lotgenoten seksueel misbruik

Ja dat is idd vaak moeilijk, het oog gericht houden op het eindpunt, terwijl je nog een lange zware weg te gaan hebt......

Ik ben in elk geval al zo veel verder dan een paar jaar geleden....
En op zich lukt het me al die tijd al om ook een 'normaal' leven te leiden...
Maar wel altijd met een soort dubbelleven gevoel. Omdat lang niet iedereen weet wat er speelt.

Dat dubbelleven gevoel vind ik zo moeilijk. Dat brak me op een gegeven moment op. Daarom ben ik daar mee gestopt. Ik ben er nu open over, op facebook, op twitter en op mijn blog die ik pas gestart ben.

Als je ziet dat je nu verder bent dan jaren geleden, dan kan dat een houvast zijn. Dat je weet dat het toch steeds een beetje beter gaat. Helaas stapje voor stapje, dat is niet anders.

Tsja, dat dubbelleven. Ik begrijp wat je bedoelt..... Ik heb mijn verhaal in de afgelopen maanden tegen mensen verteld die belangrijk voor mij zijn. Dat lucht al enorm op, want dat zijn toch de mensen die ik vertrouw en waar ik me veilig bij voel. Er spelen nog meer problemen bij mij tegelijkertijd, ook deze mensen weten hiervan. Nu is het gevoel van dubbelleven bij mij een heel stuk minder.
Het geeft mij ook wel weer macht dat ik het NIET tegen mensen HOEF te vertellen als ik dat niet wil. Ik vertel het tegen mensen waar ik me veilig bij voel!
Tegen andere mensen die wel dichtbij me staan maar waar ik niet alles tegen wil vertellen, heb ik alleen verteld dat ik vroeger misbruikt ben en dat ik er verder niets over wil zeggen, en als ik er behoefte aan heb om ze wel meer te vertellen, ik dan zelf naar ze toe kom.

Mooi pink dat je zelf ziet dat je al veel verder bent dan een paar jaar geleden! En dat je een 'normaal' leven kan leiden!