ontkenning van mijn moeder

alles wat je over je familie kwijt wil, kan hier
Gast

Bericht door Gast » 17-09-2011 23:00

Lieve Just me bedankt voor je lieve reactie,
Ja accepetatie, is idd moeilijk weten dat ze het weet,
Maar als je haar confronteert ermee ze het ontkent,
accepetatie ja kan ik mee leven, maar het ergste vind ik dat ik niet kan zeggen dat ik naar therapie ga of anders maakt ze er een drama van,
nu doet ze het even niet maar ik weet wel dat ze in mijn tas kijkt om mijn afspraak kaartje"s te zoeken en als ik dan naar therapie ga zegt je gaat weg he? ik zeg ja met een vriendin... maar dan zegt voor haar kan je wel zo vroeg opstaan en niet voor mij etc.. ze geeft me een schuldgevoel begrijp je? mijn therapeute is alleen maar op mijn geld uit etc...
Nu doet ze als haar neus bloed ik doe het zelfde maar af en toe komt het weer boven drijven zo,

ja idd pijnlijk....probeer zo goed als ik kan maar ik mag niet vertellen dat ik met andere mensen praat anders is ze jaloers
als ze zou acepeteren zonder me altijd een schuldgevoel te geven zou het even beter voor mij zijn
ja je moeder blijft je moeder idd lastig
liefs Silvia

Gast

Bericht door Gast » 18-09-2011 14:52

Hai,

Eigenlijk zou ik mss een nieuw topic moeten maken, omdat het van mij toch iets anders in elkaar steekt, maar toch, ergens is er gelijkenis...
Ik ben niet door mn vader misbruikt, maar vooral door iemand "van buiten af"
Mijn vader heeft jaren lang gezegd dat ik het verzonnen had, voor de aandacht, omdat ik aandacht te kort zou zijn gekomen door mn ouders.
Nu ik bezig ben met de EMDR en ik een aantal weggenomen gevoelens weer terug krijg, ben ik gaan praten met, vooralsnog alleen mijn moeder. Zij vertelde mij, dat mijn vader gewoon letterlijk heeft gezien dat ik werd misbruikt.
HIJ HEEFT HET GEWOON GEZIEN!!! Hij heeft niks gedaan en erger nog, hij heeft mij als leugenaar neergezet, terwijl hij als enige zeker wist dat het WEL gebeurd is!!!

In eerste instantie wilde ik verhaal halen, later werd ik bang voor mijn reactie, nu denk ik dat een persoontje in mij het gevoel weer heeft ingenomen, omdat het voor mij nu ff te heftig was, aangezien het me soms echt niks meer lijkt te doen....

Maatje

Gast

Bericht door Gast » 18-09-2011 15:56

Lieve Maatje bedankt voor je reactie,

Voor mij hoef je geen ieuw topic te maken hoor tenzij je dat zelf wilt maar ik ben heel blij omdat je je ervaring met mij wil delen,
Zeg vreselijk meid dat je vader het gezien heeft en hij jou nog niet geloofd is ook ontkenning door je familie dus vind er zeker herkenning in,
Nu weet ik ook wel dat mijn moeder dingen heeft gehoord en ze deed alsof ze sliep etc dus herken het wel mijn vader was wel altijd slim genoeg dat als hij wist dat mijn moeder aankwam hij stopte ik mocht niets zeggen aan mijn moeder want anders zou het me vermoorden en dat soort dingen..maar herkennen dat mijn moeder een slechte moeder was is vind ik nogal moeilijk weet het niet zo goed;
Sterkte meid vind het heel naar voor jou bedankt voor het delen,
Nu van Emdr ken ik niet veel van hij heeft aan je moeder verteld je vader? vind ik echt naar neen je bent zeker geen leugenaar meid!!
Liefs Silvia

Gast

Bericht door Gast » 18-09-2011 17:25

Hai Silvia,

Dankjewel voor je reactie!
Ik kan het ook niet, boos zijn op mn vader.
Het lukt me gewoon niet. Zo ook niet op mijn moeder, terwijl tijdens de EMDR wel een soort van boosheid loskomt naar hen beide toe.
Maar ik ben steeds aan het zoeken naar redenen, verklaringen van waarom het geoorloofd is dat ze nooit iets zouden hebben gemerkt al dan niet hadden moeten merken.
Misschien moet het wel zo zijn, dat we onze ouders vergeven (let wel, is geen goedpraten of goedkeuren!!!) en dat we op volwassen voet met hen door 1 deur kunnen...ik weet het niet...
Ik kan me zo voorstellen dat je vindt dat je moeder wel iets gehoord/gemerkt MOET hebben. Bij mij gebeurde het vaak ook een deur naast die van hen....en daarvoor moest er dan nog wel een vreemde het huis binnen komen en nog hebben ze niks gemerkt....
Bij jou.....pfff ik kan me er niks bij voorstellen hoeveel gruwelijker het moet zijn, dat het je vader betreft.....als hij jou al zo vernederde en bedreigde, wellicht deed ie dat bij je moeder ook wel en zou dat een rede kunnen zijn dat ze het ontkent?! Ik weet het niet hoor, maar ik zou me niet voor kunnen stellen, dat je als moeder partij kiest voor je vader ipv onvoorwaardelijk voor je kind te gaan....

Veel sterkte meis!
Lieve groetjes Maatje

Gast

Bericht door Gast » 18-09-2011 21:59

Lieve Maatje bedankt voor je reactie,

Ik denk dat teleurgesteld zijn meer aansluit dan boos zijn, in de steek glaten verlaten gevoel meer;zo voelt het bij mij toch aan,
Kwaad op mijn vader ben ik wel ook omdat hij niet alleen mijn leven heeft kapot gemaakt maar ook van andere mensen :x
Ik haat hem!! Maar mijn moeder niet zie nog goede dingen in haar maar niet in mijn vader ja eigen bloed dat je zowat aan doet toch vind ik jou verleden even erg hoor
Ik kan bet geloven dat je kwade gevoelens naar je ouders toe hebt,
En heb je nooit gevraagd of je weg mocht uit de instelling?
Vind het zo erg voor je
Liefs Silvia

Sofie
Site Admin
Berichten: 1812
Lid geworden op: 10-05-2011 12:33

Bericht door Sofie » 19-09-2011 11:27

Misschien moet het wel zo zijn, dat we onze ouders vergeven (let wel, is geen goedpraten of goedkeuren!!!) en dat we op volwassen voet met hen door 1 deur kunnen...ik weet het niet...
En waarom zouden we als volwassenen door een deur moeten met onze ouders???
Vooral als zij je leven kapot hebben gemaakt en of niet hebben ingegrepen?

Het is makkelijker boos zijn op heel de wereld dan op mensen die voor je moesten zorgen ipv gebruiken voor hun lusten.

Groetjes
Sofie
Leven is meervoud van lef

Gast

Bericht door Gast » 19-09-2011 12:59

He lieve Sofie,
Ik begrijp je uitspraak wel hoor ze hebben ons vies pijn gedaan vergeven ik weet het ook niet... wat ik wel probeer is me niet te verlagen tot hun niveau maar vergeven en vergeten kan ik ook niet wat ons pijn zal in het heden ook altijd een deel van het verleden uitmaken, dus het blijft een leven lang ! ofzo maar ik probeer nog wel een zo goede mogelijke relatie aan te gaan met mijn ouders ja een soort loyaliteit misschien,
liefs Silvia

Sofie
Site Admin
Berichten: 1812
Lid geworden op: 10-05-2011 12:33

Bericht door Sofie » 19-09-2011 13:39

Hoi lieve Silvia,

Ik denk dat dat dan idd loyaliteit is. Maar als je vader zo akelig blijft doen hoef je dat niet te slikken.
Verder zeg ik niet dat je ze niet moet vergeven. Maar ook als je ze vergeeft hoef je niet door een deur te kunnen?! Uiteindelijk moet je ze loslaten. Gewoon omdat boos en haat blijven houden, je alleen jezelf heb. Maar als zij zelf geen spijt hebben en dat ook niet zeggen dan hoef je geen contact te houden.

Je mag best wel voor jezelf op komen.

Liefs
en echt heel veel sterkte
Sofie
Leven is meervoud van lef

Gast

Bericht door Gast » 19-09-2011 14:28

Lieve Sofie,
Bedankt voor je reactie,
Ik denk idd dat het ook gezond is om de deur af en toe te sluiten,
Je kan niet blijven toegeven aan dingen en mensen die je niet kan veranderen toch kan ik ze weer niet helemaal sluiten ze zal altijd op een kiertje blijven openstaan begrijp je? Dat ik het niet hoef te pikken daar ben ik het met je eens...Maar momenteel pik ik het toch nog alsof ik niets anders waard ben ofzo ik ben het gewend het voelt vertrouwd aan hoe

raar het ook is om te zeggen,Nogmaals mijn moeder is niet echt een moeder voor mij geweest of dat is ze niet aan de andere kant ze heeft nooit geleerd ze weet niet beter ze kan me ook geen raad geven etc omdat ze niet lang naar school is geweest maar kan ze ook niets aan doen wel dat ze zo aanhankelijk is van mijn vader heeft dan weer met geld te maken..; dat ze me niet geloofd doet pijn maar voor de rest verwijt ik haar niets mijn vader wel, <ook komt ze uit een heel geweldadige familie ook met misbruik etc dus troosten etc kent ze ook niet wat het wel pijnlijk maakt voor mij omdat ik het nodig heb
sterkte voor jou meid vind jou heel knap,
liefs Silvia

Gast

Bericht door Gast » 19-09-2011 14:55

Hoi Sofie,

Niets moet, als je goed had gelezen, had je gezien dat ik zei MISSCHIEN en IK WEET T OOK NIET
Het is een gedachte die ik deelde, een gedachte waar ikzelf mee worstel, meer niet.
Niets moet, ieder zijn eigen manier van omgaan met...

Maatje

Plaats reactie

Terug naar “Familie”