Moeilijk om te vertellen..

slachtoffer van verkrachting. hier mag men alles met ons delen
Gast

Bericht door Gast » 18-10-2011 14:49

Vorige week heb ik mijn verhaal op moeten schrijven in de therapie. Het is voor het eerst geweest dat ik het van begin tot eind verteld/geschreven heb. Vond het ontzettend lastig. En ook het er daarna over hebben. Ben er erg van slag door geweest en eigenlijk nog. Voor volgende week moet ik het nog een keer opschrijven en nu ingezoomd op het nu nog meest pijnlijkste/moeilijkste moment. Het lukt me maar niet om tot schrijven te komen. Volgens mij kan ik het nog niet aan.. Maar ik durf ook niet maandag aan te komen zonder dat ik een letter geschreven heb.. En dan uit te leggen dat ik niks heb. Lastig!

Liefs justme88

Gast

Bericht door Gast » 18-10-2011 15:20

Lieve jUst me
Knap lastig meid, Je hebt al een grote stap genomen met het schrijven,
Begijp dat het moeilijk is maar belangrijk voor je verwerking als je de dingen durft benoemen al kan ik me voorstellen dat het veel herhinneringen oproept,
Froceer je niet wat nog niet gaat gaat nog niet meid,
Je peut zal het wel begrijpen stap je voor stapje,
tja lastig... maar een deel van het proces het pijnlijk ook,
je mag ook altijd hier delen dat weet je hé als je dat wilt
liefs Silvia kiss

Gast

Bericht door Gast » 24-10-2011 11:04

Bedankt voor je lieve berichtje weer. Het is inderdaad erg pijnlijk en dit deel van de therapie vind ik verschrikkelijk. Al wist ik dat het een keer ging komen..het valt zwaar. Wat betreft het schrijven, het is me niet gelukt en ik moet er vanmiddag heen. Vind het wel lastig tegen mn therapeute te zeggen dat het niet is gelukt, voelt een beetje als falen. Maarja, we zullen het wel zien!
Ik weet dat ik het hier kan/mag delen en dat vind ik heel fijn en lief! Bedankt meis.

Liefs justme88

wie?
Berichten: 1062
Lid geworden op: 17-05-2011 14:07

Bericht door wie? » 24-10-2011 11:10

Hey Justme88,

Allemaal heel moeilijk hé! Vind het toch heel knap van je dat je hier de eerste en grote stappen zet hoor. Kan me inbeelden dat je het lastig vind om het tegen je therapeut te zeggen. Maar het is ook heel positief. Je moet ook leren je grenzen aan te geven en dat is op dit moment een grens van je. Ik weet zeker dat je therapeut het zal begrijpen hoor!! zoals silvia al zei, stap voor stap.

Veel sterkte en hopelijk heb je een deugd doend gesprek!
Sterkte!

Liefs
Wie?
Rode tranen die me doen herinneren wat ik probeer te verdringen.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.

Gast

Bericht door Gast » 24-10-2011 11:19

Bedankt wie? ! Je berichtje doet me goed zo vlak voor vertrek!
Liefs justme88

Gast

Bericht door Gast » 24-10-2011 13:31

Lieve Just me,
Hoe is het gesprek verlopen?
Liefs Silvia

Gast

Bericht door Gast » 24-10-2011 23:22

Het gesprek is goed gegaan. Mijn therapeute snapte het inderdaad volledig en nam mij niks kwalijk. Ze heeft me van begin af aan gezegd dat ik mag sturen tijdens de therapie en dat zei ze ook nu. Ze heeft me geholpen door samen door te nemen hoe of wat ik zou kunnen schrijven. Dit heeft mij geholpen om in ieder geval voor de volgende keer het opnieuw te proberen. Ze geeft daarbij ook aan dat het niet erg is als het niet lukt, dat we dan kunnen concluderen dat ik er nog niet klaar genoeg voor ben en dat dat niet erg is.

Wel fijn weer even geweest te zijn. Wel merk ik dat ik het ondanks dat ik het fijn vind ook loodzwaar vind..

Gast

Bericht door Gast » 25-10-2011 00:09

Lieve Just me,
Wat fijn dat je therapeute het zo goed begreep, het is ook lastig vind het al heel knap dat je zo ver bent meid, idd als je wat niet kan schrijven is het een teken dat je er nog niet klaar voor bent.. dat verlicht de druk ook miss wat lukt het schrijven miss ook wat beter dat je niet altijd denkt dat het.. moet sterkte met schrijven... weet je meid als het nu regent of de zon schijnt neemt jammer genoeg je herhinneringen ook niet weg,
sterkte! met schrijven
liefs Silvia

Gast

Bericht door Gast » 25-10-2011 22:06

Lieve Silvia,
Bedankt weer voor je lieve en begripvolle reactie. Het neemt inderdaad de herinneringen niet weg, dus moet hier nu eenmaal doorheen. Valt me alleen zo zwaar. Ik doe mijn best..
Liefs justme88

Gast

Bericht door Gast » 25-10-2011 22:25

Sterkte meid!! Juste me,
ik herken dit wel... hopelijk komen er binnekort minder zware tijden aan;
ik denk als je het eens hebt kunnen verwerken en een plekje hebt kunnen geven,
Je bent goed op weg maar nog niet helemaal,
toch wens ik je toe dat je ooit opnieuw helemaal van de zon kan en mag genieten,
je komt er wel..
liefs Silvia

Plaats reactie

Terug naar “Verkrachting”