@ rossie: goed dat de therapeut je keuze heeft gerespecteerd. Maar nog veel knapper van jou is dat je je grens hebt durven aangeven.
In een therapeutische relatie is er een machts ongelijkheid. De peut is door de kennis, wordt ervoor betaald, ... en nog zoveel meer de meerdere in de relatie. Het is dan vaak niet ondenkbaar dat de client geen nee durft zeggen maar zich er toch niet goed bij voelt net .... en nog zoveel meer. Ik vind dat he tin een ongelijke relatie "not done" is. Maar dat is mijn mening hé!
groetjes,
Wie?
Therapeute's die je troosten met knuffels
-
Gast
Moeilijk.....
Ojee dames wat een moeilijk onderwerp!
Sta er een beetje dubbel in...
Op het moment zit ik in een periode waarbij ik erg veel behoefte heb aan een knuffel; schaam me er een beetje voor want het gevoel word naar mijn idee alleen maar meer. Ik durf er absoluut niet om te vragen en bovendien als ik daadwerkelijk een knuffel krijg vind ik dit eng en wil ik het liefste dat het zo snel mogelijk voorbij is.
Ik heb er eerlijk gezegd nog geen enkel moment aan gedacht dit aan mijn therapeute te vragen. Naar mijn idee kan dit ook echt niet in een professionele relatie maar ik voel ook wel iets voor de gedachte dat je het op die manier wel weer kunt leren. Om dat te leren is naar mijn idee wel een veilige omgeving nodig. Er is voor veel van ons misschien wel geen veiligere omgeving om hier weer mee te leren om te gaan als deze professionele setting omdat er als het goed is altijd rekening gehouden word met je grenzen. Overigens moet je die dan natuurlijk wel durven aan te geven...
Kortom ik heb de neiging om het af te keuren maar nu ik er zo over nadenk weet ik het eigenlijk niet! Denk dat mijn werk hierin ook wel een grote rol speelt. En nu ik dat zo op schrijf bedenk ik me dat ik ook wel eens een patient troost door een arm om een schouder of te wrijven over iemand's hand/arm/rug. Denk dat het de intentie is waarmee dit gebeurd en dat kunnen alleen de patiente en de professionele kracht voelen. Dat betekend dus dat je op het moment heel erg goed aan moet geven waar je grenzen liggen!
En wat je je dan ook nog af kunt vragen is of het niet professioneel als je als hulpverlener laat zien dat iemand's situatie je raakt? Denk dat je door dat wel te doen juist ook laat zien dat je ook maar gewoon een mens bent.
Dit is en blijft een heel moeilijke discussie die ik in mijn werk ook een aantal heb gevoerd. Voorbeelden heb ik wel maar het antwoord?
De wet Big (Beroepen Individuele Gezondheidszorg) kan hier vast enigsinds een antwoord over geven en daar staan hulpverleneners bijna altijd ingeschreven. Als jullie willen kan ik het wel uitzoeken.
Groet Mieke
Sta er een beetje dubbel in...
Op het moment zit ik in een periode waarbij ik erg veel behoefte heb aan een knuffel; schaam me er een beetje voor want het gevoel word naar mijn idee alleen maar meer. Ik durf er absoluut niet om te vragen en bovendien als ik daadwerkelijk een knuffel krijg vind ik dit eng en wil ik het liefste dat het zo snel mogelijk voorbij is.
Ik heb er eerlijk gezegd nog geen enkel moment aan gedacht dit aan mijn therapeute te vragen. Naar mijn idee kan dit ook echt niet in een professionele relatie maar ik voel ook wel iets voor de gedachte dat je het op die manier wel weer kunt leren. Om dat te leren is naar mijn idee wel een veilige omgeving nodig. Er is voor veel van ons misschien wel geen veiligere omgeving om hier weer mee te leren om te gaan als deze professionele setting omdat er als het goed is altijd rekening gehouden word met je grenzen. Overigens moet je die dan natuurlijk wel durven aan te geven...
Kortom ik heb de neiging om het af te keuren maar nu ik er zo over nadenk weet ik het eigenlijk niet! Denk dat mijn werk hierin ook wel een grote rol speelt. En nu ik dat zo op schrijf bedenk ik me dat ik ook wel eens een patient troost door een arm om een schouder of te wrijven over iemand's hand/arm/rug. Denk dat het de intentie is waarmee dit gebeurd en dat kunnen alleen de patiente en de professionele kracht voelen. Dat betekend dus dat je op het moment heel erg goed aan moet geven waar je grenzen liggen!
En wat je je dan ook nog af kunt vragen is of het niet professioneel als je als hulpverlener laat zien dat iemand's situatie je raakt? Denk dat je door dat wel te doen juist ook laat zien dat je ook maar gewoon een mens bent.
Dit is en blijft een heel moeilijke discussie die ik in mijn werk ook een aantal heb gevoerd. Voorbeelden heb ik wel maar het antwoord?
De wet Big (Beroepen Individuele Gezondheidszorg) kan hier vast enigsinds een antwoord over geven en daar staan hulpverleneners bijna altijd ingeschreven. Als jullie willen kan ik het wel uitzoeken.
Groet Mieke
-
runtogain
- Berichten: 404
- Lid geworden op: 03-06-2012 14:33
In de beroepscode voor psychologen staat wel het een en ander. Heb even niet de energie om het helemaal uit te pluizen maar voor wie interesse heeft: http://www.psynip.nl/website-openbaar-d ... ologen.pdf
-
Sofie
- Site Admin
- Berichten: 1812
- Lid geworden op: 10-05-2011 12:33
Hoi hoi,
Ik vind het ook heel erg moeilijk om een knuffel te ontvangen laat staan ven een hulpverlener. Mijn peut doet dat niet en daar ben ik ook blij om. Ook al merk ik wel dat ik soms behoefte hebt aan getroost te worden.
Ik herken veel wat jullie hier schrijven. Vind het zo erg dat de daders zo veel van ons afgepakt hebben.
Want het hoort inderdaad fijn te zijn.
Maar wij hebben geleerd dat het ook juist afschuwelijk kan zijn.
Sterkte en moedig dat je erover hebt Silvia.
En Rossie goed van je dat je je grens hebt durven geven.
Jullie zijn goed bezig!
Mieke, herken veel het verlangen ernaar en er ook weer bang voor zijn, of je heel onprettig bij voelen.
Sterkte allemaal!
Liefs,
Sofie
Ik vind het ook heel erg moeilijk om een knuffel te ontvangen laat staan ven een hulpverlener. Mijn peut doet dat niet en daar ben ik ook blij om. Ook al merk ik wel dat ik soms behoefte hebt aan getroost te worden.
Ik herken veel wat jullie hier schrijven. Vind het zo erg dat de daders zo veel van ons afgepakt hebben.
Want het hoort inderdaad fijn te zijn.
Maar wij hebben geleerd dat het ook juist afschuwelijk kan zijn.
Sterkte en moedig dat je erover hebt Silvia.
En Rossie goed van je dat je je grens hebt durven geven.
Jullie zijn goed bezig!
Mieke, herken veel het verlangen ernaar en er ook weer bang voor zijn, of je heel onprettig bij voelen.
Sterkte allemaal!
Liefs,
Sofie
Leven is meervoud van lef
-
Gast
Hoi allemaal bedankt voor de uitlopende reactie's en meningen
Bedankt voor je link @Runtogain ik kan helaas geen pfd bestanden openen maar ligt niet aan jou hoor zoek zelf veel op op het internet gelukkig
Nu Rossie als je het niet graag hebt hoeft je peut dat zeker niet te doen
kan echt niet vind ik ook de mijne vraagt het wel altijd wel hoor
gelukkig en ja idd ja of neen zeggen is ook leren omgaan met grenzen
nu of het kan of niet op sommige site's staat dat het ok is op andere dan weer niet in superdynamische therapie wordt het dan weer wel aangeraden volgens mij zijn de prof's er nog niet uit laat staan wij dus
Het vraagt ook enorm veel moed gewoon om te vragen miss kan je het eens overleggen mieke met je peute
Mij gaat het niet zo zeer of het dan wel binnen de lijntje's kleuren is om het zo maar te zeggen..., als jij toestemming geeft is het dan nog overschrijdend ? Ben er ook alleen voor met volledige toestemming he
Idd er is ons veel afgenomen; teveel...., Als het mij helpt en miss nog andere waarom dan ook niet.. Voel hier bij sommige en wat ik supergoed begrijp hoor een soort angst, Ik bedoel ik denk ben ook geen helderziende tuurlijk Van dat sommige onder jullie zeggen het kan niet gewoon een beetje je angsten aan het onderdrukken zijn? Ik kan het ook mis hebben hé als ik nu zeg dat ik van mijn moeder geen knuffel wil en wel van mijn peute nu ja weet je hangt ook heel veel af van hoe je peute ziet zeg maar heb ik al gezegd en ja zoals hier al gezegd is soms heb je een knuffel nodig en als nu net de peute de enige is die je dat kan bieden moet je het dan laten om het volgens de regels te doen zeg maar??? blijf je toch ookop je honger zitten en lijkt me ook frustrerend volgens mij
tot daar filosofische Silvia
Bedankt voor je link @Runtogain ik kan helaas geen pfd bestanden openen maar ligt niet aan jou hoor zoek zelf veel op op het internet gelukkig
Nu Rossie als je het niet graag hebt hoeft je peut dat zeker niet te doen
kan echt niet vind ik ook de mijne vraagt het wel altijd wel hoor
gelukkig en ja idd ja of neen zeggen is ook leren omgaan met grenzen
nu of het kan of niet op sommige site's staat dat het ok is op andere dan weer niet in superdynamische therapie wordt het dan weer wel aangeraden volgens mij zijn de prof's er nog niet uit laat staan wij dus
Het vraagt ook enorm veel moed gewoon om te vragen miss kan je het eens overleggen mieke met je peute
Mij gaat het niet zo zeer of het dan wel binnen de lijntje's kleuren is om het zo maar te zeggen..., als jij toestemming geeft is het dan nog overschrijdend ? Ben er ook alleen voor met volledige toestemming he
Idd er is ons veel afgenomen; teveel...., Als het mij helpt en miss nog andere waarom dan ook niet.. Voel hier bij sommige en wat ik supergoed begrijp hoor een soort angst, Ik bedoel ik denk ben ook geen helderziende tuurlijk
Van dat sommige onder jullie zeggen het kan niet gewoon een beetje je angsten aan het onderdrukken zijn? Ik kan het ook mis hebben hé als ik nu zeg dat ik van mijn moeder geen knuffel wil en wel van mijn peute nu ja weet je hangt ook heel veel af van hoe je peute ziet zeg maar heb ik al gezegd en ja zoals hier al gezegd is soms heb je een knuffel nodig en als nu net de peute de enige is die je dat kan bieden moet je het dan laten om het volgens de regels te doen zeg maar??? blijf je toch ookop je honger zitten en lijkt me ook frustrerend volgens mijtot daar filosofische Silvia
-
Gast
Hoi perle ,
Ik weet het wel hoor meid jij en knuffels gaat niet samen he begrijp je wel.
Merk gewoon uit je bericht dat je er superangstig voor bent.
ik hoop dat je er op een dag van kan genieten dan wel niet van een peute maar van iemand anders heb je er geen behoefte aan ? of is de angst zo groot?
liefs Silvia
Ik weet het wel hoor meid jij en knuffels gaat niet samen he begrijp je wel.
Merk gewoon uit je bericht dat je er superangstig voor bent.
ik hoop dat je er op een dag van kan genieten dan wel niet van een peute maar van iemand anders heb je er geen behoefte aan ? of is de angst zo groot?
liefs Silvia
-
Gast
Lieve allemaal,
Herkenbaar hoor Angst en Afkeer; hoewel dit laatste heel, heel langzaam een beetje af begint te brokkelen maar dit is echt iets van de laatste tijd. Het is vooral mijn gevoel wat daarin begint te veranderen maar nog niet mijn gedrag; denk dat dat nog een stap te ver is....
Maar als ik het durf zal ik het eens aan mijn peute vragen (duurt nog 2 weken ik heb vakantie).
Wat ik me wel meer en meer begin te beseffen is wat jij schrijft over hetgeen ons is afgenomen Silvia. Kan me er zelfs een beetje boos over maken (en dat is nieuw voor mij!). De dader heeft hier vast geen last van maar wij blijven er toch maar mooi mee zitten!
Hoe moeilijk het soms ook is ik probeer maar te blijven denken dat de beste manier om met angst om te gaan is om hetgeen je bang voor bent aan te gaan. Maar dat valt absoluut niet mee en lukt me dus ook lang niet altijd.
Maar ik blijf erbij of het nu wel of niet mag eerste vereiste is dat zowel jij als de therapeut zich er goed bij moeten voelen. Zolang je dat niet van elkaar weet is het zeker not done!
Liefs Mieke
Herkenbaar hoor Angst en Afkeer; hoewel dit laatste heel, heel langzaam een beetje af begint te brokkelen maar dit is echt iets van de laatste tijd. Het is vooral mijn gevoel wat daarin begint te veranderen maar nog niet mijn gedrag; denk dat dat nog een stap te ver is....
Maar als ik het durf zal ik het eens aan mijn peute vragen (duurt nog 2 weken ik heb vakantie).
Wat ik me wel meer en meer begin te beseffen is wat jij schrijft over hetgeen ons is afgenomen Silvia. Kan me er zelfs een beetje boos over maken (en dat is nieuw voor mij!). De dader heeft hier vast geen last van maar wij blijven er toch maar mooi mee zitten!
Hoe moeilijk het soms ook is ik probeer maar te blijven denken dat de beste manier om met angst om te gaan is om hetgeen je bang voor bent aan te gaan. Maar dat valt absoluut niet mee en lukt me dus ook lang niet altijd.
Maar ik blijf erbij of het nu wel of niet mag eerste vereiste is dat zowel jij als de therapeut zich er goed bij moeten voelen. Zolang je dat niet van elkaar weet is het zeker not done!
Liefs Mieke