dissociatie
dissociatie
Hai,
Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil
Ik wil graag een apart hoekje waar ik alles kwijt kan over dissociatie.
Ik had de opdracht gekregen van me peut om het is bij te houden enzo.. Dat kan ik hier toch ook posten?
Liefs,
Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil
Ik wil graag een apart hoekje waar ik alles kwijt kan over dissociatie.
Ik had de opdracht gekregen van me peut om het is bij te houden enzo.. Dat kan ik hier toch ook posten?
Liefs,
Dank jullie
25 jan
Het gebeurde weer, ik ging weer dissocieren. Ik voel het niet aankomen.
Aanleiding: geen idee, had net gedoucht
Waar: thuis op me kamer, laat in de middag
27 jan
nu voelde ik het een klein beetje aankomen. Ik voelde me beetje afglijden.
Aanleiding: nachtmerrie
Waar: thuis op me kamer, laat in de avond
25 jan
Het gebeurde weer, ik ging weer dissocieren. Ik voel het niet aankomen.
Aanleiding: geen idee, had net gedoucht
Waar: thuis op me kamer, laat in de middag
27 jan
nu voelde ik het een klein beetje aankomen. Ik voelde me beetje afglijden.
Aanleiding: nachtmerrie
Waar: thuis op me kamer, laat in de avond
-
- Berichten: 493
- Lid geworden op: 18-09-2013 01:48
Bij mij voelt het alsof er iets zwaars over me heen daalt. Mijn blik vernauwd. Ik zie niks meer echt. Kan alleen maar alles horen. Ik ervaar dan angst. Het gebeurt bijvoorbeeld als mijn psychologe een vraag stelt die ik niet durf te beantwoorden. Of als ik zelf iets wil vertellen, maar het niet durf.
Tja, hoe merk ik het? Goeie vraag... Op een gegeven moment merk ik een soort wazigheid en dan weet ik het. Bij mijn vorige therapie heb ik geleerd om dan oogcontact te maken om weer terug te komen en dan weer bewust ademen. Dat helpt. Toevallig hebben we dit afgelopen maandag besproken. Mijn psychologe noemde het mijn verdwijnmodus. Ze wil dat ik ga oefenen om het te stoppen bewust, steeds als het gebeurt. Ze vertelde dat ik dan wegkijk en dat mijn ogen anders gaan staan. En ik reageer helemaal niet meer.
Het is om te overleven. Maar, eigenlijk is het schijnveiligheid. Want op zo'n moment kan iemand mij juist kwaad doen.
En jij?
Liefs,
Monique
Tja, hoe merk ik het? Goeie vraag... Op een gegeven moment merk ik een soort wazigheid en dan weet ik het. Bij mijn vorige therapie heb ik geleerd om dan oogcontact te maken om weer terug te komen en dan weer bewust ademen. Dat helpt. Toevallig hebben we dit afgelopen maandag besproken. Mijn psychologe noemde het mijn verdwijnmodus. Ze wil dat ik ga oefenen om het te stoppen bewust, steeds als het gebeurt. Ze vertelde dat ik dan wegkijk en dat mijn ogen anders gaan staan. En ik reageer helemaal niet meer.
Het is om te overleven. Maar, eigenlijk is het schijnveiligheid. Want op zo'n moment kan iemand mij juist kwaad doen.
En jij?
Liefs,
Monique
Zwijgen is zilver, Spreken is goud!
-
- Berichten: 356
- Lid geworden op: 23-09-2013 13:32
Ik lees even mee in dit topic. Ben me hier in aan het verdiepen omdat ik erachter ben gekomen dat ik vroeger ook dissocieerde. Dit heb ik in m'n schrijfsessies ontdekt. Nu ben ik erg aan het twijfelen of ik dit nu nog doe.
Wegraken, afwezig, staren, dof in hoofd.... ik weet het even niet.
Groeten
Danique
Wegraken, afwezig, staren, dof in hoofd.... ik weet het even niet.
Groeten
Danique
* Never judge a book by it's cover. *
* De beste wraak is een goed leven! *
* De beste wraak is een goed leven! *