Weet niet goed waar ik het moet schrijven maar ja moet het ergens kwijt.
Laten we zeggen dat het niet zo veilig voelt dat iedereen dit kan lezen en dat ik dus wel voorzichtig ben want ben best wel bang om nare dingen mee te maken of te krijgen.
Gaat niet zo lekker vandaag. Heb therapie gehad en ging best wel moeilijk en was ook best wel zwaar. Het ging de laatste tijd zo goed en de gesprekken liepen ook wel goed, ze waren ook wel zwaar maar ik kon er beter mee omgaan. Maar vandaag lukt het me dus niet. Ik weet niet goed wat ik er allemaal mee moet doen. Er is zoveel schaamte, haat, kwaadheid en verdriet aanwezig dat ik mezelf amper nog boven water kan houden en lijk te verzuipen.
Wil zo hard schreeuwen van dat ik het niet red alleen maar te gelijk ben ik er zo bang voor om hulp te vragen. Klinkt zo stom he echt heel stom.
Zelfs nu ik dit aan het schrijven ben klap ik dicht en zijn het de tranen die de bovenhand krijgen dus teken dat het niet mag zeker of dat het te veel pijn doet. Ik weet het echt niet. Wat moet ik ermee en wat moet ik verder he.
groetjes
frauwke
Dagboekje Frauwke
-
Gast
Lieve Frauwke,
Het mag hier staan hoor volgens mij onder therapie kan het ook wel denk ik alleen leden kunnen dit lezen begrijp je ongerustheid wel meid,
Maar Sofie zorgt goed voor de veiligheid vind ik
Snap wat je zegt hoor meid... je gaat als het ware terug naar je verleden naar de gebeurtenissen vreselijk pijnlijk snap het wel kamp er op het 'moment ook mee miss kan je ze opschrijven als je niet goed kan praten en dan met je therapeute overlopen, maar blijf er niet mee zitten,
Het huilen is omdat je aan het verwerken bent is een lastig proces maar op zich is het goed dat je je verdriet kan uiten,
mag je je peut mailen? Miss eens proberen
hier mag je alles kwijt
sterkte meid
liefs Silvia
Het mag hier staan hoor volgens mij onder therapie kan het ook wel denk ik alleen leden kunnen dit lezen begrijp je ongerustheid wel meid,
Maar Sofie zorgt goed voor de veiligheid vind ik
Snap wat je zegt hoor meid... je gaat als het ware terug naar je verleden naar de gebeurtenissen vreselijk pijnlijk snap het wel kamp er op het 'moment ook mee miss kan je ze opschrijven als je niet goed kan praten en dan met je therapeute overlopen, maar blijf er niet mee zitten,
Het huilen is omdat je aan het verwerken bent is een lastig proces maar op zich is het goed dat je je verdriet kan uiten,
mag je je peut mailen? Miss eens proberen
hier mag je alles kwijt
sterkte meid
liefs Silvia
-
frauwke
- Berichten: 279
- Lid geworden op: 01-11-2011 20:15
Hey silvia,
Tuurlijk mag ik mailen met mijn therapeute. Wil ze ook liever dan dat ik alles verzwijg en het fout loopt met me. Vroeger ging ik elke week naar haar nu om de twee weken en als het dan in tussen tijd niet gaat mail ik het haar wel. Zo weet ik dat ze het wel weet en kunnen we het er de volgende keer ook over hebben als die behoefte er ook nog is he op dat moment.
Maar laten we zeggen dat vandaag alles beetje door elkaar loopt. Het gevoel van gisteren hangt er nog en dat gesprek met mijn therapeute ook nog maar komt ook nog eens bij dat ik erg aan het verleden aan het denken ben. Over alles wat er gebeurd is en ook over wat ik allemaal heb gedaan en wat er mis gelopen is. En dan bedoel ik bij politie enzo. Hoeveel angst dat brengt en dat je er eigenlijk best wel alleen staat ook al spreken ze van slachtofferhulp enzo ik heb er niet echt iets mee te maken gehad.
Weet niet ben kwaad en toch ook weer niet. Voel me alleen maar ja weet het ook niet zo goed.
frauwke
Tuurlijk mag ik mailen met mijn therapeute. Wil ze ook liever dan dat ik alles verzwijg en het fout loopt met me. Vroeger ging ik elke week naar haar nu om de twee weken en als het dan in tussen tijd niet gaat mail ik het haar wel. Zo weet ik dat ze het wel weet en kunnen we het er de volgende keer ook over hebben als die behoefte er ook nog is he op dat moment.
Maar laten we zeggen dat vandaag alles beetje door elkaar loopt. Het gevoel van gisteren hangt er nog en dat gesprek met mijn therapeute ook nog maar komt ook nog eens bij dat ik erg aan het verleden aan het denken ben. Over alles wat er gebeurd is en ook over wat ik allemaal heb gedaan en wat er mis gelopen is. En dan bedoel ik bij politie enzo. Hoeveel angst dat brengt en dat je er eigenlijk best wel alleen staat ook al spreken ze van slachtofferhulp enzo ik heb er niet echt iets mee te maken gehad.
Weet niet ben kwaad en toch ook weer niet. Voel me alleen maar ja weet het ook niet zo goed.
frauwke
-
Gast
Lieve Frauwke kom je even laten weten dat ik aan je denk;
Kamp momenteel ook met veel herhinneringen... begrijp je is knap lastig
Kan je dan niet beter wekelijks een sessie krijgen dan om de 14 dagen,
vind je dat niet moeilijk?
Of vind je het mailen genoeg had lang ook veertien daag's vond het behoorlijk zwaar omdat ik zoveel herhineringen heb mag ik nu weer wekelijks gaan vind het beter,
neem je anti depresiva?
Sterkte meid,
liefs Silvia kiss
Kamp momenteel ook met veel herhinneringen... begrijp je is knap lastig
Kan je dan niet beter wekelijks een sessie krijgen dan om de 14 dagen,
vind je dat niet moeilijk?
Of vind je het mailen genoeg had lang ook veertien daag's vond het behoorlijk zwaar omdat ik zoveel herhineringen heb mag ik nu weer wekelijks gaan vind het beter,
neem je anti depresiva?
Sterkte meid,
liefs Silvia kiss
-
frauwke
- Berichten: 279
- Lid geworden op: 01-11-2011 20:15
Dank je Silvia.
Nu het is niet dat ik met herinneringen zit over het misbruik alleen ofzo maar meer over mijn schooltijd enzo hoe ik gepest werd en dingen ivm mijn uiterlijk enzo. Maar wil er even niet te veel over kwijt want is te moeilijk en anders haal ik me er op deze avond weer onderuit en dat trek ik niet.
Ja ik mis soms mijn wekelijkse sessies bij mijn therapeute maar het ging beter. Bedoel het ging goed had het gevoel dat om de twee weken goed was. Nu moest het moeilijker gaan en terug blijven gaan kan het wel terug naar wekelijks hoor het word samen bekeken. Maar momenteel is het wel oke zo om de twee weken en als er iets is mail ik het gewoon en is ook wel goed.
Maar soms is het voor mij ook beter om er iets meer tijd tussen te laten zodat ik niet te fel blijf hangen en ik die moeilijke dingen ook weer beetje kan laten bezinken. En ik merkte dat dat moeilijker ging als ik elke week ging. Dan bleef het echt hangen en merkte ik dat het tijdens therapie ook moeilijker ging om erover te praten en ik meer afstand hield.
Nu stel ik me meer open merk ik. Bedoel ik loop al iets meer dan twee jaar therapie bij haar en ik kom eindelijk beetje vooruit. En dan bedoel ik niet dat ik niet meer automutileer en dat ik niet zomaar in een crisis val maar meer in de zin dat ik eindelijk meer en meer mijn gevoelens toe laat en erover praat. Maar ook dat ik haar meer toe laat om dingen te laten weten. En dat het voor mij ook aangenaam is dat zij mijn reacties beetje kan inschatten in de zin van dat ze merkt aan me dat het moeilijk is en dat ook zegt. Bedoel niemand merkt dat meestal aan me en doordat zij het wel ziet en zegt ook maakt het mij iets makkelijker om haar nog meer te vertrouwen en haar nog meer toe te laten in wat er allemaal in me om gaat. En als ik het dan zo bekijk vind ik om de twee weken wel goed. Omdat het me beetje adem ruimte geeft wat ik best wel nodig heb want vrees dat ik anders niet goed kan functioneren enzo. En wil wel mijn werk enzo blijven uitvoeren als je snapt wat ik bedoel.
Maar goed verder loopt het beetje fout vandaag. Gevoelsmatig is het wel oke alleen heb ik verschrikkelijke pijn aan mijn rug en weet niet goed wat ik ermee moet. Het trekt tot in mijn been en ik kan niet echt lekker bewegen zoals ik het wil. En ja stoort me wel. Het maakt het me lastig omdat ik mijn ding wil volhouden enzo en dat doordat het pijn doet en het me in beweging beperkt niet zo evident is om te doen.
Hierdoor is het ook precies vechten tegen de pijn en wil ik weer mijn lichaam voorbij lopen en op dat gebied uit testen precies.
Wil niet toegeven dat ik meer pijn heb dan iets anders dus vandaar beetje vechten. Hoe het afloopt geen idee maar weet niet goed of ik moet luisteren naar mijn lichaam en die pijn of ik gewoon kan doorgaan. Lijkt me een moeilijke keuze als het al een keuze is.
Maar goed zo men bedje in en slapen want ben echt moe.
Groetjes
Nu het is niet dat ik met herinneringen zit over het misbruik alleen ofzo maar meer over mijn schooltijd enzo hoe ik gepest werd en dingen ivm mijn uiterlijk enzo. Maar wil er even niet te veel over kwijt want is te moeilijk en anders haal ik me er op deze avond weer onderuit en dat trek ik niet.
Ja ik mis soms mijn wekelijkse sessies bij mijn therapeute maar het ging beter. Bedoel het ging goed had het gevoel dat om de twee weken goed was. Nu moest het moeilijker gaan en terug blijven gaan kan het wel terug naar wekelijks hoor het word samen bekeken. Maar momenteel is het wel oke zo om de twee weken en als er iets is mail ik het gewoon en is ook wel goed.
Maar soms is het voor mij ook beter om er iets meer tijd tussen te laten zodat ik niet te fel blijf hangen en ik die moeilijke dingen ook weer beetje kan laten bezinken. En ik merkte dat dat moeilijker ging als ik elke week ging. Dan bleef het echt hangen en merkte ik dat het tijdens therapie ook moeilijker ging om erover te praten en ik meer afstand hield.
Nu stel ik me meer open merk ik. Bedoel ik loop al iets meer dan twee jaar therapie bij haar en ik kom eindelijk beetje vooruit. En dan bedoel ik niet dat ik niet meer automutileer en dat ik niet zomaar in een crisis val maar meer in de zin dat ik eindelijk meer en meer mijn gevoelens toe laat en erover praat. Maar ook dat ik haar meer toe laat om dingen te laten weten. En dat het voor mij ook aangenaam is dat zij mijn reacties beetje kan inschatten in de zin van dat ze merkt aan me dat het moeilijk is en dat ook zegt. Bedoel niemand merkt dat meestal aan me en doordat zij het wel ziet en zegt ook maakt het mij iets makkelijker om haar nog meer te vertrouwen en haar nog meer toe te laten in wat er allemaal in me om gaat. En als ik het dan zo bekijk vind ik om de twee weken wel goed. Omdat het me beetje adem ruimte geeft wat ik best wel nodig heb want vrees dat ik anders niet goed kan functioneren enzo. En wil wel mijn werk enzo blijven uitvoeren als je snapt wat ik bedoel.
Maar goed verder loopt het beetje fout vandaag. Gevoelsmatig is het wel oke alleen heb ik verschrikkelijke pijn aan mijn rug en weet niet goed wat ik ermee moet. Het trekt tot in mijn been en ik kan niet echt lekker bewegen zoals ik het wil. En ja stoort me wel. Het maakt het me lastig omdat ik mijn ding wil volhouden enzo en dat doordat het pijn doet en het me in beweging beperkt niet zo evident is om te doen.
Hierdoor is het ook precies vechten tegen de pijn en wil ik weer mijn lichaam voorbij lopen en op dat gebied uit testen precies.
Wil niet toegeven dat ik meer pijn heb dan iets anders dus vandaar beetje vechten. Hoe het afloopt geen idee maar weet niet goed of ik moet luisteren naar mijn lichaam en die pijn of ik gewoon kan doorgaan. Lijkt me een moeilijke keuze als het al een keuze is.
Maar goed zo men bedje in en slapen want ben echt moe.
Groetjes
-
wie?
- Berichten: 1062
- Lid geworden op: 17-05-2011 14:07
Hey Frauwke,
Misschien voelt het voor jou niet zo aan maar ik vind toch dat jij heel goed bezig bent. Uit je laatste bericht merkt ik op dat je toch al heel dicht bij je eigen gevoel staat en dat je ook naar je lichaam luistert. Knap van je. Lastig natuurlijk dat je er nog lichamelijke pijn er boven op hebt. Heb je kunnen slapen met die rugpijn??
Leuk te lezen dat het toch al een stuk beter met je gaat in die zin dat je meer deelt met je therapeut enzo. Het is een moeizaam en moeilijk proces maar het lukt je wel!
Wat mij helpt als er zoveel tegelijk op me afkomt en ik de bomen niet meer door het bos zie is schrijven/typen en niet te veel nadenken over wat ik schrijf en/of ik fouten schrijf. Gewoon schrijven schrijven schrijven... ik weet niet of je dat doet?
Veel sterkte,
Wie?
Misschien voelt het voor jou niet zo aan maar ik vind toch dat jij heel goed bezig bent. Uit je laatste bericht merkt ik op dat je toch al heel dicht bij je eigen gevoel staat en dat je ook naar je lichaam luistert. Knap van je. Lastig natuurlijk dat je er nog lichamelijke pijn er boven op hebt. Heb je kunnen slapen met die rugpijn??
Leuk te lezen dat het toch al een stuk beter met je gaat in die zin dat je meer deelt met je therapeut enzo. Het is een moeizaam en moeilijk proces maar het lukt je wel!
Wat mij helpt als er zoveel tegelijk op me afkomt en ik de bomen niet meer door het bos zie is schrijven/typen en niet te veel nadenken over wat ik schrijf en/of ik fouten schrijf. Gewoon schrijven schrijven schrijven... ik weet niet of je dat doet?
Veel sterkte,
Wie?
Rode tranen die me doen herinneren wat ik probeer te verdringen.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
-
frauwke
- Berichten: 279
- Lid geworden op: 01-11-2011 20:15
Dank je dat je het hebt overgeplaatst Sofie dank je.
Tja hoe is het nu. Weekend zit er weer bijna op. En het was een redelijk weekend. Nu laten we zeggen gisteren ging wel goed maar vandaag is weer zo een dag dat ik het liefst zo snel mogelijk wil vergeten.
Gisteren ging hier een nieuwe winkel open dus lekker samen met mijn zussen er heen geweest alleen was het er super druk. Dus dat wil zeggen dat ik komende week of de week erna nog eens terug zal gaan als het beetje rustiger is want als het zo druk is kan je niet winkelen en had geen zin om uren aan te schuiven aan de paskamer en dan nog eens aan de kassa.
Daarna gewoon lekker rustig beetje geslapen en wat genoten van het in huis zijn zonder meer.
Vandaag was een hele mindere dag. Laten we zeggen dat het weer eng was. En dat het vechten is tegen de vraag waarom. En ja de vraag aan mezelf is dan ook van ga ik het zeggen tegen mijn therapeute. Die ik pas de 29ste terug zie. Dus moet ik het haar mailen. Maar dan is er de angst van hoe ze gaat reageren maar ook hoe moet ik het verwoorden, hoe moet ik het schrijven.
En dan komen er nu de vragen van waarom was ik niet sterk? Waarom heb ik niet gevochten? Waarom heb ik niet nog meer nee geroepen? Waarom ben ik zo stom? En nog meer vragen waarom...
Het is zo veel.
Verder even iets anders. Ik heb afgelopen week ook een intake gesprek gehad ivm psychische thuiszorg. En ja vond het best wel moeilijk. Eerlijk heeft het meer te weeg gebracht dan ik dacht en gelukkig dat ik de dag erna naar mijn therapeute kon maar het heeft echt meer gedaan.
Veel zelfs zodat therapie ook heel moeilijk was en heel dichtbij kwam.
Maar daar hoor ik volgende week of de week erna ook wat meer van dus is wel spannend want ja ik moet iemand binnen laten en is weer moeilijk voor me.
Maar goed het is zo veel nu en eventjes ontspannen moet ik nu als me dat lukt want de beelden van vandaag krijg ik niet weg. Het gevoel vies te zijn is er ook weer. Sorry
Groetjes
frauwke
Tja hoe is het nu. Weekend zit er weer bijna op. En het was een redelijk weekend. Nu laten we zeggen gisteren ging wel goed maar vandaag is weer zo een dag dat ik het liefst zo snel mogelijk wil vergeten.
Gisteren ging hier een nieuwe winkel open dus lekker samen met mijn zussen er heen geweest alleen was het er super druk. Dus dat wil zeggen dat ik komende week of de week erna nog eens terug zal gaan als het beetje rustiger is want als het zo druk is kan je niet winkelen en had geen zin om uren aan te schuiven aan de paskamer en dan nog eens aan de kassa.
Daarna gewoon lekker rustig beetje geslapen en wat genoten van het in huis zijn zonder meer.
Vandaag was een hele mindere dag. Laten we zeggen dat het weer eng was. En dat het vechten is tegen de vraag waarom. En ja de vraag aan mezelf is dan ook van ga ik het zeggen tegen mijn therapeute. Die ik pas de 29ste terug zie. Dus moet ik het haar mailen. Maar dan is er de angst van hoe ze gaat reageren maar ook hoe moet ik het verwoorden, hoe moet ik het schrijven.
En dan komen er nu de vragen van waarom was ik niet sterk? Waarom heb ik niet gevochten? Waarom heb ik niet nog meer nee geroepen? Waarom ben ik zo stom? En nog meer vragen waarom...
Het is zo veel.
Verder even iets anders. Ik heb afgelopen week ook een intake gesprek gehad ivm psychische thuiszorg. En ja vond het best wel moeilijk. Eerlijk heeft het meer te weeg gebracht dan ik dacht en gelukkig dat ik de dag erna naar mijn therapeute kon maar het heeft echt meer gedaan.
Veel zelfs zodat therapie ook heel moeilijk was en heel dichtbij kwam.
Maar daar hoor ik volgende week of de week erna ook wat meer van dus is wel spannend want ja ik moet iemand binnen laten en is weer moeilijk voor me.
Maar goed het is zo veel nu en eventjes ontspannen moet ik nu als me dat lukt want de beelden van vandaag krijg ik niet weg. Het gevoel vies te zijn is er ook weer. Sorry
Groetjes
frauwke
-
frauwke
- Berichten: 279
- Lid geworden op: 01-11-2011 20:15
Lief van je Wie en neem de knuffeltjes aan hoor.
Hoop alleen je dan geen natte schouders te bezorgen want vrees dat ik ga huilen.
Hoe gaat het vandaag?
Tja wat moet ik zeggen, druk op men werk en eigenlijk ben ik blij dat ik thuis ben nu.
Wil eigenlijk het liefst niet buiten en niets doen maar is ook niet goed.
Merk dat ik moeilijker men hoofdje boven water hou en dat het weer even hard knokken is.
Doe wel vrolijk op het werk enzo maar voel me zo niet. Wil eerder heel stil zijn en niets zeggen en me afzonderen maar gaat niet want dan komen de vragen en daar kan ik niet op antwoorden.
Verder een mailtje gehad van mijn therapeute en ze zegt dat ze mijn mailtjes goed ontvangen heeft en dat we er komende sessie over gaan hebben. Verder zei ze dat als er wat is ik contact moest opnemen met mijn huisarts alleen deze is met vakantie dus niet ideaal.
En ze bedankte me dat ik haar iets heb laten weten. Weet eerlijk niet zo goed of ik er blij mee moet zijn, vind het zelf eigenlijk nog beetje verwarrend en het beangstigd me wel.
Verder vraagt ze of ik in tussentijd goed voor mezelf wil zorgen.
Weet het niet maar dit vind ik zo een moeilijke vraag.
Bedoel het gaat niet zo goed en dan vraag ik me af van hoe moet ik goed voor mezelf zorgen.
Tja alles is zo dubbel echt dubbel.
Maar ga zo proberen nog rustig filmpje te kijken en afleiding te zoeken want anders denk ik te veel na.
Groetjes
frauwke
Hoop alleen je dan geen natte schouders te bezorgen want vrees dat ik ga huilen.
Hoe gaat het vandaag?
Tja wat moet ik zeggen, druk op men werk en eigenlijk ben ik blij dat ik thuis ben nu.
Wil eigenlijk het liefst niet buiten en niets doen maar is ook niet goed.
Merk dat ik moeilijker men hoofdje boven water hou en dat het weer even hard knokken is.
Doe wel vrolijk op het werk enzo maar voel me zo niet. Wil eerder heel stil zijn en niets zeggen en me afzonderen maar gaat niet want dan komen de vragen en daar kan ik niet op antwoorden.
Verder een mailtje gehad van mijn therapeute en ze zegt dat ze mijn mailtjes goed ontvangen heeft en dat we er komende sessie over gaan hebben. Verder zei ze dat als er wat is ik contact moest opnemen met mijn huisarts alleen deze is met vakantie dus niet ideaal.
En ze bedankte me dat ik haar iets heb laten weten. Weet eerlijk niet zo goed of ik er blij mee moet zijn, vind het zelf eigenlijk nog beetje verwarrend en het beangstigd me wel.
Verder vraagt ze of ik in tussentijd goed voor mezelf wil zorgen.
Weet het niet maar dit vind ik zo een moeilijke vraag.
Bedoel het gaat niet zo goed en dan vraag ik me af van hoe moet ik goed voor mezelf zorgen.
Tja alles is zo dubbel echt dubbel.
Maar ga zo proberen nog rustig filmpje te kijken en afleiding te zoeken want anders denk ik te veel na.
Groetjes
frauwke