Therapeute's die je troosten met knuffels

[Gast]

Hoi iedereen,
Had graag jullie mening over het volgend weet dat de meningen hier héél verdeelt over zijn.
Maar vinden jullie dat jullie peut je mag knuffelen? Nu enkel en alleen als je hetzelf wilt natuurlijk; bedoel niet overschrijdend ofzo.
Waarom? nu heb ik een peut die het wel doet en ik vind het best wel fijn toch merk ik als je zo een intieme relatie met je peute hebt, dat het ook pijnlijk kan zijn en er wrevel kan ontstaan en er vreselijk gemis is of ontstaat.. anderzijds is het fijn om zeg maar even kwetsbaar te mogen zijn en je even een klein meisje of jongen te mogen voelen geeft ook veel geruststelling maar wordt ook weer verwaring

liefs Silvia

[wie?]

Hoi Silvia,

Ik zou het heeeeeeeeel raar vinden. Kan het me ook niet inbeelden. Vind het niet kunnen eigenlijk. Tussen vrouwen kan het misschien nog maar hoe zou je het vinden als het een man was?? Dan worden de grenzen nog anders volgens mij. Ik vind dat er een duidelijke grens moet zijn en waar trek je die dan als je knuffelt???

Mijn mening hé!

groetjes
Wie?

[Gast]

Lieve Wie?
bedankt voor je reactie en tuurijk mag je je eigen mening hebben en delen daarom plaatste ik het ook
tja weet het eig ook niet meer zo goed
nu ja na wat opzoek werk doen ze het ook vrij vaak bij regressie therapie en hoe raar het ook klinkt vaak met slachtoffer's van incest
en ook bij pesso soms om terug leren om te gaan met aanrakingen
ja idd tussen man en vrouw kan het wat raar zijn
ja waar ligt een grens??? is het niet aan jou om die te bepalen dan?
Nu als iemand je vraagt mag ik je vasthouden? kan je ook nog altijd neen zeggen toch?
waarschijnlijk ligt het meer aan mij omdat ik altijd moederliefde zoek? ofzo? nu ja vind het gewoon fijn al ze dat doet.
weet het gewoon niet meer eig.....
liefs Silvia

[frauwke]

Hey,

Ik wil hier toch ook even op reageren. Dit omdat ik het best wel herken.
Bedoel C. een therapeute van mij van toen ik nog in een andere stad woonde die heeft dat ook gedaan met me. Nu het was wel een vrouw want van een man zou het inderdaad heel raar zijn en zou ik het ook niet toelaten. Maar van haar kon ik het wel aanvaarden.
Dit was wel iets wat ik aan haar kon vragen maar ook kon zij het aan mij vragen of ik het wou. Zo liet ze mij de keuze of ik het wou of niet.
Soms had ik het gevoel dat ik het nodig had maar toch durfde ik het niet of kon ik het op dat moment niet. Dus ik had nog altijd de laatste beslissing van of het kon of niet en of ik het wilde of niet.
Nu ja C. was voor mij dan ook de eerste therapeute die ik ook volledig vertrouwde en waar ik me ook goed bij voelde. Zo heeft ze tijdens onze therapie ook me iets gegeven zodat ik me thuis ook veiliger kon voelen ook al was ik alleen. Het idee dat je iets van haar hebt bij je zodat jij je veiliger voelde en toch niet alleen was was voor mij wel fijn.

Nu mijn therapeute van nu heb ik ook laten weten dat ik dat soms mis en soms een troostende knuffel mis. Maar ik kan het haar niet vragen. Bedoel ik kan het wel in mail enzo maar als ik daar ben en ze vraagt of ik iets nodig heb van haar dan kan ik niet zeggen van ja wil graag een knuffel.

Maar ja iedere therapeute is anders en denk dat je zelf ook daar een keuze in hebt van wat laat ik toe en wat wil ik zelf.

Maar als het een man zou zijn en de client een vrouw dan zou ik het niet gepast vinden. Dan zou het voor mij niet kunnen.

Succes
frauwke

[Gast]

Lieve Frauwke,
Bedankt voor je reactie;
Idd heeft enorm veel te maken met vertrouwen ik denk als je daar nog niet bent of niet aan toe bent dat je het ook niet kan toelaten.
ik mag ook een knuffel vragen en ze vraagt me dat soms ook maar herken wat je zegt hoor net als je het zo hard nodig hebt lukt het dikwijls niet om te vragen.
Fijn dat het met je vorige peute kon en ik hoop dat het met je huidige therpeute miss ook nog lukt miss vragen per mail? dat lukt wel dan maar daar niet.. tja is ook moeilijk soms.
Hangt idd sterk af van je peute en wel relatie je er mee heb is het eerder afstandelijk ga je het ook niet zo echt prettig vinden is de relatie warm en hartelijk dan weer wel, is ook hoe je naar je peute kijkt zie je haar enkel als hulpverlener of ook als vriendin of moeder is de relatie weer anders als je naar haar opkijkt
Sterkte en succes Frauwke je kan het vragen het lukt je heus wel
liefs Silvia

[runtogain]

Hallo iedereen,

Ik heb er een dubbel gevoel bij.
Ergens denk ik dat het absoluut niet kan en zelfs schadelijk kan zijn. Je peut kan niet meer objectief blijven als ze overgaat tot lichamelijk contact. Je moet echt een professionele grens over om dat te doen denk ik.
Aan de andere kant heb ik er zelf ook wel eens behoefte aan maar ja ik houd liever wat afstand anders zou het voor mij gevoelsmatig nog ingewikkelder maken dan het al is.

Werkt lichamelijk contact de overdracht en tegenoverdracht reactie niet in de hand? Die reacties zijn volgens mij sowieso onvermijdelijk maar om het nou op te zoeken en te versterken.. ik weet het niet. Dubbel, want soms het je het ook gewoon nodig.

Runtogain

[Gast]

Hoi Runotgain,
Versta heel goed dat je het dubbel vindt ik ook eigenlijk.
Ja idd werk ook overdracht en tegenoverdracht in de hand.
AAn de ene kant is positieve overdracht ook weer heel goed schept vertrouwen het is allemaal veel intenser ook als je dan kwaad bent tegenoverdracht is niet zo goed maar positieve overdracht dan weer wel maakt toch dat je makkelijk spreekt en in vertrouwen neemt
profesinoneel ? ja ik weet het niet, je bespreekt eigenlijk toch ook over hele intieme dingen met je peute die je niet met iedereen bespreekt en soms kan je heel heftig verdrietig zijn mag ze je dan niet troosten ?
Ben ook al zo buiten gekomen helemaal huilend in verdriet zonder troost en heb dat toch enorm gemist toen; tegen dat ze me troost kom ik toch rustiger buiten
Ik denk gewoon dat je een verstandhouding moet hebben tussen jou en je peute bij de ene kan het en bij de andere niet en ligt ook aan jezelf tot hoeverre je bereidt bent om iemand toe te laten veel heeft ook te maken met angst en je zelf helemaal durven over geven aan iemand anders
liefs Silvia

[Gast]

Hey hey,

Ik vind het persoonlijk een geladen onderwerp, ik snap wel heel goed dat sommige mensen er baat bij kunnen hebben maar ergens is het inderdaad de vraag: waar trek je de grens.

Ik snap echt dat mensen zich erin koesteren en het houvast kan bieden voor even, maar het creëert ook een soort band die verder gaat dan therapeut en cliënt. Het kan zijn dat de je als therapeut te dicht betrokken raakt bij de situatie en daardoor niet meer goed hulp kan bieden (Denk ik he!!!) . Als cliënt zou ik zelf denk ik op een verzoek niet snel nee zeggen, immers het zal wel een 'doel' hebben.

Ik denk dat als de therapeut er zelf mee komt en beide voelen zich er goed bij het best kan, het zou alleen mijn voorkeur niet hebben.

Silvia: over troosten, natuurlijk mag ze je troosten (zou wat zijn zeg).alleen ik vraag me zelf af of het perse met een knuffelmoet. Maar ik blijf erbij, als beide partijen er accoort mee gaan en er ook goed over gesproken kan worden dan zie ik geen problemen

*einde opleidingsantwoord *

Liefs
Kimberly

[Gast]

Lieve Kimberly
bedankt voor je reactie en je diplomatisch antwoord

Tja bedoel je dat de peute dan te snel medelijden krijgt ofzo?
Geloof me dat is echt niet geval bij mij althans toch niet
ja ze moeten objectief en neutraal blijven dat lukt wel bij ons

aan de andere kan maakt het ook wel dat je meer durft te zeggen.
het is idd dubbel, ja maar troosten is toch ook soms lichamelijk?
Waar ligt dan het verschil vraag ik me af? de vrouw van vertrouwencentrum waar ik vroeger bij was streelde me ook over mijn rug als het nu dat is of 2 armen om je heen wat is dan het verschil dat strelen vond ik soms nog intenser en om momenten kon ik het eig ook niet goed verdragen;
Ach ja.. voel me er best goed bij is het voornaamste
liefs Silvia

[Gast]

Wil hier ook graag even op reageren.

Heb het ook meegemaakt bij peut!! een man dus...
Eerst vond ik het verwarrend, waar ligt de grens!? en ik vond het helemaal niet fijn, en dat merkte hij en deed het daarna ook niet meer,
uit respect!! voor mij heel fijn dat ik aan kon geven het voelt niet goed, en voor hem goed dat hij het niet meer doet!! dat er dan toch nog zoiets als niet iedereen.................

Hij vertelde wel de reden erbij waarom hij dat deed, om aanrakingen weer te gaan accepteren, aanraken mag en kan ook fijn zijn, aanraken hoort bij het leven, met degene die je lief en dierbaar zijn dan hé!! maar ik denk dat dat zelfs voor ons moeilijk is!! dat aanraken niet altijd maar negatief is!! maar ik kon het niet...

Dus ik denk dat je vooral je eigen gevoel na moet gaan!! en vertrouw ook op je eigen gevoel!! en zeg het als je het niet fijn vind, maar verder als je een vertrouwde peut(e) hebt, en je vind het fijn, een knuffel niks mis mee, dat moeten we ook weer leren hé! en knuffel is ook gelijk de grens, meer niet!! heel makkelijk dus eigenlijk;)