Hoi, ik ben busella,
ben misbruikt door me vader, merk heel erg de gevolgen. Ben erg bang voor aanrakingen als iemand al 1 vinger me aanraakt dan flip ik hem wordt enor agressief en ga dan overal en nergens tegen aan slaan en schoppen en ga schelden en reageer ik dan ook vaak alles op mezelf af omdat ik dan de pijn van me herbelevingen niet hoef te voelen. daarnaast ben ik bang voor diverse voorwerpen als ik die al zie dan wordt ik al bang, heb enorme angst en paniek aanvallen, mannen raak ik bij in paniek en loop ik liever voor weg vaak kan ik mezelf niet eens aanraken omdat ik dan al bang ben weet soms niet eens waarom. maar het is wel zo.
groeten Busella
woede, angst, aanrakingen kan triggeren
-
Sofie
- Site Admin
- Berichten: 1812
- Lid geworden op: 10-05-2011 12:33
Hoi Busella,
Het is wel herkenbaar, alleen ik ga dan niet schoppen en slaan, maar kruip heel diep in mijn schulp.
Vind het echt heel erg dat je zo ellendig door voelt.
Ik hoop echt dat je beetje bij beetje kan leren om aanrakingen niet als totaal bedreigend te ervaren maar als iets wat ik prettig kan zijn. Maar het heeft zoveel tijd nodig.
Wens je echt heel veel sterkte toe!
Liefs,
Sofie
Het is wel herkenbaar, alleen ik ga dan niet schoppen en slaan, maar kruip heel diep in mijn schulp.
Vind het echt heel erg dat je zo ellendig door voelt.
Ik hoop echt dat je beetje bij beetje kan leren om aanrakingen niet als totaal bedreigend te ervaren maar als iets wat ik prettig kan zijn. Maar het heeft zoveel tijd nodig.
Wens je echt heel veel sterkte toe!
Liefs,
Sofie
Leven is meervoud van lef
-
Gast
Hey Busella,
wat ontzettend knap dat je dit hier deelt...
agressie en agressieve uitingen zijn niet bepaald dingen waar een mens aan gelinkt wil worden...
Nu komt het bij jou natuurlijk ook wel ergens vandaan...
aan de manier waarop je er over schrijft lees ik af dat je nog heel hoog in je emotie zit wat betreft hetgeen je is aangedaan...
je bent volgens mij nog erg op je hoede en wantrouwend naar alles om je heen...
niet zo gek...
wat ik je terug wil geven is dat ik die explosieve emotionele reacties wel herken... Ik heb ze ook gehad... hoewel ik te bang was er handen en voeten aan te geven, want bij mijn uitte zich het slaan en schoppen en het schelden zich op momenten dat ik ergens helemaal alleen was... dan was ik flink genoeg om alle boosheid er uit te gooien... en menig deur of muur heeft het moeten bezuren...
mijn directe recties lagen meer zoals Sofie geschrijft... in je schulp kruipend, weg van de situatie... je zo klein mogelijk maken en vooral niets opzoeken wat gevaar zou kunnen geven.... eigenlijk er zo min mogelijk "zijn"
En inderdaad niet elke aanraking betekent ook meteen een aanval... dat is iets wat je wellciht prima weet, maar wat gevoelsmatig misschien niet helemaal naar wens geuit wordt...
Wat vind je zelf van de manier waarop je om je heen raast? (op zo'n moment)
Ik kan me zo voorstellen dat je het soms ook wel naar vind...(al was het mar achterf)
Wil je daar wat mee, of vind je het eigenlijk ook wel goed zo en heb je je verzoend met het feit dat het nu eenmaal zo is?
ik heb gemerkt dat ik mezelf een hoop fijns en goed gemeende contacten ontnomen heb door mensen te meten aan de daden van mijn dader(s)
Door ervan uit te gaan dat alle mensen in beginsel slechte bedoelingen hebben... ik heb mijn wereldje daarmee heel klein gemaakt...
nu bijna 2 jaar geleden heb ik de stap gezet om mijn verleden aan te gaan pakken en te leren geneten van mijn leven....
het verleden kan ik niet ongedaan maken, maar de toekomst is dat, wat ik er van maken wil... geslagen en getekend door het leven, maar met inzet en groeiend vertrouwen... ik wil geen barbaar zijn zoals zij...(daders)
Ik hoop dat ook jij op een punt mag komen, waarop je zien mag dat het geweld dat je de ander doet, de pijnen van binnen niet verzacht...
dat de kring zich nauwer om je heen sluit en je uiteindelijk ongelukkig blijft...
Ik hoop echt dat ik geen heel vervelende dingen heb gezegd... dit gevoel kwam zo in me op toen ik je stukje las... ik had echt een drang om het je te schrijven...
heel veel sterkte meis... Weet dat je gedrag een direct gevolg is van je pijn... en die pijn willen we samen met je doorleven, totdat het zijn angel meer en meer verliest...
liefs, Damskey
wat ontzettend knap dat je dit hier deelt...
agressie en agressieve uitingen zijn niet bepaald dingen waar een mens aan gelinkt wil worden...
Nu komt het bij jou natuurlijk ook wel ergens vandaan...
aan de manier waarop je er over schrijft lees ik af dat je nog heel hoog in je emotie zit wat betreft hetgeen je is aangedaan...
je bent volgens mij nog erg op je hoede en wantrouwend naar alles om je heen...
niet zo gek...
wat ik je terug wil geven is dat ik die explosieve emotionele reacties wel herken... Ik heb ze ook gehad... hoewel ik te bang was er handen en voeten aan te geven, want bij mijn uitte zich het slaan en schoppen en het schelden zich op momenten dat ik ergens helemaal alleen was... dan was ik flink genoeg om alle boosheid er uit te gooien... en menig deur of muur heeft het moeten bezuren...
mijn directe recties lagen meer zoals Sofie geschrijft... in je schulp kruipend, weg van de situatie... je zo klein mogelijk maken en vooral niets opzoeken wat gevaar zou kunnen geven.... eigenlijk er zo min mogelijk "zijn"
En inderdaad niet elke aanraking betekent ook meteen een aanval... dat is iets wat je wellciht prima weet, maar wat gevoelsmatig misschien niet helemaal naar wens geuit wordt...
Wat vind je zelf van de manier waarop je om je heen raast? (op zo'n moment)
Ik kan me zo voorstellen dat je het soms ook wel naar vind...(al was het mar achterf)
Wil je daar wat mee, of vind je het eigenlijk ook wel goed zo en heb je je verzoend met het feit dat het nu eenmaal zo is?
ik heb gemerkt dat ik mezelf een hoop fijns en goed gemeende contacten ontnomen heb door mensen te meten aan de daden van mijn dader(s)
Door ervan uit te gaan dat alle mensen in beginsel slechte bedoelingen hebben... ik heb mijn wereldje daarmee heel klein gemaakt...
nu bijna 2 jaar geleden heb ik de stap gezet om mijn verleden aan te gaan pakken en te leren geneten van mijn leven....
het verleden kan ik niet ongedaan maken, maar de toekomst is dat, wat ik er van maken wil... geslagen en getekend door het leven, maar met inzet en groeiend vertrouwen... ik wil geen barbaar zijn zoals zij...(daders)
Ik hoop dat ook jij op een punt mag komen, waarop je zien mag dat het geweld dat je de ander doet, de pijnen van binnen niet verzacht...
dat de kring zich nauwer om je heen sluit en je uiteindelijk ongelukkig blijft...
Ik hoop echt dat ik geen heel vervelende dingen heb gezegd... dit gevoel kwam zo in me op toen ik je stukje las... ik had echt een drang om het je te schrijven...
heel veel sterkte meis... Weet dat je gedrag een direct gevolg is van je pijn... en die pijn willen we samen met je doorleven, totdat het zijn angel meer en meer verliest...
liefs, Damskey
-
Gast
woede angst aanrakingen kan triggeren
Hoi,
Ja ik baal er van dat ik soms erg om me heen raas en alles en iedereen letterlijk en figuurlijk te lijf ga. Ben aangemeld voor agressieregulatie training. daarnaast ben ik er wantrouwend naar vooral mannen toe die hou ik het liefst heel ver bij me vandaan zelfs al ik in de bus of trein zit en ik zie dat een man naast me wil zitten of bij me komt zitten dan loop ik gelijk weg, zie vaak in iedere man me vader. reageer vaak de pijn van de herbelevingen en nachtmerries op mezelf af door te snijden, krassen, bijten, en zo omdat ik dan de pijn van de herbelevingen even niet hoef te voelen.
ik ben nu bijna een jaar in therapie, en heb het heel moeilijk klap o de haverklap dicht, flip hem vaak helemaal dan ben ik erg agressief, of ik ga in een hoekje zitten en kom er niet meer uit. zie soms overal waar ik kom en kijk me vader rond lopen, ook voel ik hem vaak de hele dag om me heen, voel me ook vaak vies en dan was ik me met schuurspons en schoonmaakmiddel. sta soms 10 keer onder de douche .
Groeten Busella
Ja ik baal er van dat ik soms erg om me heen raas en alles en iedereen letterlijk en figuurlijk te lijf ga. Ben aangemeld voor agressieregulatie training. daarnaast ben ik er wantrouwend naar vooral mannen toe die hou ik het liefst heel ver bij me vandaan zelfs al ik in de bus of trein zit en ik zie dat een man naast me wil zitten of bij me komt zitten dan loop ik gelijk weg, zie vaak in iedere man me vader. reageer vaak de pijn van de herbelevingen en nachtmerries op mezelf af door te snijden, krassen, bijten, en zo omdat ik dan de pijn van de herbelevingen even niet hoef te voelen.
ik ben nu bijna een jaar in therapie, en heb het heel moeilijk klap o de haverklap dicht, flip hem vaak helemaal dan ben ik erg agressief, of ik ga in een hoekje zitten en kom er niet meer uit. zie soms overal waar ik kom en kijk me vader rond lopen, ook voel ik hem vaak de hele dag om me heen, voel me ook vaak vies en dan was ik me met schuurspons en schoonmaakmiddel. sta soms 10 keer onder de douche .
Groeten Busella
-
Gast
Hoi Busella,
Ik herken je verhaal heel erg. Ik ga zelf niet slaan of schoppen, maar wel schreeuwen of op zijn minst heel geïrriteerd worden. Wat goed dat je in agressieregulatietrainign gaat, mar krijg je ook wel hulp om het misbruik te verwerken? Ik bedoel, ik weet niet hoe zo'n agressieregulatietrainign gaat, maar ik zou het gedrag niet zomaar weg willen stoppen en dan niks ervoor in de plaats kunnen. Oei, dat klinkt heel asociaal, maar ik ben vroeger ook wel eens gaan schreeuwen, en nu nog af en toe, en dan vond ik het heel nar dat mensen al boos werden al isk een klein beetje geïrriteerd was, terwijl ze me geen tips gaven van hoe ik het wel kon doen ermee om te gaan etc.
Ik herken je verhaal heel erg. Ik ga zelf niet slaan of schoppen, maar wel schreeuwen of op zijn minst heel geïrriteerd worden. Wat goed dat je in agressieregulatietrainign gaat, mar krijg je ook wel hulp om het misbruik te verwerken? Ik bedoel, ik weet niet hoe zo'n agressieregulatietrainign gaat, maar ik zou het gedrag niet zomaar weg willen stoppen en dan niks ervoor in de plaats kunnen. Oei, dat klinkt heel asociaal, maar ik ben vroeger ook wel eens gaan schreeuwen, en nu nog af en toe, en dan vond ik het heel nar dat mensen al boos werden al isk een klein beetje geïrriteerd was, terwijl ze me geen tips gaven van hoe ik het wel kon doen ermee om te gaan etc.
-
Gast
woede angst aanrakingen kan triggeren
hoi,
het is van de week geescaleerd tussen mijn vriend en mij en heb hem behoorlijk toegetakeld. Zit er helemaal doorheen, maar aanraken is nu een probleem voor mij.
voel e de hele dag boos, bang, verdrietig en voel me alleen. heb enorme woedeaanvallen en ga dan slaan, maar vooral schreeuwen of ik ga huilen en ga dan met me duim in me mond in een hoekje van de bank zitten huilen.
Maar zodra ik een man zie dan begin ik te trillen ik zie overal me vader in, dat maakt me bang, maar het is wel zo. het voelt zo nit goed op dit moment. ben enorm bang dan en loop echt weg of een straatje om.
Alles is al gauw te veel. mijn vriend die probeert rekening te houden maar is soms lastig voor hem hij doet zijn best alleen ging ie van de week te ver. en toen draaide ik door en heb hem behoorlijk gemept en geschopt en zo.
Hij heeft een zoontje Rex van 2 uit zijn vorige relatie, en dat is moeilijk durf hem niet eens te verschonen dan ben ik gewoon bang, bang weet niet waarom maar zodra ik dat manneke in zijn blootje zie raak ik in paniek.
als iemand me aanraakt dan begin ik te trillen en ben dan heel bang en verstijf daarna helemaal .
het is van de week geescaleerd tussen mijn vriend en mij en heb hem behoorlijk toegetakeld. Zit er helemaal doorheen, maar aanraken is nu een probleem voor mij.
voel e de hele dag boos, bang, verdrietig en voel me alleen. heb enorme woedeaanvallen en ga dan slaan, maar vooral schreeuwen of ik ga huilen en ga dan met me duim in me mond in een hoekje van de bank zitten huilen.
Maar zodra ik een man zie dan begin ik te trillen ik zie overal me vader in, dat maakt me bang, maar het is wel zo. het voelt zo nit goed op dit moment. ben enorm bang dan en loop echt weg of een straatje om.
Alles is al gauw te veel. mijn vriend die probeert rekening te houden maar is soms lastig voor hem hij doet zijn best alleen ging ie van de week te ver. en toen draaide ik door en heb hem behoorlijk gemept en geschopt en zo.
Hij heeft een zoontje Rex van 2 uit zijn vorige relatie, en dat is moeilijk durf hem niet eens te verschonen dan ben ik gewoon bang, bang weet niet waarom maar zodra ik dat manneke in zijn blootje zie raak ik in paniek.
als iemand me aanraakt dan begin ik te trillen en ben dan heel bang en verstijf daarna helemaal .
-
Gast
woede angst aanrakingen kan triggeren
hoi,
van de week moest ik naar het ziekenhuis en moest behandeld worden door een paar mannelijke artsen. ik flipte totaal.
ben hele dagen bang voor aanrakingen heb extreme woedeaanvallen. weet niet wat ik er mee moet alles is te veel alles doet constant pijn.
ik snij mezelf vaak omdat ik dan de gevoelens van toen even niet meer hoef te voelen. wil het niet meer voelen.
want het maakt me bang. durf soms neit eens naar buiten toe en soms durf ik niet eens naar bed of me bed uit of me slaapkamer uit of in.
zelfs douche durf ik niet altijd en mezelf aan raken durf ik ook niet altijd. en mezelf zien is ook vaak foute boel. dan draai ik ook compleet door
van de week moest ik naar het ziekenhuis en moest behandeld worden door een paar mannelijke artsen. ik flipte totaal.
ben hele dagen bang voor aanrakingen heb extreme woedeaanvallen. weet niet wat ik er mee moet alles is te veel alles doet constant pijn.
ik snij mezelf vaak omdat ik dan de gevoelens van toen even niet meer hoef te voelen. wil het niet meer voelen.
want het maakt me bang. durf soms neit eens naar buiten toe en soms durf ik niet eens naar bed of me bed uit of me slaapkamer uit of in.
zelfs douche durf ik niet altijd en mezelf aan raken durf ik ook niet altijd. en mezelf zien is ook vaak foute boel. dan draai ik ook compleet door
-
wie?
- Berichten: 1062
- Lid geworden op: 17-05-2011 14:07
Hey Brusella,
Lijkt me heel lastig voor je. Kan me niet half inbeelden hoe lastig. Kan je het bv in het ziekenhuis of zo voor een behandeling niet aangeven? Dat de artsen er ook rekening mee kunnen houden?
Heel begrijpelijk dat je heel bang wordt. Bang van jezelf omdat je weet tot wat je instaat bent. Maar ik weet zeker dat je mits goede begeleiding wel beter mee om kan leren gaan. Wil daarbij zeker niet minimaliseren welke lijdensweg je moet doorstaan!
Ook heel begrijpelijk dat je jezelf pijn doet om het allemaal even niet te moeten voelen. Maar probeer ook in je achterhoofd te houden dat je nu eenmaal de pijn moet voelen en moet toelaten wil je vorderingen maken. Het is een lange weg maar je komt er wel!! Dag per dag en een beetje mild voor jezelf zijn!
Heel veel sterkte!
Wie?
Lijkt me heel lastig voor je. Kan me niet half inbeelden hoe lastig. Kan je het bv in het ziekenhuis of zo voor een behandeling niet aangeven? Dat de artsen er ook rekening mee kunnen houden?
Heel begrijpelijk dat je heel bang wordt. Bang van jezelf omdat je weet tot wat je instaat bent. Maar ik weet zeker dat je mits goede begeleiding wel beter mee om kan leren gaan. Wil daarbij zeker niet minimaliseren welke lijdensweg je moet doorstaan!
Ook heel begrijpelijk dat je jezelf pijn doet om het allemaal even niet te moeten voelen. Maar probeer ook in je achterhoofd te houden dat je nu eenmaal de pijn moet voelen en moet toelaten wil je vorderingen maken. Het is een lange weg maar je komt er wel!! Dag per dag en een beetje mild voor jezelf zijn!
Heel veel sterkte!
Wie?
Rode tranen die me doen herinneren wat ik probeer te verdringen.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
-
Gast
Hoi Busella,
Wat lijkt me dat vreselijk vervelend die woedeaanvallen!
Bij mij gebeurd in zulke gevallen totaal het tegenovergestelde; ik blokkeer en reageer helemaal niet. In die zin kan ik me je reactie dus niet voorstellen. Maar ik denk wel dat de angst waar het mee begint hetzelfde is.
Hoe je daar in een relatie mee om moet gaan kan ik je helaas niet adviseren maar als je in de toekomst nog eens naar het ziekenhuis moet zou ik je daar wel wat tips over kunnen geven.
Het lijkt me heel moeilijk maa rik denk dat het goed is je angst van te voren te melden en aan te geven hoe ze daarin met jou rekening kunnen houden. Bijvoorbeeld door een vrouw te vragen het onderzoek te doen. Soms is het ook mogelijk om voor onderzoeken rustgevende medicatie te krijgen.
Wat ik op mijn werk zie is dat de meeste hulpverleners altijd bereid zijn om iemand te helpen in dit soort situaties maar dan moeten ze het wel weten!
Dus hoe moeilijk het ook is het is denk ik wel heel belangrijk om dit aan te geven.
Wat je omschrijft over het zoontje van je vriend lijkt me echt heel moeilijk en frustrerend! Zou helaas niet weten welke tip om daar mee om te gaan ik je moet geven.
Sterkte en succes!
Groetjes Mieke
Succes!
Wat lijkt me dat vreselijk vervelend die woedeaanvallen!
Bij mij gebeurd in zulke gevallen totaal het tegenovergestelde; ik blokkeer en reageer helemaal niet. In die zin kan ik me je reactie dus niet voorstellen. Maar ik denk wel dat de angst waar het mee begint hetzelfde is.
Hoe je daar in een relatie mee om moet gaan kan ik je helaas niet adviseren maar als je in de toekomst nog eens naar het ziekenhuis moet zou ik je daar wel wat tips over kunnen geven.
Het lijkt me heel moeilijk maa rik denk dat het goed is je angst van te voren te melden en aan te geven hoe ze daarin met jou rekening kunnen houden. Bijvoorbeeld door een vrouw te vragen het onderzoek te doen. Soms is het ook mogelijk om voor onderzoeken rustgevende medicatie te krijgen.
Wat ik op mijn werk zie is dat de meeste hulpverleners altijd bereid zijn om iemand te helpen in dit soort situaties maar dan moeten ze het wel weten!
Dus hoe moeilijk het ook is het is denk ik wel heel belangrijk om dit aan te geven.
Wat je omschrijft over het zoontje van je vriend lijkt me echt heel moeilijk en frustrerend! Zou helaas niet weten welke tip om daar mee om te gaan ik je moet geven.
Sterkte en succes!
Groetjes Mieke
Succes!