Paniek was dit. Puur paniek.
Mijn man wankelt. Hij heeft nu ook therapie. Hij is een beelddenker. En het is een chaos in zijn hoofd. Gisterochtend ik van streek want er was een merrie misbruikt bij ons op het dorp. En meer paarden zijn lastig gevallen. Gebeurd 's nachts. Triggerde mijn angst. Maar door communicatieproblemen bij ons beiden, kon ik niet bij mijn man terecht. Ik kan niet bij familie terecht en vriendinnen wonen te ver weg.
Mijn psychologe is een lang weekend weg, vanwege nucleaire top in Den Haag. Ik heb haar wel steeds gemail. Maar ze reageert pas weer vanaf woensdag. Ik kon vandaag dus ook niet naar haar toe. Dus paniek. Dan mailen. Geen aantwoord. Zelf zien te redden. Dus dat deed ik.
Maar gistermiddag werd mijn man boos op onze zoon en andersom. Het escaleerde. Want mijn zoon sloeg en toensloeg mijn man hem terug. Ik was woedend op mijn man. Natuurlijk mag onze zoon niet slaan. Het is de bedoeling dat hij leert op de juiste manier boosheid te uiten. Daar werken we aan. Ging nu mis. Maar mijn man mag never nooit niet terug slaan. Dat is over de grens!!!
Ik gemaild. Maar ja, geen reactie. Logisch uiteraard. Dus weer zelf redden.
Om zeven uur begon tijd te dringen voor avondeten. Maar mijn keel zat volledig dicht. Het slaan hing nog in de lucht. Dus mijn man ging sorry zeggen. Maar deed dit niet goed. Want hij zei daarbij dat tegen onze zoon dat hij die dingen niet mag doen/zeggen omdat hij dan mijn man boos maakt. Daarmee legt hij verantwoordelijkheid bij onze zoon. Klopt niet. Dus ik zeg dat. Dan zegt mijn man : heb ik dat nu ook al weer niet goed gedaan. Ik kan ook niks goed doen in jouw ogen. Hij begon mij gemene verwijten te maken en raakte me daar diep mee. Toen ik dat aangaf ontkende hij dat gezegd te hebben. Hij bleef maar zeggen dat het niet waar was. Ik draaide hierdoor helemaal door. Paniek. Alles in de war. Ik kon mijn man niet bereiken. Ik heb hem zelfs geslagen. Zo gek werd ik van de dingen die hij zei. Later bleek dat wat hij gezegd had, compleet niet was wat hij bedoelde te zeggen. Dat heeft hij wel vaker. Maar dan ontkent hij het nooit. Alleen nu waren het kwetsende dingen en nu ontkende hij het, omdat hij het niet in zijn plaatjeshoofd kon terugvinden.
En zo was mijn dag gisteren.
Ik kon bij niemand terecht. Ik had mijn psychologe zo hard nodig. Maar moet aachten tot woensdag. Ik voelde me zo eenzaam, zo gewond. Ik was heel erg bang.
Vandaar mijn paniekreactie hier op het forum. Sorry sorry sorry als ik jullie heb laten schrikken.
In therapie zijn we nu volop bezig met mijn angsten. Het is zó veel en zó verdrietig. Maar ik werk er heel hard aan. Maar afgelopen zaterdag was ik helemaal op. Gesloopt. Gisteren zou een rustdag zijn. En toen gebeurde dit allemaal.
Monique Amber * Dagboek
-
Monique Amber
- Berichten: 493
- Lid geworden op: 18-09-2013 01:48
-
Sofie
- Site Admin
- Berichten: 1812
- Lid geworden op: 10-05-2011 12:33
Lieve lieve Mobique,
Ik vind het heel logisch en ook heel herkenbaar bij mij en mijn man zijn ook soms communicatie stoornissen om het even zo te noemen dat we elkaar niet begrijpen en het anders bedoelen en het alleen maar escaleert als je het probeert uit te leggen maar dus niet goed doet. En al helemaal als hij nog gaat slaan naar jullie zoon en nog de verantwoording bij hem legt.
En tja dan kan je nog niet bij je therapeut terecht, dus is het niet zo gek dat het ongeveer ontploft in je hoofd en je heel erg eenzaam voelt.
Vind het heel rot voor je en je hoeft echt geen sorry te zeggen.
Dit forum is voor elkaar! Dus heel goed dat je hier van ja afschrijft.
Hopelijk is de rust een klein beetje gekeerd daar en hoop voor je dat het snel woensdag is. En ik denk aan jou hoor!!
Liefs, Sofie
Ik vind het heel logisch en ook heel herkenbaar bij mij en mijn man zijn ook soms communicatie stoornissen om het even zo te noemen dat we elkaar niet begrijpen en het anders bedoelen en het alleen maar escaleert als je het probeert uit te leggen maar dus niet goed doet. En al helemaal als hij nog gaat slaan naar jullie zoon en nog de verantwoording bij hem legt.
En tja dan kan je nog niet bij je therapeut terecht, dus is het niet zo gek dat het ongeveer ontploft in je hoofd en je heel erg eenzaam voelt.
Vind het heel rot voor je en je hoeft echt geen sorry te zeggen.
Dit forum is voor elkaar! Dus heel goed dat je hier van ja afschrijft.
Hopelijk is de rust een klein beetje gekeerd daar en hoop voor je dat het snel woensdag is. En ik denk aan jou hoor!!
Liefs, Sofie
Leven is meervoud van lef
-
Monique Amber
- Berichten: 493
- Lid geworden op: 18-09-2013 01:48
Wat je bij praatpaal en hier schrijft Sofie, raakt me heel diep. Tranen over mijn wangen. Bedankt voor je steun! Voor je begrip! Voor je herkenning!
Gelukkig heeft mijn psychologe vandaag al mijn mails beantwoord. Dat geeft zóveel opluchting. Nu heb ik weer houvast.
Nou alleen nog deze week doorkomen en dan mag ik maandag weer naar therapie.
Pff, het is zo zwaar allemaal. Soms weet ik echt niet hoe ik het allemaal moet volhouden. Maar ja, dat hoef ik jullie niet uit te leggen...
Liefs,
Monique
Gelukkig heeft mijn psychologe vandaag al mijn mails beantwoord. Dat geeft zóveel opluchting. Nu heb ik weer houvast.
Nou alleen nog deze week doorkomen en dan mag ik maandag weer naar therapie.
Pff, het is zo zwaar allemaal. Soms weet ik echt niet hoe ik het allemaal moet volhouden. Maar ja, dat hoef ik jullie niet uit te leggen...
Liefs,
Monique
Zwijgen is zilver, Spreken is goud!
-
Danique
- Berichten: 356
- Lid geworden op: 23-09-2013 13:32
Lieve Monique.
Wat heftig wat er allemaal is gebeurd en kan me goed voorstellen dat je in paniek was. Het is erg moeilijk als er een communicatiestoring is met je partner. Ik heb dat ook wel eens en vind het dan erg moeilijk om weer bij elkaar te komen.
Zelf heb ik geen kinderen, maar begrijp erg goed dat het slaan van je zoon een grens is, vooral als het daarna voor je gevoel niet goed wordt uitgepraat / uitgelegd.
Fijn dat je peut je mailtjes heeft beantwoord en dat ze je weer wat tot rust kan brengen. Ik hoop dat je je ook weer wat rustiger en veilig voelt thuis en dat je samen met je man weer op een lijn komt.
Hoe heftig het ook is geweest, ik lees ook iets positiefs in je verhaal. Je hebt jezelf weten te redden, alleen. Misschien nog wel op de oude manier, of misschien juist niet, maar je bent voor jezelf opgekomen en de moeilijke momenten ben je doorgekomen. Ik zie dit als iets positiefs, als ik het verkeerd zie mag je dat ook zeggen hoor.
Lieve Monique, ik hoop dat er weer wat rust is in jou en bij je thuis. En je hoeft hier geen sorry te zeggen, je kan hier alles kwijt.
Liefs
Danique
Wat heftig wat er allemaal is gebeurd en kan me goed voorstellen dat je in paniek was. Het is erg moeilijk als er een communicatiestoring is met je partner. Ik heb dat ook wel eens en vind het dan erg moeilijk om weer bij elkaar te komen.
Zelf heb ik geen kinderen, maar begrijp erg goed dat het slaan van je zoon een grens is, vooral als het daarna voor je gevoel niet goed wordt uitgepraat / uitgelegd.
Fijn dat je peut je mailtjes heeft beantwoord en dat ze je weer wat tot rust kan brengen. Ik hoop dat je je ook weer wat rustiger en veilig voelt thuis en dat je samen met je man weer op een lijn komt.
Hoe heftig het ook is geweest, ik lees ook iets positiefs in je verhaal. Je hebt jezelf weten te redden, alleen. Misschien nog wel op de oude manier, of misschien juist niet, maar je bent voor jezelf opgekomen en de moeilijke momenten ben je doorgekomen. Ik zie dit als iets positiefs, als ik het verkeerd zie mag je dat ook zeggen hoor.
Lieve Monique, ik hoop dat er weer wat rust is in jou en bij je thuis. En je hoeft hier geen sorry te zeggen, je kan hier alles kwijt.
Liefs
Danique
* Never judge a book by it's cover. *
* De beste wraak is een goed leven! *
* De beste wraak is een goed leven! *
-
Danique
- Berichten: 356
- Lid geworden op: 23-09-2013 13:32
Lieve Monique.
Hoe is het nu met je? Heb je gisteren weer therapie gehad?
Hoop dat ze je heeft kunnen helpen en dat je inmiddels weer wat rust in huis en in jezelf hebt.
Van mij in ieder geval een dikke knuffel voor jou.
Liefs
Danique
Hoe is het nu met je? Heb je gisteren weer therapie gehad?
Hoop dat ze je heeft kunnen helpen en dat je inmiddels weer wat rust in huis en in jezelf hebt.
Van mij in ieder geval een dikke knuffel voor jou.
Liefs
Danique
* Never judge a book by it's cover. *
* De beste wraak is een goed leven! *
* De beste wraak is een goed leven! *
-
Monique Amber
- Berichten: 493
- Lid geworden op: 18-09-2013 01:48
Mijn man heeft burn-out verschijnselen. Vanaf morgen gaat hij in de ziektewet. Dit komt omdat hij al die jaren sterk moest zijn voor mij. Nu leert hij bij mijn psychologe dat hij er ook toe doet en nu is hij net als mij erg moe. Hij heeft concentratieproblemen en vrijdag had hij een soort black out in de auto.
Ik ben erg verdrietig nu. Vandaag therapie gehad. Was erg moeilijk en samen met dit erbij te veel...
Ik ben erg verdrietig nu. Vandaag therapie gehad. Was erg moeilijk en samen met dit erbij te veel...
Zwijgen is zilver, Spreken is goud!
-
Sofie
- Site Admin
- Berichten: 1812
- Lid geworden op: 10-05-2011 12:33
Lieve Monique,
Wat naar zeg dat je man burn out verschijnselen heeft, hopelijk vind die de rust weer terug en hersteld hij zich weer. Jullie zijn samen sterk. Ook al vergt het natuurlijk veel voor hem, ken het hoor. Mijn man heeft het soms ook heel erg moeilijk.
En daar voel ik me schuldig over. Maar ja in een relatie wordt natuurlijk met elkaar meegelevend en wat wij hebben meegemaakt is natuurlijk niks niets.
Heel veel sterkte daar en kan me voorstellen dat het voor jou ook een beetje teveel is. Probeer te leren om je grenzen te geven en misschien afspraak te maken met je man dat hij vooral geen zorgen even om jou moet maken dat jij je hulpverleners daar voor hebt en je even aangeeft alleen wat jij wel en niet wilt. Zo heb ik het dan gedaan met mijn man en dat geeft hem wel rust zeg maar om niet altijd alles van mij te moeten horen... of heel veel zorgen maken als ik me ellendig voelt... Misschien kan wat van zijn last af. Misschien kan hij ook met een hulpverlener praten erover??
Noem maar wat hoor, kijk maar of jullie wat aan hebben.
Liefs en heel veel sterkte,
Sofie
Wat naar zeg dat je man burn out verschijnselen heeft, hopelijk vind die de rust weer terug en hersteld hij zich weer. Jullie zijn samen sterk. Ook al vergt het natuurlijk veel voor hem, ken het hoor. Mijn man heeft het soms ook heel erg moeilijk.
En daar voel ik me schuldig over. Maar ja in een relatie wordt natuurlijk met elkaar meegelevend en wat wij hebben meegemaakt is natuurlijk niks niets.
Heel veel sterkte daar en kan me voorstellen dat het voor jou ook een beetje teveel is. Probeer te leren om je grenzen te geven en misschien afspraak te maken met je man dat hij vooral geen zorgen even om jou moet maken dat jij je hulpverleners daar voor hebt en je even aangeeft alleen wat jij wel en niet wilt. Zo heb ik het dan gedaan met mijn man en dat geeft hem wel rust zeg maar om niet altijd alles van mij te moeten horen... of heel veel zorgen maken als ik me ellendig voelt... Misschien kan wat van zijn last af. Misschien kan hij ook met een hulpverlener praten erover??
Noem maar wat hoor, kijk maar of jullie wat aan hebben.
Liefs en heel veel sterkte,
Sofie
Leven is meervoud van lef