dissociatie

Gast · Bericht door **Gast** » 29-01-2012 15:59

Hai,

Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil

Ik wil graag een apart hoekje waar ik alles kwijt kan over dissociatie.
Ik had de opdracht gekregen van me peut om het is bij te houden enzo.. Dat kan ik hier toch ook posten?

Liefs,

wie? · Bericht door **wie?** » 29-01-2012 18:25

Volgens mij kan je dat hier zeker kwijt!!

Goed idee, hopelijk helpt het je!

Succes!!
Wie?

Sofie · Bericht door **Sofie** » 29-01-2012 22:29

Ja hier mag je het kwijt!
Goed plan.

Liefs
Sofie

Gast · Bericht door **Gast** » 30-01-2012 07:46

Dank jullie

25 jan
Het gebeurde weer, ik ging weer dissocieren. Ik voel het niet aankomen.
Aanleiding: geen idee, had net gedoucht
Waar: thuis op me kamer, laat in de middag

27 jan
nu voelde ik het een klein beetje aankomen. Ik voelde me beetje afglijden.
Aanleiding: nachtmerrie
Waar: thuis op me kamer, laat in de avond

Gast · Bericht door **Gast** » 20-05-2012 15:55

Ik weet het niet meer zo goed :O
Het komt steeds vaker voor denk ik.
Raak veel dingen kwijt, zwarte gaten in me geheugen

Gast · Bericht door **Gast** » 20-05-2012 20:10

Sterkte meid miss eens met je peute over praten schrijf miss op wat je zoal doet overdag
liefs Silvia

pink · Bericht door **pink** » 20-11-2013 10:47

goed dat je het schrijft hoor!

Hoe merken jullie dat jullie dissocieren? En wat merkt de omgeving?

Monique Amber · Bericht door **Monique Amber** » 30-11-2013 17:22

Bij mij voelt het alsof er iets zwaars over me heen daalt. Mijn blik vernauwd. Ik zie niks meer echt. Kan alleen maar alles horen. Ik ervaar dan angst. Het gebeurt bijvoorbeeld als mijn psychologe een vraag stelt die ik niet durf te beantwoorden. Of als ik zelf iets wil vertellen, maar het niet durf.
Tja, hoe merk ik het? Goeie vraag... Op een gegeven moment merk ik een soort wazigheid en dan weet ik het. Bij mijn vorige therapie heb ik geleerd om dan oogcontact te maken om weer terug te komen en dan weer bewust ademen. Dat helpt. Toevallig hebben we dit afgelopen maandag besproken. Mijn psychologe noemde het mijn verdwijnmodus. Ze wil dat ik ga oefenen om het te stoppen bewust, steeds als het gebeurt. Ze vertelde dat ik dan wegkijk en dat mijn ogen anders gaan staan. En ik reageer helemaal niet meer.
Het is om te overleven. Maar, eigenlijk is het schijnveiligheid. Want op zo'n moment kan iemand mij juist kwaad doen.

En jij?

Liefs,

Monique

pink · Bericht door **pink** » 01-12-2013 08:06

wel een beetje hetzelfde als jij Monique. Ik ga staren, word meer slap, reageer niet meer.
Zelf merk ik dat mijn blik alleen nog maar op 1 punt vastzit. Hoor vaak nog wel dingen maar dof, en kan niet reageren.

Danique · Bericht door **Danique** » 04-12-2013 10:08

Ik lees even mee in dit topic. Ben me hier in aan het verdiepen omdat ik erachter ben gekomen dat ik vroeger ook dissocieerde. Dit heb ik in m'n schrijfsessies ontdekt. Nu ben ik erg aan het twijfelen of ik dit nu nog doe.
Wegraken, afwezig, staren, dof in hoofd.... ik weet het even niet.

Groeten
Danique