Ik heb een vraag. Weet niet of het oke is om te stellen, maar zit er toch mee. Ik ben derde van vier kinderen. En we zijn niet echt snel achter elkaar geboren. Eerst 2 jaar tussen, dan 4 jaar en dan 6 jaar. Ik ben mijn hele leven misbruikt. Vanaf baby aan. Tot ik (te laat) het huis uit ging. Het lijkt alsof ik de enige ben die dat heeft. Maar ik kan dat niet geloven. Heb niet meer konact met familie behalve met een broer. Maar ik weet dat zus niets van me wil weten want 'ik doe haar niet goed'. En toch, ik kan toch niet de enige geweest zijn?
Herkent iemand hier iets daarvan?
Groetjes,
Chzrlotte
broers en zussen
-
Danique
- Berichten: 356
- Lid geworden op: 23-09-2013 13:32
Hey Charlotte,
Ja, dit is zeker herkenbaar en ik snap je onzekerheid en vragen helemaal.
Zelf heb ik een zus, ik heb haar jaren geleden gevraagd hoe het bij haar zit en wat er gebeurt is thuis, maar ze heeft toen aangegeven er niet over te willen praten. Het is voor haar een gesloten boek. Ik heb haar keuze toen gerespecteerd, ook omdat ik zelf nog niet zo ver was als dat ik nu ben.
We hebben geen intensief contact, gaat over koetjes en kalfjes, maar nu ik weer in therapie zit heb ik daar moeite mee.
Ik kan van haar niet verwachten dat ze gaat praten, maar hoop steeds wel dat ik een beetje begrip krijg, maar dat is er ook niet. Ze klapt al dicht als ik het over therapie en emoties heb en er is totaal geen emphatie van haar kant.
Ik begrijp dat ik voor haar een trigger ben, maar voel me er erg machteloos, verdrietig en alleen onder.
Kan me goed voorstellen dat je deze vraag hebt, waarom zal jij de enige zijn van de vier. En de opmerking van jouw zus doet vermoeden dat er meer is. Je bent misschien een trigger voor haar, jij doet haar herinneren aan vroeger.
Heb je hier wel eens met je broer over gesproken? Weet hij ervan?
Wat is het moeilijk allemaal...
Groeten
Danique
Ja, dit is zeker herkenbaar en ik snap je onzekerheid en vragen helemaal.
Zelf heb ik een zus, ik heb haar jaren geleden gevraagd hoe het bij haar zit en wat er gebeurt is thuis, maar ze heeft toen aangegeven er niet over te willen praten. Het is voor haar een gesloten boek. Ik heb haar keuze toen gerespecteerd, ook omdat ik zelf nog niet zo ver was als dat ik nu ben.
We hebben geen intensief contact, gaat over koetjes en kalfjes, maar nu ik weer in therapie zit heb ik daar moeite mee.
Ik kan van haar niet verwachten dat ze gaat praten, maar hoop steeds wel dat ik een beetje begrip krijg, maar dat is er ook niet. Ze klapt al dicht als ik het over therapie en emoties heb en er is totaal geen emphatie van haar kant.
Ik begrijp dat ik voor haar een trigger ben, maar voel me er erg machteloos, verdrietig en alleen onder.
Kan me goed voorstellen dat je deze vraag hebt, waarom zal jij de enige zijn van de vier. En de opmerking van jouw zus doet vermoeden dat er meer is. Je bent misschien een trigger voor haar, jij doet haar herinneren aan vroeger.
Heb je hier wel eens met je broer over gesproken? Weet hij ervan?
Wat is het moeilijk allemaal...
Groeten
Danique
* Never judge a book by it's cover. *
* De beste wraak is een goed leven! *
* De beste wraak is een goed leven! *
-
Gast
-
Danique
- Berichten: 356
- Lid geworden op: 23-09-2013 13:32
Charlotte, geloof in jezelf, geloof je eigen gevoel en niet wat zij zeggen.
Ze willen waarschijnlijk graag geloven dat je liegt, dat maakt het voor hun makkelijker om de waarheid niet onder ogen te komen. Los of het hun wel of niet overkomen is.
Ik snap wat je zegt, dat je liever hoort dat het hun ook overkomen is, maar dat ze het er niet over willen hebben. Dan weet je in ieder geval dat je niet de enige bent geweest en het is ook een bevestiging dat het is gebeurt.
Helaas is dat ook erg moeilijk, zoals ik nu heb met m'n zus.
Ik hoop dat er ooit meer begrip en respect komt, dan wens ik jou ook zeker toe.
Groeten
Danique
Ze willen waarschijnlijk graag geloven dat je liegt, dat maakt het voor hun makkelijker om de waarheid niet onder ogen te komen. Los of het hun wel of niet overkomen is.
Ik snap wat je zegt, dat je liever hoort dat het hun ook overkomen is, maar dat ze het er niet over willen hebben. Dan weet je in ieder geval dat je niet de enige bent geweest en het is ook een bevestiging dat het is gebeurt.
Helaas is dat ook erg moeilijk, zoals ik nu heb met m'n zus.
Ik hoop dat er ooit meer begrip en respect komt, dan wens ik jou ook zeker toe.
Groeten
Danique
* Never judge a book by it's cover. *
* De beste wraak is een goed leven! *
* De beste wraak is een goed leven! *
-
Gast
-
Danique
- Berichten: 356
- Lid geworden op: 23-09-2013 13:32
Ik begrijp wat je bedoelt, heb ook heel lang geen herinneringen gehad, maar die komen nu langzaam terug...
Het is heel moeilijk om jezelf te geloven en te accepteren wat er gebeurt is als je die herinneringen niet hebt. Begrijp nu ook meer van wat je schrijft, dat je hun meer begint te geloven. Maar heb vertrouwen in jezelf, in wat je weet.
Nu ik weer wat herinneringen begin te krijgen, begint bij mij ook de erkenning voor mezelf. Het kost veel tijd, maar ik hoop dat dit jou ook gaat lukken. Zelf heb ik geen DIS, maar heb wel gedissocieerd.
Groeten
Danique
Het is heel moeilijk om jezelf te geloven en te accepteren wat er gebeurt is als je die herinneringen niet hebt. Begrijp nu ook meer van wat je schrijft, dat je hun meer begint te geloven. Maar heb vertrouwen in jezelf, in wat je weet.
Nu ik weer wat herinneringen begin te krijgen, begint bij mij ook de erkenning voor mezelf. Het kost veel tijd, maar ik hoop dat dit jou ook gaat lukken. Zelf heb ik geen DIS, maar heb wel gedissocieerd.
Groeten
Danique
* Never judge a book by it's cover. *
* De beste wraak is een goed leven! *
* De beste wraak is een goed leven! *
-
wie?
- Berichten: 1062
- Lid geworden op: 17-05-2011 14:07
hallo Charlotte,
ik begrijp je vraag heel goed. Zelf zit ik ook met die vraag naar mijn zus toe. Heb haar er alleen nog nooit over durven aanspreken. Ze weet ook niets van mijn problemen maar we hebben wel contact.
Vertrouw vooral op je eigen gevoel ook al zijn er geen/weinig herinneringen.
Je kan anderen niet 'verplichten' om het toe te geven of er over te praten.Het is hun manier om ermee om te gaan.
Maar als je behoefte hebt om het contact terug op te nemen zou ik het toch proberen. Ook al is het zonder over het verleden te hebben. Misschien kunnen jullie in het nu wel steun hebben op andere vlakken!?
Veel sterkte,
Wie?
ik begrijp je vraag heel goed. Zelf zit ik ook met die vraag naar mijn zus toe. Heb haar er alleen nog nooit over durven aanspreken. Ze weet ook niets van mijn problemen maar we hebben wel contact.
Vertrouw vooral op je eigen gevoel ook al zijn er geen/weinig herinneringen.
Je kan anderen niet 'verplichten' om het toe te geven of er over te praten.Het is hun manier om ermee om te gaan.
Maar als je behoefte hebt om het contact terug op te nemen zou ik het toch proberen. Ook al is het zonder over het verleden te hebben. Misschien kunnen jullie in het nu wel steun hebben op andere vlakken!?
Veel sterkte,
Wie?
Rode tranen die me doen herinneren wat ik probeer te verdringen.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
Rode tranen om te vergeten, de fragmenten uit mijn verleden.
-
Gast
-
Monique Amber
- Berichten: 493
- Lid geworden op: 18-09-2013 01:48
-
Sofie
- Site Admin
- Berichten: 1812
- Lid geworden op: 10-05-2011 12:33
Hoi Charlotte,
Ik heb eigenlijk weinig aan toe te voegen aan wat anderen hierboven tegen je zeggen. Blijf geloven in jezelf. Hoe moeilijk en frustrerend het onbegrip kan zijn.
Het kan ook ontkenning van hun kant zijn en dat zij tegen beter weten in proberen te geloven dat het zo fijn was vroeger. Of gewoon niet willen inzien dat het ook anders was??? geen idee waarom ze zo reageren, maar dat zou je denk ik op dit moment ook niet achter kunnen komen.
Groetjes,
Sofie
Ik heb eigenlijk weinig aan toe te voegen aan wat anderen hierboven tegen je zeggen. Blijf geloven in jezelf. Hoe moeilijk en frustrerend het onbegrip kan zijn.
Het kan ook ontkenning van hun kant zijn en dat zij tegen beter weten in proberen te geloven dat het zo fijn was vroeger. Of gewoon niet willen inzien dat het ook anders was??? geen idee waarom ze zo reageren, maar dat zou je denk ik op dit moment ook niet achter kunnen komen.
Groetjes,
Sofie
Leven is meervoud van lef