lotgenoten seksueel misbruik

PTSS...wat een naam, dacht ik toen mijn therapeute me vertelde dat ik daar aan "leed"
Post tramatische stress stoornis! Het is me nogal wat, als je dat gaat analyseren zeg...
Maar goed, ik kan me er wel redelijk in vinden heb ik mezelf verteld.

Want ja , ik heb een traumatische ervaring
en ja dat geeft mij bij tijd en wijlen onwijs veel stress
plus dat ik er op zulke momenten echt hinder van ondervind...dus ja het klopt aardig...

Ik vind het ook niet zo'n bikkelharde diagnose... ik vind het meer een erkenning voor de moeilijke momenten...
ik kan het dus blijkbaar ook niet helpen dat het soms zo lastig is...
ik krijg het nu eenmaal niet altijd meteen op een rij
en dat is niet eens mijn schuld
dat ligt niet aan eeen gebrek aan hersenen of redenerend vermogen
nee dat komt omdat er iemand in mijn leven is geweest die zonder mededogen alle grenzen van veiligheid en fatsoen heeft overschreden...

dat kan je blijkbaar lang wegstoppen... je kan doen alsof het er niet is geweest... je kan het ontkennen... het zien als eigen schuld...

maar van binnen, diep in je onderbewustzijn ligt toch de waarheid opgesloten
die wil er uiteindelijk toch een keer uit
dan kan je er tegen vechten...het nog een poosje ontkennen of af willen doen als iets dat in het verleden hoort...maar zo werkt het dus niet...

Van binnen ben je zuiver... wil de reinheid van je zijn gehoord en gekend worden
van binnen zorgt het er voor dat de bagger uitgebannen wordt...
dat kost moeite
dat kost pijn
dat kost schaamte
dat kost tranen....

en die tranen wassen je ziel...maken het mogelijk om die zuivere "ik" weer te zien... een plekje te gunnen...

maar de gevestigde orde in je denken en handelen heeft daar grote moeite mee, komt in opstand...

en dat is volgens mij die PTSS bij/voor mij...

Maar straks als ik al mijn tranen gehuild heb...alle pijn gezien, gevoeld en erkend heb... dan....ja dan zal ik eindelijk los zijn van dat wat mijn bange hart nu nog vaak gevangen houdt...
dan heb ik geen PTSS meer

Kom maar op! Ik durf die strijd wel aan... ik weet dat ik hem winnen ga...
soms zal ik best eens verlies lijden, maar uiteindelijk zal ik als overwinnaar uit de bus komen...

Weet je Damskey

je bent meer dan een diagnose hoor; je hebt Ptts je bent het niet tuurlijk overwin je het
nu ja ben je weer niet blij met een etiket wat ik wel begrijp hoewel ik er wel graag eens zou hebben heb mezelf ook al onder het rijtj ptts en borderline geplaatst je komt er wel...;
sterkte
liefs Silvia

Hoi lieve Damskey,

Lees je berichtje nu pas.
Je bent inderdaad geen PTSS en je lijd daar wel aan maar ik ben er ook van overtuigd dat je de strijd gaat winnen.
En je staat er niet alleen voor hoor. Wat kan jij dingen mooi verwoorden.
Een diagnose is handig om te weten welke behandel methode kan gaan werken.
Maar ja iedereen is anders en er zijn vast wel herkenningspunten met mensen die ook PTSS hebben, maar je bent uniek!
Hmm onthoud maar een ding, God is ook bij jou in jouw strijd!
en wij zijn hier ook voor je als je het wilt. Meer beperk omdat we het zo via internet is en we niet even langs kunnen komen om je op te vrolijken met een boos bloemen of doos chocola maar we blijven hier wel voor je zijn

En ik kan wel bidden... liefs,
Sofie