is jouw therapeut wel eens zichtbaar geraakt?

[pink]

Vraag aan jullie, hebben jullie wel eens meegemaakt dat je therapeute zichtbaar geraakt was door iets wat je vertelde? Dus bijvoorbeeld moest slikken, of dat je merkte dat ze tranen in de ogen kreeg?

[Sofie]

Hoi Pink,

Ja dat heb ik wel vaker gehad, ook dat ze een keer boos werd (niet op mij maar op de daders). Vind het zelf moeilijk omdat ik niemand pijn wilt doen, maar ze zegt dat het goed is. Eigenlijk is het heel erg wennen dat iemand met je mee voelt. Vroeger hebben we dat weinig of nooit gehad. Stond je er helemaal alleen voor. Althans ik dan... weet natuurlijk niet hoe het voor jou was.

Groetjes,
Sofie

[pink]

Dank je wel voor je antwoord Sofie!

Herken goed wat je schrijft... Het is ook een tijd lang zo'n geheim geweest en heeft ook zo als schuld gevoeld dat het dan heel vreemd is om te merken dat iemand er verdrietig of boos van word...

Heb het bij mijn therap. laatst gehad dat ze een traan had, en eerder ook wel eens dat ze bijv. wel vochtige ogen kreeg of even moest slikken. Of dat ik emotie in haar stem hoorde. Dat gebeurt niet vaak hoor, maar het verbaast me dan wel... dat iemand dat van mijn verhaal voelt... Het maakt ook juist dat ik beter bij mijn gevoel kan..

[runtogain]

Ik heb ook een betrokken therapeut die ook soms emoties heeft bij wat ik vertel. Vind het best lastig. Het raakt me diep als dat gebeurt. Kan dan niet meer ontkennen dat sommige dingen erg zijn. Of besef het dan pas. In het begin raakte ik in de war en wilde het oplossen, wilde niet dat zij emotioneel werd van wat ik vertelde, kon dat niet aan. Nu brengt het me dichter bij mijn gevoel. Super heftig dan altijd.

[pink]

Ja dat herken ik wel, dat het je juist dichter bij je gevoel brengt.
Maar zegt jullie therapeute dan ook iets daarover, over het geëmotioneerd raken? Of zeggen jullie daar iets over? En huilt je therapeute dan ook, of zie je het op een andere manier?

[runtogain]

Ik zeg er niets over, heb het dan extra druk met de emoties die dat bij mij oproept. Zij zegt er meestal ook niets over, daar is de situatie vaak ook niet naar. Ik zou dat ook niet fijn vinden, onnodig moeilijk. Soms zegt ze wel dat ze het erg vind. Meer niet eigenlijk.
Hoe is dat bij jou? Zou jij het wel fijn vinden als er woorden voor komen/ het erover willen hebben? Zeg jij er wel eens iets over? Hoe reageert je peut dan?

[pink]

Al een tijd geleden, antwoord nu pas weer..

Ik benoem het zelf nooit als ik zie dat iets haar raakt. Soms zegt ze het zelf met iets. Bijv. dat ze merkt dat het haar verdrietig maakt of boos oid.

[Sofie]

Ja mijn peut noemt het ook zelf. Ik durf het ook niet te benoemen.Voel me vaak schuldig terwijl ik weet dat ik er niks aan kan doen, maar dan lijk het of ik haar pijn doe, is natuurlijk niet zo.
Zij leven gewoon mee en is gewoon een normale reactie op de adnormale dingen die wij meegemaakt hebben.

Fijn dat je er weer bent Pink!

Groetjes,
Sofie

[silvia wild rose 77]

Hoi pink ,

Ja herken het...,vind dat dan wel wat zielig voor haar,
maar ik ben blij met haar bezorgheid en medeleven,
bij mijn eerste therapeute had ik dat...,nogal eens,

heb je nog zo momenten meegemaakt?

Liefs silvia