeren wat weer erg frustrerent is.
Het klinkt misschien raar maar soms ben ik ook gewoon boos op mezelf omdat ik het idee heb dat ik mezelf dit aan doe. Vind het dan van de zotte dat ik de dader nog zo veel invloed op mijn leven laat hebben.
Bedenk me dan dat hij dat neit waard is en het zo zonde is om het mezelf niet te gunnen te genieten van bijvoorbeeld een knuffel of dingen te doen die fijn voelen voor mijn lijf (bv in bad, insmeren met bodylotion of iets wat lekker ruikt op doen).
Maar ja mijn verstand kan dat allemaal wel denken zo voelt het helaas nog steeds niet.
Merk ook dat dit dingen zijn die ik met mijn therapeut niet durft te bespreken maar dat komt misschien ook wel omdat ik haar afgelopen week voor het eersts sinds 2 maanden heb gezien ivm onze vakantie's. Mieke (hapthotherapeut) prikt hier op de een of ander manier wel weer doorheen en heeft dit 2 sessies geleden met me besproken wat me enorm raakte.
Herkennen jullie dit? En hoe gaan jullie hier mee om hebben jullie tips of ideeen?

Groetjes Mieke

[Gast]

lieve Mieke,
lastig zeg meid tip's weet het niet zo echt.
miss kan je dingen opschrijven en deze dan aan je peute geven.
dat lukt soms sneller dan het zeggen is mijn ervaring.

nu ja wassen ben ik niet dol op parfum gebruik ik dan weer wel miss teveel heb ik geen moeite mee je mag jezelf verwennen en houden van jezelf dat is miss de eerste stap leren houden van jezelf
kan wel begrijpen dat je miss liever geen knuffel vraagt aan je peute is er in je kennissenkring vrienden familie miss iemand van wie je dat ook graag zou willen?
Miss kan je een neutrale bodylotion gebruiken die niet zo geurt bestaan er ook en dan kan je later miss een stap verder gaan

sterkte en liefs Silvia

[Gast]

Hoi Silvia,

Dank voor je reactie!
Mogen houden van jezelf dat is inderdaad naar mijn idee het hele eieren eten! Maar ja hoe doe je dat als je dat 25 jaar lang niet gedaan hebt?

Wassen en parfum zijn op zich geen probleem hoor. Verzorg mezelf naar mijn idee prima maar ik doe dat functioneel omdat het moet zeg maar.
Waar ik op doel is dat ik die dingen ook mag doen omdat het fijn voelt en/of omdat ik daar behoefte aan heb. En dat is nu juist hetgeen me misschien ook wel tegen houd; ik mag het van mezelf niet fijn vinden! En ik weet dat dat nergens op slaat maar mijn gevoel laat dat nog steeds niet toe. En dus blijft het min of meer een gevecht met mezelf waardoor ik denk ik erg moe ben en weinig zin heb om dingen voor mezelf te doen.

Dat tips lastig zijn kan ik me voorstellen; zelfs mijn therapeute kan dit niet.....
Maar misschien is het wel een goed idee om de dingen maar weer eens op te gaan schrijven. Al is het maar dat ik de boel voor mezelf weer wat duidelijker krijg en het daardoor bijvoorbeeld bij mijn therapeute ook beter durf te vertellen.

Groetjes Mieke

[Gast]

Hoi Mieke;
is inderdaad een lastig proces, van jezelf leren houden.
en ook nog kunnen genieten van dingen. je cijfert je zowaar weg.
Leren genieten is idd niet zo makkelijk.
Miss kan je aan het klein meisje in jezelf zeggen dat ze mag genieten miss lukt het beter als je denkt dat je dat klein meisje verzorgt ik weet niet of je er wat aan hebt hoor maar mij helpt het wel.
Idd miss kan je dingen opschrijven en probeer miss van kleine dingen te genieten stapje per stapje...,
liefs Silvia

[Gast]

Lieve Mieke,

hoe gaat het met jou en je proces zal ik maar zeggen van te leren genieten?

Liefs Silvia

[Gast]

Hoi Mieke,

Ik herken het gevoel volledig. In mijn hoofd wil ik het graag maar mijn lijf blokkeert op alle fronten. Je hebt een emotioneel geheugen, maar ook een lijfelijk geheugen. Je lijf is dan niet vertrouwd met de aanraking vanwege de beschadiging van vroeger.

Voor mij is het ruim 30 jaar al zo. Sinds een aantal maanden krijg ik nu EMDR wat wel heel erg heftig is, maar wat me terugbrengt naar het kleine kind in mezelf. Vorige week maandag heb ik dat kleine meisje kunnen bereiken en nu ervaar ik wat ik allemaal gemist heb en wat me is aangedaan. Als je nog niet weet waar het gevoel vandaan komt, is het heel lastig om daar wat mee te doen. Je hoofd zegt links maar je lijf zegt rechts, heel frustrerend allemaal. De wil is er wel, maar je krijgt er een naar gevoel van.

Misschien een idee om EMDR te bespreken met je therapeut(e) om zo bij het oud zeer te komen en er wat mee te kunnen doen. Moet wel bekennen dat ik niet had verwacht dat het zo zwaar zou zijn, maar ben wel heel erg blij met wat het teweeg brengt en dus verandert in de positieve zin.

heel veel sterkte,
Esther