schrijfsels van wie?

[Gast]

wat kan al wat leeft van binnen toch een enorme verdeeldheid geven he?

zo treffend hoe je het constante ballans zoeken tussen voelen, willen en verwachting kan vangen in woorden en daarin ook je verlangen naar jezelf durft uit te vergroten

sterkte in je zoektocht

[wie?]

Mijn ‘ik’ gebroken

Mijn 'ik' van lang geleden.
Waar is zij gebleven?
Mijn 'ik'?
Wie is 'ik'?
Lang geleden heb jij haar uit mijn leven verdreven.
'Ik'
Is om het even.
Wou dat ik mijn 'ik' van toen,
al is het maar heel even.
Dat ik haar ooit kan ontmoeten in dit leven.
Dan geef ik haar een dikke zoen
en zeg: jij kon er niets aan doen!


Wie?

[wie?]

Onderhuids.

Onderhuids nog elke dag.
Leeft de angst voort.
Stille kreet.
Niemand die het echt begreep.
Nog steeds elke dag en elke nacht.
Steeds weer opnieuw word ik verkracht

Angst, onzekerheid, ...
alles behalve blijheid.
Wat nog elke dag,
sinds ik alles weglach,
onderhuids aan mijn lichaam kleeft.
Sindsdien niet meer echt geleefd!
Gedachten, dat jij niet van mijn lijf bleef!
Herinneringen die ik steeds elke dag opnieuw beleef.
Zodat ik om mijn eigen leven niets meer geef.

Wie?

[wie?]

Stilte,

Stilte,
bang voor de stilte.
Want die schreeuwt het uit: spanning, verwarring, …
alleen thuis.
Gevoelens dringen diep binnen, onderhuids.

Stilte,
bang voor de stilte.
Want die schreeuwt het uit: de waarheid.
De waarheid die ik niet wil herinneren, die ik wil ontkennen.
Vluchtend van de waarheid, rondjes rennen.

Stilte,
bang voor de stilte.
Want die schreeuwt het uit: wat er toen is gebeurd.
Bang dat de waarheid weer zal toeslaan,
herinneringen aan wat jij toen hebt gedaan.

Stilte,
bang voor de stilte.
Want die schreeuwt het uit: stilte in huis, stilte in een thuis = alleen thuis.
Thuis, alleen, daar werd ik verkracht.
Alleen thuis, nog steeds elk geluid, elke schaduw: verdacht.

Stilte,
bang voor de stilte.
Want die schreeuwt het uit: eenzaamheid.
Stilte, brengt me steeds weer terug naar die dag.
Stilte, heeft mij in zijn macht.
Stilte, waartegen ik vecht met alle geweld, met al mijn kracht.
Zo bang dat ik steeds weer opnieuw word verkracht.

[Gast]

oh wie? ik heb met tranen je verzen gelezen... ik voel de pijn en de angst.

dank je wel dat je ons zo deelgenoot maakt van jouw diepe wezen...


sterkte meis...

[Gast]

Wat knap geschreven,
Lieve Wie?
idd die stilte kan zo angstig worden heel herkenbaar
knuf
meid liefs Silvia

[wie?]

Thanx!!

Wie?