Anderen. Trigger
Geplaatst: 08-04-2015 13:08
Hallo,
ik kom wel eens anderen tegen die blijkbaar in het verleden ook zichzelf pijn deden (of nog doen), personen die ik oppervlakkig ken. Soms gaat het dan ook over collega's waarover ik een leidinggevende functie heb.
Ze hebben littekens op hun armen bijvoorbeeld. Ik vind het dan wel heel knap dat ze er open en bloot mee rond durven lopen (wat ik nog steeds niet durf in situaties waar ik bekenden zou kunnen tegen komen).
Ik zou ze daar dan ook over willen aanspreken over hoe het komt dat ze dat toch durven. En/of geen bang hebben van de reacties van anderen of al reacties gekregen hebben, ... Ik wil hen dan ook niet in een lastige positie brengen, ze willen er misschien helemaal niet over praten ...
Maar langst de andere kant is het voor mij toch ook wel enorm triggerend om het bij anderen te zien. Ik denk er dan terug meer aan en het brengt veel gevoel naar boven. Niet dat ik dan zelf nog echt de drang krijg om het te doen. Ik heb het eigenlijk al een hele tijd (met een enkele uitzondering) goed onder controle.
Hoe is dat voor jullie?? Herkennen jullie dit?? en hoe gaan jullie daar mee om??
Veel liefs
Wie?
ik kom wel eens anderen tegen die blijkbaar in het verleden ook zichzelf pijn deden (of nog doen), personen die ik oppervlakkig ken. Soms gaat het dan ook over collega's waarover ik een leidinggevende functie heb.
Ze hebben littekens op hun armen bijvoorbeeld. Ik vind het dan wel heel knap dat ze er open en bloot mee rond durven lopen (wat ik nog steeds niet durf in situaties waar ik bekenden zou kunnen tegen komen).
Ik zou ze daar dan ook over willen aanspreken over hoe het komt dat ze dat toch durven. En/of geen bang hebben van de reacties van anderen of al reacties gekregen hebben, ... Ik wil hen dan ook niet in een lastige positie brengen, ze willen er misschien helemaal niet over praten ...
Maar langst de andere kant is het voor mij toch ook wel enorm triggerend om het bij anderen te zien. Ik denk er dan terug meer aan en het brengt veel gevoel naar boven. Niet dat ik dan zelf nog echt de drang krijg om het te doen. Ik heb het eigenlijk al een hele tijd (met een enkele uitzondering) goed onder controle.
Hoe is dat voor jullie?? Herkennen jullie dit?? en hoe gaan jullie daar mee om??
Veel liefs
Wie?