lotgenoten seksueel misbruik

Van overleven naar leven...

Mijn wereld staat stil
Zó moe van mijn hele leven overleven
Van het jarenlang vechten, het verdringen van de pijn,
het verdragen van de angst.
Een soort van leven
dat ik niet meer kan
Een overleven, in eenzaamheid,
dat ik niet meer wil.

Uitleg, begrip, erkenning wordt liefdevol gegeven
In alle vertrouwen open ik mijn gevoel
Zó bang, zóveel schaamte, een rivier van verdriet
Alles in de war, soms al een beetje boos, die eeuwige pijn
Moeilijk en zwaar,
zoals bij iedere geboorte van iets nieuws
Ik leer, ik leer ademen, ik leer voelen
en straks mag ik eindelijk leven.

M.A.

Dinsdag 28 januari. 18.00 - 18.56 uur

Monique Amber

Prachtig geschreven Monique.
Voel het precies zo, maar kan het zelf niet zo opschrijven.

Bedankt voor dit mooie gedicht!!

Groeten
Danique

Dank je Monique
Voel hetzelfde en kan het niet anders omschrijven

Groetjes Belinda

Dank jullie wel. Tja, graag gedaan klinkt een beetje vreemd.
Mij doet de herkenning wel goed.

Liefs,

Monique.

kom gewoon even een knuf geven... als het mag

mooi geuit Monique Amber!

liefs
tinne

Dank jullie!

En een knuffel mag altijd!