Angels verhaal
Geplaatst: 31-01-2014 02:15
Kan triggeren.
Sorry als dit raar overkomt wat ik nu typ, maar voor mij lucht het op.
Toen ik 11 was kwam ik vaak bij 2 oudere mensen over de vloer, die woonde een paar huizen verderop in het dorp waar ik ben opgegroeid.
Ze hadden ook een hond, lady genaamd(een labrador) die ik in het begin wel eng vond maar daarna hartstikke lief.
Achter het huis was de achtertuin, daar hadden ze ook een overkapte ruimte voor de kranten die ze elke dag daar neerlegden voor de mensen met een krantenwijk, gezien hun de krantendepot waren van het dorpje waar ik woonde(ergens in nederland).
Daar vlak bij was de schuur, en daar heeft de man die in dat huis woonde me aangerand,2/3x geloof ik, weet het niet helemaal meer precies.
Zijn vrouw heeft het nooit geweten.
Wat haat(te) ik mezelf daarom.
Mijn moeder is het te weten gekomen doordat ik het zelf vertelde.
Een goede kennis van mijn moeder(die mijn moeder al jaren begeleid, en dat is de mentor nu van mij en mijn broer), wist het ook.
Ik moest zelf de stap zetten tot aangifte, en die aangifte is er nooit gekomen.
Gelukkig is hij dood, en mag hij rotten waar dan ook.
10 jaar lang het opgekropt van hoe ik me toen voelde.
Totdat een getrouwde volwassen man mij seksueel getinte vragen stelde.
In totaal 3 vragen.
Hij wist van mijn verleden af, en dacht dat hij de vragen mocht stellen.
De smeerlap heeft emoties losgemaakt wat ik 10 jaar lang heb opgekropt.
Zijn vrouw weet er niks van af, een gemeenschappelijke vriendin van ons (nu niet meer) die ik het had verteld zei dat het ook deels mijn schuld is, ik had niet op die vragen hoeven in te gaan.
Ik heb geen contact meer met de griezel, zoals ik hem noem.
Gelijk van facebook en alles verwijderd, en laatst nog een mail gestuurd.
Dat hij van alles mocht krijgen en dat het een smeerlap is.
Mailadres geblokkeerd.
Volgens mn spver(ik heb therapie voor iets heel anders) heb ik goed gehandeld, ook mijn moeder zei dit.
En alsnog blijft het zinnetje rondspoken: Het is ook jou schuld.
Het is nu anderhalf maand geleden dat hij de laatste vraag stelde en ik hem heb verwijderd.
En nog steeds voel ik me rot.
Beide mannen:
Superbedankt voor wat jullie hebben gedaan, smeerlappen.
Misschien op een gekke manier geschreven, maar ik ben ook gek.
Dit is voor mij een manier om het van me af te praten.
Sorry als dit raar overkomt wat ik nu typ, maar voor mij lucht het op.
Toen ik 11 was kwam ik vaak bij 2 oudere mensen over de vloer, die woonde een paar huizen verderop in het dorp waar ik ben opgegroeid.
Ze hadden ook een hond, lady genaamd(een labrador) die ik in het begin wel eng vond maar daarna hartstikke lief.
Achter het huis was de achtertuin, daar hadden ze ook een overkapte ruimte voor de kranten die ze elke dag daar neerlegden voor de mensen met een krantenwijk, gezien hun de krantendepot waren van het dorpje waar ik woonde(ergens in nederland).
Daar vlak bij was de schuur, en daar heeft de man die in dat huis woonde me aangerand,2/3x geloof ik, weet het niet helemaal meer precies.
Zijn vrouw heeft het nooit geweten.
Wat haat(te) ik mezelf daarom.
Mijn moeder is het te weten gekomen doordat ik het zelf vertelde.
Een goede kennis van mijn moeder(die mijn moeder al jaren begeleid, en dat is de mentor nu van mij en mijn broer), wist het ook.
Ik moest zelf de stap zetten tot aangifte, en die aangifte is er nooit gekomen.
Gelukkig is hij dood, en mag hij rotten waar dan ook.
10 jaar lang het opgekropt van hoe ik me toen voelde.
Totdat een getrouwde volwassen man mij seksueel getinte vragen stelde.
In totaal 3 vragen.
Hij wist van mijn verleden af, en dacht dat hij de vragen mocht stellen.
De smeerlap heeft emoties losgemaakt wat ik 10 jaar lang heb opgekropt.
Zijn vrouw weet er niks van af, een gemeenschappelijke vriendin van ons (nu niet meer) die ik het had verteld zei dat het ook deels mijn schuld is, ik had niet op die vragen hoeven in te gaan.
Ik heb geen contact meer met de griezel, zoals ik hem noem.
Gelijk van facebook en alles verwijderd, en laatst nog een mail gestuurd.
Dat hij van alles mocht krijgen en dat het een smeerlap is.
Mailadres geblokkeerd.
Volgens mn spver(ik heb therapie voor iets heel anders) heb ik goed gehandeld, ook mijn moeder zei dit.
En alsnog blijft het zinnetje rondspoken: Het is ook jou schuld.
Het is nu anderhalf maand geleden dat hij de laatste vraag stelde en ik hem heb verwijderd.
En nog steeds voel ik me rot.
Beide mannen:
Superbedankt voor wat jullie hebben gedaan, smeerlappen.
Misschien op een gekke manier geschreven, maar ik ben ook gek.
Dit is voor mij een manier om het van me af te praten.