Therapie

Jess · Bericht door **Jess** » 13-10-2013 08:11

Voor mijn gevoel word alleen maar zwaarder therapie in plaats van dat wat minder zwaar word. Voor me gevoel ga ik ook door heel donker tunnel door. Mijn therapeut is echt heel lief voor me en zegt vaak dat ze me zo dapper vind. En voel ik toch iemand die me begrijpt wat ik allemaal mee gemaakt heb.

Danique · Bericht door **Danique** » 13-10-2013 21:13

Jess, dit is bij mij ook het geval. Ben sinds april in therapie, maar nu pas echt de diepte in. Het kost tijd om door die donkere tunnel te lopen....
Er is tijd nodig voor vertrouwen en het pellen van die dikke schil die we om ons gevoel hebben. Daarom wordt het steeds zwaarder.

Sterkte!!!

Groeten
Danique

Jess · Bericht door **Jess** » 13-10-2013 21:17

Danique schreef:Jess, dit is bij mij ook het geval. Ben sinds april in therapie, maar nu pas echt de diepte in. Het kost tijd om door die donkere tunnel te lopen....
Er is tijd nodig voor vertrouwen en het pellen van die dikke schil die we om ons gevoel hebben. Daarom wordt het steeds zwaarder.

Sterkte!!!

Groeten
Danique

Hoi Danique,

Ik ben zo bang dat ik straks door zulke diepte ga dat ik in paniek ga raken en heb jij dat gevoel ook dat je bang bent om die donkere tunnel in te gaan en dat je als maar dieper moet gaan?
Jij hebt net als ik nog niet zolang therapie ik durfde eerst niet hoor.

Groetjes van Jess

Danique · Bericht door **Danique** » 13-10-2013 22:14

Hey Jess,
Ja vind het echt ook verschrikkelijk moeilijk en ik weet ook nog niet hoe ik ga reageren de komende sessies. Het is echt moeilijk om zoveel van jezelf bloot te geven, vooral zo specifiek over die gebeurtenissen.
Ik ben begonnen bij een minder heftig trauma, nu moet ik iedere keer een stapje verder. Het is logisch, maar is gewoon zwaar...

Groeten
Danique

Monique Amber · Bericht door **Monique Amber** » 15-10-2013 11:52

Ik herken deze angst. Het is echt een kwestie van stapje voor stapje door durven blijven gaan. Het vergt veel moed en doorzettingsvermogen en tijd. Alleen dan word het op een dag opeens lichter.
Ik zou willen dat het anders was... Het zal nog heel lang heel zwaar zijn helaas. Ik kan het niet mooier maken helaas. En dat is heel hard.

Houd moed lieve Jess, lieve Danique!

Monique.

Jess · Bericht door **Jess** » 16-10-2013 01:30

Hoi Danique,

Jij snapt precies wat ik bedoel het gevoel dat je niet weet hoe diep je gaat bij een volgende sessie maakt me onrustig. Alleen hoe je dat ook zegt je moet elke keer stapje verder maar 1 stapje voelt voor mij als 10 stappen heb ij dat ook? Merk nog niet dat ik licht in die donkere tunnel zie vrees dat het een lange zwarte tunnel is waar ik eerst doorheen moet gaan.

Groetjes van Jess

Jess · Bericht door **Jess** » 16-10-2013 01:32

Hoi Monique,

Ik hou zeker wel moed maar soms zakt dat helemaal weg en dan heb ik de moed niet meer en dan denk ik komt het nog goed. Het is ook heel erg hard maar ja dat is wel de waarheid. Word het voor jouw gevoel al lichter omdat je zegt op geven moment word lichter?

Groetjes van Jess

Danique · Bericht door **Danique** » 16-10-2013 08:15

Ja Jess, die kleine stapjes voelen als het beklimmen van de Mount Everest. Het is dan ook niet zo gek dat we zo moe zijn, we werken heel erg hard.
Het is ook aan andere mensen niet uit te leggen, dat je de hele dag niets doet en toch zo moe kan zijn. Gelukkig heb ik dit nu een beetje geaccepteerd voor mezelf en kan ik daar wat beter mee omgaan.

Ik bekijk nu ook iedere dag zoals ie komt, probeer zo min mogelijk te plannen. Als ik energie en zin heb doe ik dingen in huis of ga ff de deur uit. Lukt het niet, dan is het jammer.

Ook met de therapie kijk ik er zo naar. Ik doe wat ik kan en hoop natuurlijk snel weer "beter" te zijn, maar je kan het niet forceren. Iedere sessie is er een, die verwerken we, gaan we mee aan de slag en daarna weer op naar de volgende. Wanneer het licht te zien is aan het einde van de tunnel kan niemand vertellen, maar dat ie komt weet ik zeker.

Groeten
Danique

Monique Amber · Bericht door **Monique Amber** » 16-10-2013 10:17

Hey Jess,

Tijdens mijn tweede therapie ( 1993-2002) was die tunnel ook zo zwart. Bij mijn derde therapie werd het lichter. Toen begon ik te merken dat de therapie iets opleverde. Maar, het is een lange weg voor mij.

Ik gebruik de zelfde verbeelding als jij Danique. Op dit moment sta ik aan de voet van de Mount Everest (heb ik ook een foto van op fb en twitter). Het klimmen is al begonnen. Maar, het is een lange weg naar de top en ik weet dat er zware stukken zijn. Ik weet ook dat er na de top nog een afdaling komt en nog lagere bergen om te beklimmen, om de Himalaya uit te komen. Dat is eng en zwaar. Maar, het is nodig. En als ik stap voor stap door blijf gaan, weet ik dat ik er zal komen. Het is alleen een lange weg. Op tijd rusten en veel steun zoeken is dan ook belangrijk. We moeten het uiteindelijk alleen doen, maar mogen daarbij wel op iemand leunen af en toe.

Het vergt zeker veel energie. En het is wat jij zegt Danique. Voor andere mensen lijkt het alsof we niks doen. Maar, er is een zwaar innerlijk proces gaande, dus we werken juist keihard.

Liefs,

Monique.

Danique · Bericht door **Danique** » 21-10-2013 09:31

Voor iedereen die vandaag weer een therapiesessie heeft: veel sterkte!!
Je bent niet alleen.

Groeten
Danique