lotgenoten seksueel misbruik

De eerste 5 jaar is mijn vader niet in mijn leven geweest, wat ik weet van mijn moeder.
Op mijn 13e is mijn vader overleden, op een vrij rottige manier.
Ben nu 22, en besef sinds een jaar of 2 pas dat wat ik heb door moeten maken met dank aan mijn pa, kindermishandeling is.
Geestelijke mishandeling eigenlijk, mijn pa heeft mij de grond in geboord.
Niks deed ik goed, al haalde ik een 6 voor wiskunde (en ik vind wiskunde lastig), was het niet goed.
Door mijn vader en ook door mijn opa heb ik faalangst ontwikkeld.
Door de dingen die in mijn jeugd zijn gebeurd, ben ik beschadigd door het leven.

Word er verdrietig van.

Pfff ja heftig en naar dat je zo de grond in bent geboord door mensen die je juist aan moesten moedigen en je zelfvertrouwen zouden moeten geven.
Pijnlijk als je nu dit beseft. Is altijd heel verdrietig. En vind het ook rot voor je hoe ze met je om zijn gegaan.

Sterkte weet dat je waardevol bent!! Gewoon om wie je bent!
Echt waar.
Wat je weet en kunt is niet wat je waard bent. En wiskunde is inderdaad lastig soms. Ik vind een voldoende is een voldoende dus top en goed als je ervoor geleerd en geknokt heb en je het lastig vond en toch nog een voldoende gehaald heb. Daar hadden ze gewoon trots op moeten zijn ipv hun eigen frustraties want dat is het meer. Op je af te reageren.

Sterkte!! Goed dat je dit even met ons deelt.

Kop op!

Sofie

Hoi Angel,

Wat erg zeg ik herken het mijn vader... boort me ook altijd te grond in,
En woorden kunnen vreselijk pijn doen
En een enorme deuk in jezelf vertrouwen geven,
Maar ik geloof dat je een prachtvrouw bent die echt heel veel kan,
En ik weet hoe moeilijk het is... Maar hoop dat je ook beseft dat het woorden van zielige mensen zijn die je alleen maar verdriet willen doen
Ik hoop dat je je in je zelf kan geloven sterkte met je proces! knuf van lotgenootje als je ze wil!

groetjes silvia

Ik geloof niet meer in mezelf.
Enige wat ik geloof is dat ik waardeloos ben en nog strenger voor mezelf moet zijn.

Jij bent niet waardeloos. Wat je vader zei was waardeloos. En zijn waardeloze woorden zitten nog in jouw systeem. En dat is heel verdrietig. Jij mag woorden van liefde krijgen. Ook van jezelf. Je hoeft niet streng te zijn voor jezelf. Want wat je vader zei klopte niet. Jij mag er zijn. Jij mag jezelf laten zien en horen. Jij hebt niets fout gedaan. Maar ja, dat is niet zomaar iets wat je systeem gelooft hè. Wel goed dat je voelt dat je verdrietig bent. Dat klopt en dat mag. Ik hoop dat het jou lukt om te huilen en om te voelen waar dit verdriet zit in je lichaam. Die nare woorden hebben je hart bevroren en als je kan huilen dan is dat het smeltwater van je nog bevroren hart.

Liefs,

Monique Amber