Mijn dochter is misbruikt door een goede vriend (de vader van het vriendinnetje van mijn dochter) van een goede vriendin en een goede kennis van mij ,nadat dit gebeurd was met mijn dochter zat ze vol van vraagtekens naar zijn gedrag omdat hij zo raar reageerde, normaal zou hij nog gevraagt hebben of ze nog wat had geslapen of hoe het ging maar helemaal niks, hij vertelde weinig over die nacht en daar was het zoeen beetje mee gedaan.
Ze heeft ook een getuigenverklaring afgelegd rondom zijn apparte reacties en vreemd gedrag, wat normaal gesproken niet bij hem past.
Ook heeft ze me dingen aangereikt waar ikzelf niet eens aan dacht.Ze stond voor 100 proc achter mijn dochter en mij. Maar de laatste tijd krijg ik geen steun van haar tenminste zo voelt het . Toen bekend werd wanneer hij verhoord zou worden lijkt het alsof ze terug wil krabbelen want nu ineens wil ze neutraal blijven , en het volgende moment staat ze weer achter me ik weet er ook geen goed raad mee.
vriendin
-
Gast
Hallo moeders,
Vervelend zeg dat je zo in de knoop ligt met jezelf over die vriendin. Ik denk dat het sowieso erg moeilijk is om je weg in het contact met haar te vinden, en dan komt er ook nog eens bij dat zij niet helemaal weet voor wie ze nou moet kiezen.
Het klinkt heel hard maar ik snap dat het voor haar moeilijk is, ze zit. Een beetje tussen in. Wat ik heb begrepen wist zij het nog niet (toch) tot jij het vertelde dus voor haar is het ook allemaal nieuw. Ze wil alles weten en misschien dat ze daarom ook zijn verhaal wil horen.
Ik snap dat het lastig is om mee om te gaan, want naar jou toe geeft ze de indruk dat ze jou niet geloofd maar eerst ook zijn verhaal wil horen (of begrijp ik je verkeer, hetgeen heel goed kan hoor).
Als ik een advies mag geven? Geef haar even de tijd, en geef ook jezelf de tijd om hier over te denken. War doe je als ze toch voor de dader kiest, wat doe je als ze aangeeft je te geloven. Misschien kan je haar een brief sturen? Misschien wil je ook juist met haar praten, maar ik denk dat ze daar zelf ook open voor moet staan.
Het blijft verwarrend maar ik hoop dat alleen het er even over praten je iets kan opluchten.
Sterkte met alles
Liefs
Kimberly
Vervelend zeg dat je zo in de knoop ligt met jezelf over die vriendin. Ik denk dat het sowieso erg moeilijk is om je weg in het contact met haar te vinden, en dan komt er ook nog eens bij dat zij niet helemaal weet voor wie ze nou moet kiezen.
Het klinkt heel hard maar ik snap dat het voor haar moeilijk is, ze zit. Een beetje tussen in. Wat ik heb begrepen wist zij het nog niet (toch) tot jij het vertelde dus voor haar is het ook allemaal nieuw. Ze wil alles weten en misschien dat ze daarom ook zijn verhaal wil horen.
Ik snap dat het lastig is om mee om te gaan, want naar jou toe geeft ze de indruk dat ze jou niet geloofd maar eerst ook zijn verhaal wil horen (of begrijp ik je verkeer, hetgeen heel goed kan hoor).
Als ik een advies mag geven? Geef haar even de tijd, en geef ook jezelf de tijd om hier over te denken. War doe je als ze toch voor de dader kiest, wat doe je als ze aangeeft je te geloven. Misschien kan je haar een brief sturen? Misschien wil je ook juist met haar praten, maar ik denk dat ze daar zelf ook open voor moet staan.
Het blijft verwarrend maar ik hoop dat alleen het er even over praten je iets kan opluchten.
Sterkte met alles
Liefs
Kimberly
-
Gast
wat verschrikkelijk moeilijk voor je...
het is ook verwarrend...
en Kimberly heeft wel een beetje gelijk...
als ik naar mijn situatie kijk zijn er veel gelijkenissen met die van jou
mijn cadeau-dochter is door de man van een goede vriendin uit mijn kerk misbruikt. Hij gelooft niet kwam ook niet in een kerk, maar hun dochter en die van mij speelden veel samen en logeerden regelmatig bij elkaar...
het kwam uit toen ze 8 was en die vriendin was ook eerst helemaal in shock en wilde ons geloven...
aan de andere kant hield ze van haar man en zijn verhaal was zo tegenstrijdig... hij had zulke goede verhalen... uiteindelijk heeft die vriendin er voor gekozen zijn verhaal, dat mijn dochter iemand anders had aangewezen uit angst voor de echte dader, te geloven... we hebben haar niet meer kunnen overtuigen... later is uitgekomen dat hij ook zijn eigen dochter niet had ontzien...
Zelf ben ik ook de moeder van een vriendinnetje...
mijn ex heeft 4 jaar lang het vriendinnetje van mijn jongste dochter misbruikt...
Op het moment dat je gelooft dat het waar is... weet dat het waar is, sterf je van binnen.... je wilt het goede doen, maar wat is goed.... je twijfelt aan alles, want je weet niet meer wat echt is en wat niet...
ik hield van mijn man...ik wilde niet geloven dat het waar was...maar de blik in de ogen van dat meisje vertelde mij dat het echt geen leugen was... opeens ben je al je zekerheid kwijt...
en de angst... die allesoverheersende angst... hij zal toch niet ook mijn dochter...?
Natuurlijk is het verschrikkelijk als het dat andere kind is overkomen... toch is de angst voor je eigen kind zoveel groter... dat geeft je een compleet andere kijk op jezelf... je voel je een monster, alsof het voor dat andere kind minder erg zou zijn...
emotioneel lig je helemaal overhoop...
ik heb gelukkig in alles de kant van het kind gekozen... maar goed, mijn ex heeft meteen bekend... ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet hoe ik gereageerd zou hebben als hij in alle toonaarden had ontkend... ik hield immers onvoorwaardelijk van hem... en geloof me zoiets verwacht je echt niet... het is bijna niet te bevatten...
met het vriendinnetje heb ik nog steeds nauw contact...ze kampt nog altijd met de gevolgen...
ik hoop dat je ondanks al je eigen verwarring en pijn....ookdie moeder een beetje tijd wil geven... ook haar leven staat op zijn kop...
voor jou en je kleine heel veel sterkte meis...
ik hoop zo dat je je dochter vooral kan helpen accepteren dat het haar schuld niet was... en lieverd... ook de jouwe niet!
alle liefs Damskey
het is ook verwarrend...
en Kimberly heeft wel een beetje gelijk...
als ik naar mijn situatie kijk zijn er veel gelijkenissen met die van jou
mijn cadeau-dochter is door de man van een goede vriendin uit mijn kerk misbruikt. Hij gelooft niet kwam ook niet in een kerk, maar hun dochter en die van mij speelden veel samen en logeerden regelmatig bij elkaar...
het kwam uit toen ze 8 was en die vriendin was ook eerst helemaal in shock en wilde ons geloven...
aan de andere kant hield ze van haar man en zijn verhaal was zo tegenstrijdig... hij had zulke goede verhalen... uiteindelijk heeft die vriendin er voor gekozen zijn verhaal, dat mijn dochter iemand anders had aangewezen uit angst voor de echte dader, te geloven... we hebben haar niet meer kunnen overtuigen... later is uitgekomen dat hij ook zijn eigen dochter niet had ontzien...
Zelf ben ik ook de moeder van een vriendinnetje...
mijn ex heeft 4 jaar lang het vriendinnetje van mijn jongste dochter misbruikt...
Op het moment dat je gelooft dat het waar is... weet dat het waar is, sterf je van binnen.... je wilt het goede doen, maar wat is goed.... je twijfelt aan alles, want je weet niet meer wat echt is en wat niet...
ik hield van mijn man...ik wilde niet geloven dat het waar was...maar de blik in de ogen van dat meisje vertelde mij dat het echt geen leugen was... opeens ben je al je zekerheid kwijt...
en de angst... die allesoverheersende angst... hij zal toch niet ook mijn dochter...?
Natuurlijk is het verschrikkelijk als het dat andere kind is overkomen... toch is de angst voor je eigen kind zoveel groter... dat geeft je een compleet andere kijk op jezelf... je voel je een monster, alsof het voor dat andere kind minder erg zou zijn...
emotioneel lig je helemaal overhoop...
ik heb gelukkig in alles de kant van het kind gekozen... maar goed, mijn ex heeft meteen bekend... ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet hoe ik gereageerd zou hebben als hij in alle toonaarden had ontkend... ik hield immers onvoorwaardelijk van hem... en geloof me zoiets verwacht je echt niet... het is bijna niet te bevatten...
met het vriendinnetje heb ik nog steeds nauw contact...ze kampt nog altijd met de gevolgen...
ik hoop dat je ondanks al je eigen verwarring en pijn....ookdie moeder een beetje tijd wil geven... ook haar leven staat op zijn kop...
voor jou en je kleine heel veel sterkte meis...
ik hoop zo dat je je dochter vooral kan helpen accepteren dat het haar schuld niet was... en lieverd... ook de jouwe niet!
alle liefs Damskey
-
Gast
hoi hoi,Kimberly schreef:Hallo moeders,
Vervelend zeg dat je zo in de knoop ligt met jezelf over die vriendin. Ik denk dat het sowieso erg moeilijk is om je weg in het contact met haar te vinden, en dan komt er ook nog eens bij dat zij niet helemaal weet voor wie ze nou moet kiezen.
Het klinkt heel hard maar ik snap dat het voor haar moeilijk is, ze zit. Een beetje tussen in. Wat ik heb begrepen wist zij het nog niet (toch) tot jij het vertelde dus voor haar is het ook allemaal nieuw. Ze wil alles weten en misschien dat ze daarom ook zijn verhaal wil horen.
Ik snap dat het lastig is om mee om te gaan, want naar jou toe geeft ze de indruk dat ze jou niet geloofd maar eerst ook zijn verhaal wil horen (of begrijp ik je verkeer, hetgeen heel goed kan hoor).
Als ik een advies mag geven? Geef haar even de tijd, en geef ook jezelf de tijd om hier over te denken. War doe je als ze toch voor de dader kiest, wat doe je als ze aangeeft je te geloven. Misschien kan je haar een brief sturen? Misschien wil je ook juist met haar praten, maar ik denk dat ze daar zelf ook open voor moet staan.
Het blijft verwarrend maar ik hoop dat alleen het er even over praten je iets kan opluchten.
Sterkte met alles
Liefs
Kimberly
Vriendin en hij hebben geen relatie ofzo maar zijn alleen bevriend.
Ze weet het vanaf dag 1, ze heeft me zelf gebeld die middag omdat ze haar dochtertje daar had gehaald en te horen kreeg dat mijn dochter snachts is opgehaald en kreeg daar iets vreemds mee door 1 vraag van zijn dochter en antwoord van die vader dat haar bezig hield en ook meteen mij heeft gebeld om te vragen wat er toch is gebeurd want ze vond die vraag en dat antwoord maar raar. Toen pas heb ik het haar verteld hoe mijn dochter snachts overstuur en bang vertelde wat haar is overkomen, als ze mij niet zelf gebeld had dan had ik het misschien ook nog niet meteen verteld ze was de enige die het toen wist, daarna huisarts en politie. ze vond hem ook erg vreemd reageren en nog meer,ze begon zelf over dat zijn huis een kinderparadijs was want daar mocht en kon alles dat hij er andere gedachtes bij heeft dat is fout, en nog aantal dingen meer die ze zelf raar vond waar ik niet eens over nadacht, ook heeft ze een getuigenverklaring gedaan rond zijn vreemde gedrag, want uit hem kwam eigenlijk niet veel over die nacht en daar bleef ze vraag tekens bij zetten want dat zou geen normale reactie van hem zijn geweest. Zij stond toen echt achter ons met het grootste woord over hem want ze kent hem al langer maar nu laatste weken is het net of ze als een blad aan een boom is omgedraait, heb ik haar ook gevraagd of er iets was of dat ze terug wil krabbelen maar dat zou niet zo zijn, maar het volgende moment wil ze neutraal blijven. Ook voel ik een soort spanning die ik niet kan plaatsen de laatste 3 weken.Ik kijk het nog ff aan want als ze met hem blijft omgaan dan is daar geen plaats meer voor mij want daar kan ik niet tegen.
groetjes moeders x
-
Gast
Hoi damskey,damskey schreef:wat verschrikkelijk moeilijk voor je...
het is ook verwarrend...
en Kimberly heeft wel een beetje gelijk...
als ik naar mijn situatie kijk zijn er veel gelijkenissen met die van jou
mijn cadeau-dochter is door de man van een goede vriendin uit mijn kerk misbruikt. Hij gelooft niet kwam ook niet in een kerk, maar hun dochter en die van mij speelden veel samen en logeerden regelmatig bij elkaar...
het kwam uit toen ze 8 was en die vriendin was ook eerst helemaal in shock en wilde ons geloven...
aan de andere kant hield ze van haar man en zijn verhaal was zo tegenstrijdig... hij had zulke goede verhalen... uiteindelijk heeft die vriendin er voor gekozen zijn verhaal, dat mijn dochter iemand anders had aangewezen uit angst voor de echte dader, te geloven... we hebben haar niet meer kunnen overtuigen... later is uitgekomen dat hij ook zijn eigen dochter niet had ontzien...
Zelf ben ik ook de moeder van een vriendinnetje...
mijn ex heeft 4 jaar lang het vriendinnetje van mijn jongste dochter misbruikt...
Op het moment dat je gelooft dat het waar is... weet dat het waar is, sterf je van binnen.... je wilt het goede doen, maar wat is goed.... je twijfelt aan alles, want je weet niet meer wat echt is en wat niet...
ik hield van mijn man...ik wilde niet geloven dat het waar was...maar de blik in de ogen van dat meisje vertelde mij dat het echt geen leugen was... opeens ben je al je zekerheid kwijt...
en de angst... die allesoverheersende angst... hij zal toch niet ook mijn dochter...?
Natuurlijk is het verschrikkelijk als het dat andere kind is overkomen... toch is de angst voor je eigen kind zoveel groter... dat geeft je een compleet andere kijk op jezelf... je voel je een monster, alsof het voor dat andere kind minder erg zou zijn...
emotioneel lig je helemaal overhoop...
ik heb gelukkig in alles de kant van het kind gekozen... maar goed, mijn ex heeft meteen bekend... ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet hoe ik gereageerd zou hebben als hij in alle toonaarden had ontkend... ik hield immers onvoorwaardelijk van hem... en geloof me zoiets verwacht je echt niet... het is bijna niet te bevatten...
met het vriendinnetje heb ik nog steeds nauw contact...ze kampt nog altijd met de gevolgen...
ik hoop dat je ondanks al je eigen verwarring en pijn....ookdie moeder een beetje tijd wil geven... ook haar leven staat op zijn kop...
voor jou en je kleine heel veel sterkte meis...
ik hoop zo dat je je dochter vooral kan helpen accepteren dat het haar schuld niet was... en lieverd... ook de jouwe niet!
alle liefs Damskey
Ik begreep haar ook hele tijd hoe zij met haar gevoel in de knoop lag, maar dat was meer het vertrouwen en het ongeloof dat er mensen bestaan die aan kinderen zitten laat staan een bekende
Verder hebben die 2 niks met elkaar dan dat ze sinds paar jaar wekelijks een avondje bij elkaar gaan buurten meer niet. Als ze een relatie met hem had en dan hou je van elkaar kon ik het enigszins nog begrijpen. Maar nu snap ik het gewoon niet meer wat de reden is van deze verandering.
Zelf ben ik ook erg bang dat ie ook aan zijn eigen kinderen zit en aan de kinderen van een ander gezin dat daar wel is logeert. mijn vriendin haar dochter laat ze daar niet meer logeren omdat ze toch bang is dat het haar ook gebeurd.
dank je wel voor je lieve reactie, jij ook veel sterkte
groetjes moeders
-
Gast
meis ik had begrepen dat ze en ralatie hadden... sorry..
nou dan kan ik me je onbegrip helemaal wel voorstellen...
ik hoop dat je jezelf er niet te veel door laat mee slepen , want voor jou en je kind is het nu heel belangrijk dat je vooral ook gebt voor al jullie eigen emoties... hoewel het natuurlijk erg belangrijk is dat je iemand hebt waarmee je dat delen kan en zij was misschien juist iemand geweest waarmee je dat had kunnen doen...
sta je verder alleen in dit proces, of heb je iemand waar je een beetje op leunen mag en bij wie je uit mag huilen?
sterkte meis....schrijf het maar lekker van je af hoor als het je hoog zit.. dat wil nog wel eens lucht geven..
liefs Damskey
nou dan kan ik me je onbegrip helemaal wel voorstellen...
ik hoop dat je jezelf er niet te veel door laat mee slepen , want voor jou en je kind is het nu heel belangrijk dat je vooral ook gebt voor al jullie eigen emoties... hoewel het natuurlijk erg belangrijk is dat je iemand hebt waarmee je dat delen kan en zij was misschien juist iemand geweest waarmee je dat had kunnen doen...
sta je verder alleen in dit proces, of heb je iemand waar je een beetje op leunen mag en bij wie je uit mag huilen?
sterkte meis....schrijf het maar lekker van je af hoor als het je hoog zit.. dat wil nog wel eens lucht geven..
liefs Damskey
-
Gast
Hoi damskey,damskey schreef:meis ik had begrepen dat ze en ralatie hadden... sorry..
nou dan kan ik me je onbegrip helemaal wel voorstellen...
ik hoop dat je jezelf er niet te veel door laat mee slepen , want voor jou en je kind is het nu heel belangrijk dat je vooral ook gebt voor al jullie eigen emoties... hoewel het natuurlijk erg belangrijk is dat je iemand hebt waarmee je dat delen kan en zij was misschien juist iemand geweest waarmee je dat had kunnen doen...
sta je verder alleen in dit proces, of heb je iemand waar je een beetje op leunen mag en bij wie je uit mag huilen?
sterkte meis....schrijf het maar lekker van je af hoor als het je hoog zit.. dat wil nog wel eens lucht geven..
liefs Damskey
Geeft niet dat je dat dacht, ik denk soms ook lijkt wel dat ze iets heeft met hem of er verliefd op is.
In het begin had ik wel steun bij haar, en daar had ik veel mee kunnen delen maar dat is nu ver te zoeken. Zij praat wel met mensen buiten en mij laat ze eigelijk beetje links liggen ik heb haar trouw op de hoogte gehouden van alles maar zij mij niet als ze iets wist liet ze me gerust een paar dagen wachten want dan was ze met andere aan het bespreken en daarna kwam ik pas aan de beurt dat heeft me vele nachten wakker gehouden.
Heb verder bijna niemand die het weet dan mijn familie en school en een andere vriendin maar ook daar komt deze vriendin haar verhaal doen en ik wil niet dat die vrouw er tussenin getrokken word want dat kan je niet maken.
Als mensen aan me vragen wat is er toch met jou dan schiet ik vol en loop ik weg wil het zo graag vertellen, maar doe het toch maar niet omwille van mijn dochter maar het word wel steeds moeilijker. Wat is het toch allemaal oneerlijk zeg
Ik schaam me bijna omdat ik me druk maak om die vriendin terwijl het veel erger kan. Godzijdank heeft me dochter en ik onze familie nog
groetjes moeders x
-
Gast
Oh lieverd schaam je nooit voor je tranen hoor... (zei de control freak 
)
Misschien kun je als mensen oprecht geinteresseerd zijn, gedoseerd iets delen...
wat algemeens ( het gaat niet zo goed met mijn dochter en daar maak ik me zorgen over....) zonder in detaills te treden... zodat je kunt aftasten of je toehoorder wel echt geinteresseerd is of alleen maar uit is op "roddel nieuwtjes" Je mag aangeven dat je er eerst zelf een weg in wil vinden, maar dat je erg blij bent met blijken van mee leven.
Als je huilend weg loopt zullen er alleen maar meer vragen rijzen en vaak is wat men zich inbeeldt niet eens een fractie van de waarheid, waardoor je ook nog eens een extra zwarte bladzijde moet zien weg te poetsen...
ik hoop zo dat je binnen je familie goed opgevangen wordt...
dit is niet echt iets wat je helemaal alleen zou moeten bevechten...
heel veel liefs voor jou en je moppie
)Misschien kun je als mensen oprecht geinteresseerd zijn, gedoseerd iets delen...
wat algemeens ( het gaat niet zo goed met mijn dochter en daar maak ik me zorgen over....) zonder in detaills te treden... zodat je kunt aftasten of je toehoorder wel echt geinteresseerd is of alleen maar uit is op "roddel nieuwtjes" Je mag aangeven dat je er eerst zelf een weg in wil vinden, maar dat je erg blij bent met blijken van mee leven.
Als je huilend weg loopt zullen er alleen maar meer vragen rijzen en vaak is wat men zich inbeeldt niet eens een fractie van de waarheid, waardoor je ook nog eens een extra zwarte bladzijde moet zien weg te poetsen...
ik hoop zo dat je binnen je familie goed opgevangen wordt...
dit is niet echt iets wat je helemaal alleen zou moeten bevechten...
heel veel liefs voor jou en je moppie
-
Gast
Lieve Moeders,
Wat een ontzettend moeilijke situatie voor jou.
Ik kan me voorstellen dat je je erg eenzaam en machteloos zal voelen..
Ik heb nu even niet de woorden en de tips voor je die je nodig hebt waarschijnlijk.. Heel erg sorry daarvoor.. 
Wil je wél laten weten dat ik aan je denk en heel erg met je meeleef!!
Heel veel liefs, sterkte en kracht voor jou en je dochtertje!
Veel liefs, Vlinder vlinder
Ps. Weet dat je niet alleen bent, ook al voelt het misschien vaak wel zo voor jou op dit moment.. Voel je gesteund.. ook al is dat op afstand knuf
Wat een ontzettend moeilijke situatie voor jou.
Ik kan me voorstellen dat je je erg eenzaam en machteloos zal voelen..
Ik heb nu even niet de woorden en de tips voor je die je nodig hebt waarschijnlijk.. Heel erg sorry daarvoor..
Wil je wél laten weten dat ik aan je denk en heel erg met je meeleef!!
Heel veel liefs, sterkte en kracht voor jou en je dochtertje!
Veel liefs, Vlinder vlinder
Ps. Weet dat je niet alleen bent, ook al voelt het misschien vaak wel zo voor jou op dit moment.. Voel je gesteund.. ook al is dat op afstand
knuf-
Gast
Hoi damskey,
Met mijn dochter gaat het nu redelijk met de psychologische hulp heeft ze echt wat aan, gelukkig. ze heeft nog zo haar momenten maar dan roept ze ik ga naar de dolfijnen en dan weet ik ff genoeg en dat helpt. Als ze wil praten dan ben ik er ook.
Wat de reden is van de vriendin waarom ze zo doet daar ben ik nog steeds niet achter maar dat is van latere zorg, iig krijg van haar geen enkele steun terwijl ik haar eigenlijk zo nodig had maar daar ga ik zeker nog is over beginnen. Mijn familie en nu ook nog wat andere mensen steunen me waar ze kunnen en daar ben ik blij mee.
Ik weet nu ook dat ik mijn hart mag luchten bij mensen waar ik me goed bij voel en dat scheelt veel voel me weer sterk en dat moet ook voor mijn dochter , ik dacht dat mij gewoonweg het zwijgen opgelegd was en daar kon ik niet mee uit de weg. Toch erg als je weet dat er andere kinderen ook risico lopen en je mag niks dat valt me nog wel zwaar, maar ook dat komt goed.
groetjes moeders xxx
Met mijn dochter gaat het nu redelijk met de psychologische hulp heeft ze echt wat aan, gelukkig. ze heeft nog zo haar momenten maar dan roept ze ik ga naar de dolfijnen en dan weet ik ff genoeg en dat helpt. Als ze wil praten dan ben ik er ook.
Wat de reden is van de vriendin waarom ze zo doet daar ben ik nog steeds niet achter maar dat is van latere zorg, iig krijg van haar geen enkele steun terwijl ik haar eigenlijk zo nodig had maar daar ga ik zeker nog is over beginnen. Mijn familie en nu ook nog wat andere mensen steunen me waar ze kunnen en daar ben ik blij mee.
Ik weet nu ook dat ik mijn hart mag luchten bij mensen waar ik me goed bij voel en dat scheelt veel voel me weer sterk en dat moet ook voor mijn dochter , ik dacht dat mij gewoonweg het zwijgen opgelegd was en daar kon ik niet mee uit de weg. Toch erg als je weet dat er andere kinderen ook risico lopen en je mag niks dat valt me nog wel zwaar, maar ook dat komt goed.
groetjes moeders xxx